سمیرا حسن‌پور در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی هنرنیوز مبنی بر اینکه آیا بازخورد تماشاگران برای شما راضی کننده بوده است، گفت: من این فیلم را برای پنجمین بار بود که می‌دیدم که چندین بارش با مردم بوده است. به هر حال مخاطب اصلی سینما مردم هستند و در سینما بازخورد مردم بسیار عالی بوده است. آنقدر احساساتشان زیبا و قشنگ بود که وقتی فیلم تمام شد خانم‌ها می‌آمدند من را در آغوش می‌گرفتند و احساسات خودشان را به عنوان یک زن که این فیلم را دیده بودند بیان می‌کردند.

وی در ادامه افزود: خانمی را در سالن دیدیم که قرار بود کاری را که رضوان در این فیلم انجام داد او هم انجام دهد و با دیدن این فیلم آرامش گرفت و در تصمیمش جدی‌تر شد و اشک همه ما را در آورد. در مجموع بازخور مردم را دوست داشتم و این به من انرژی می‌داد. با اصحاب رسانه هم فیلم را دیدم با آن‌ها فیلم دیدن متفاوت است بالاخره آن‌ها ریز بین‌تر هستند اما با تمام این تفاسیر اینجا هم بازخورد خوبی بود. خدارا شکر می‌کنم که این فیلم فیلمی آبرومند و شریف و انسانی است که یک موضوع انسانی را هم مطرح می‌کند و من از بازی در این فیلم بسیار راضی هستم.

حسن‌پور درباره اینکه چه طور نقش رضوان را در فیلم سینمایی «تمشک» ایفا کرد و برای رسیدن به آن از چه راه کار‌هایی استفاده کرده است گفت: در ابتدا باید بگویم که مدیون هدایت‌هایی سامان سالور هستم که کارگردان فیلم سینمایی «تمشک» است. ایشان در مرحله اول به من گفتند که باید با این نقش زندگی کنی و من شروع کردم تا نقش را در وجود خودم پرورش بدهم. وارد جامعه شدم البته با پوششی که قرار بود رضوان داشته باشد به لحاظ بیرونی کم کم این نقش را پیدا کردم تا به درونیات و ذهنیات این کاراک‌تر پی ببرم.

حسن‌پور در ادامه گفت: با آن حس و پوشش رضوان در مغازه داروخانه‌ها در صف نانوایی می‌رفتم و برخورد‌ها را رصد می‌کردم و دائماً به این فکر می‌کردم که این زن چگونه زندگی می‌کند؟ چگونه غذا می‌خورد؟ اما ما به ازای بیرونی ندیدم من این نقش را زندگی کردم و در درون تخیلی که مربوط به بازیگر است آن را به وجود آوردم.

بازیگر مجموعه «پایتخت» در ادامه افزود: دکتر زنان رفتم و چند نفر که در این زمینه (رحم اجاره‌ای) تجربه داشتند را دیدم و با آن ها صحبت کردم اما در ‌‌نهایت آن چیزی که به وجود آمد چیزی بود که خودم می‌خواستم. من تنهایی رضوان را وارد زندگی خودم کرده بودم. با توجه به اینکه فیزیک من معصومیتی را در ذات خود دارد تلاش می‌کردم که این چند برابر شود. خودم را در خانه حبس می‌کردم و ارتباطاتم را به حده اقل رسانده بودم چون این نقش از خودم دور بود کارم را سخت می‌کرد. تنهایی این نقش به قدری وارد زندگی شخصی‌ام شده بودکه چند کیلو وزنم را بدون اینکه بخواهم کم کرده بودم که بعد از اتمام این پروژه من چند روزی را به طور کامل تنها در خانه خوابیدم و مریض شده بودم. این‌ها سختی های بازیگری است که من به جان خریده‌ام.

وی در ارتباط با اینکه آیا برای سیمرغ دورخیز کرده است یا نه، گفت: در حقیقت زمانی که قرار شد این نقش را بازی کنم اصلاً به جشنواره‌ها و جایزه فکر نکرده بودم یک عشق در من نسبت به این کار بود که من این کار را انجام دادم. اما در حال حاضر از حرفه‌ای‌ها که در این عرصه فعالیت دارند تا مردم عادی بسیار نسبت به من محبت نشان داده‌اند اما در جشنواره پیش بینی ندارم.

حسن‌پور با اشاره به اینکه هنر سینما به چهره های جدید نیاز دارد گفت: خاصیت هنر این است که به افراد جدید نیاز دارد و نمی‌شود همیشه از افراد یکسان استفاده شود. البته این در همه جای دنیا وجود دارد که از افراد چهره استفاده می‌کنند اما به نظرم میدان دادن به جوان‌های نوپا به نفع سینما است چون از بین همین افراد استعداد‌ها کشف می‌شوند هرکسی یک روزی تجربه اول اشته است و افرادی که به آن اعتماد کرده‌اند.

وی در ارتباط با «تمشک» گفت: فیلم سینمایی «تمشک» اولین تجربه بنده بود. قبلاً هم چند تجربه در عرصه کار‌های تصویری داشته‌ام. خوشحالم در اولین کار حرفه‌ایم در سینما با این فیلم سینمایی خوش ساخت شروع شد و گروهی که کاملاً حرفه‌ای بودند. فیلم نامه‌ای که آنقدر شخصیت‌پردازی دقیقی داشته باشد در سینمایمان کم داریم و خوشحالم که این شانس را داشتم که در این پروژه بازی کردم. وقتی فیلم نامه را خواندم گفتم خدایا این نقش را به من بده تا من بازی کنم. قصه این فیلم سینمایی انسانی است.