منصور آذری دبیر دوسالانه مجسمه‌سازی ضمن بیان این مطلب که دوسالانه مجسمه‌سازی ابزاری برای قیاس ایران با هنر دنیاست؛ گفت: هنرمندان صاحب منصبان اصلی دوسالانه‌ مجسمه سازی‌اند.
وی در خصوص دوسالانه حاضر گفت: گرچه مدیریت این امر در دست تعداد محدودی از مسؤلین این رویداد هنری است ؛ لیکن، هنرمندان این بینال، سمت اصلی آن را بر عهده دارند. سمت من به عنوان رئیس شورای دبیران این دوسالانه با مشورت دیگر مسولین دوسالانه تعیین شده و به باور من هنرمندان صاحب منصبان اصلی این دوسالانه‌اند.

وی اضافه کرد در خصوص کیفیت و کمیت آثار باید به تعریف جامعی از دوسالانه رسید. در واقع دوسالانه را در تعریفی مختصر می توان این‌گونه تفسیر کرد: دوسالانه ذهنیت های ملموس یک هنرمند از آخرین رویدادهای جهان زیست او و جامعه‌ایست که در آن زندگی می‌کند. این دستاورد حاصل ذهنیت او از تمامی یافته‌هاست؛ که در غالب حجم و در ارتباط متقابل فرم و فضا تعریف می‌شود.

او در خصوص نحوه انتخاب آثار و دقت در این امر این‌گونه توضیح داد: در خصوص انتخاب آثار، تلاش داوران بر نقد بی‌غرضانه و بررسی منصفانه آثار داشته‌اند. با این وجود معتقدم قضاوت‌ها خالی از نقص نبوده‌است و این با موضوع نسبیت در هنر ارتباط مستقیم دارد. در هر صورت باور من این است که تمامی آثار صاحب ارزش هستند. چه آن‌هایی که پذیرفته شده‌اند و چه آثاری که از پذیرش محروم مانده‌اند. اما این امر دلیل بر بی‌ارزشی آثار آنان نیست. به باور من تمامی آثار ارائه شده از این جهت که باورهای هنرمند از جهان پیرامون را به تصویر کشیده‌اند؛ شایسته تقدیر هستند.

او در ادامه افزود: باورهای ذهنی هنرمندانی که داوری این دوسالانه را بر عهده داشته‌اند؛ به یقین در این انتخاب اثرگذار بوده‌است. ضمن این که یکی از معیارهای اصلی انتخاب اثر معقول بودن آن‌ها از نظر معیارهایِ جهانی برای یک اثرِ حجمی قابل ارائه است. با توجه به این که تمامی آثار رسیده با ارزشند؛ اصل انتخاب بر این امر استوار است، که این آثار تا چه حد به استانداردها نزدیک است.

آذری در خصوص دوسالانه مجسمه‌سازی و ارتباط بین‌المللی این‌گونه بیان کرد: هدف بینال باید مشخص باشد. حتی اگر هدف از بینال یک اتفاق هنری درون وطنی باشدنگرش بین المللی هنرمند نباید محدود شود.هنرمند میتواند برای بیانی بهتر از رسانه های مختلفی استفاده نماید. همان‌گونه که هنرمندان دیگر نقاط جهان استفاده می‌کنند واتفاقاً آثارشان را هم در دوسالانه های مجسمه سازی شرکت می‌دهند. باید نگاه خلاقانه هنرمند به یک سبک اضافه شود تا اثر هنری بینالی گردد. در یک اثر هنری تنها نگاه خلاقانه هنرمند می‌تواند اثر هنری را روزآمد نماید. آن‌چه که در آثار هنری به وضوح پیداست؛ تکرار یک ایده و سبک خاص است. یادگیری درست در زمینه اعمال خلاقیت، می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. اما با تمام این موارد، بینال هرگز خالی از خطا و اشتباه نخواهد بود.

او در خصوص بینال، تعریف و باورهای ذهنی در خصوص آن گفت: بینال تفاوت‌های عمده ای با جشنواره دارد. جشنواره انتظار عامه مردم را برآورده می کند و بینال تعریفی بین‌المللی و کیفیتی متفاوت دارد. بینال مجموعه‌ای از تازه ترین رویدادهای هنری در سطح قابل ارائه با تعریف جهانی‌ست؛ اما جشنواره با این دشواری همراه نیست. در واقع هدف بینال در اغنای ذائقه عامه مردم نیست.

وی در خصوص داوری آثار در این دوره از دوسالانه مجسمه سازی اظهار کرد: در این دوره از دوسالانه، آثار پس از ۴ دوره بازبینی انتخاب شد. اولین داوری توسط کامپیوتر و از طریق تصویر آثار انجام شد. این مرحله توسط هر داور به صورت شخصی اتفاق افتاد و سپس بازبینی این مجموعه به صورت گروهی انجام شد. این امر به علت رسیدن به اجماع عقیده در خصوص انتخاب بود. سپس دومرحله بازبینی تخصصی در خصوص آثاری انجام شد که مردود اعلام شده بودند. چهارمین مرحله با توجه به اصل آثار انجام شد و در نهایت آثار منتخب از میان آثار رسیده به دبیرخانه دوسالانه مجسمه سازی برگزیده شد.

آذری در ادامه سخنان خود بر آزادی هیأت داوران دوسالانه در انتخاب آثار اشاره کرد و افزود: شورای دبیران دوسالانه مجسمه سازی در انتخاب آثار دخل و تصرفی نداشتند و داوری به صورت مطلق در اختیار داوران بوده است و از این رو می‌توان گفت؛ داوری دوسالانه مجسمه سازی تهران با کمال دقت، آرامش و صبر انجام شد. انتخاب آثار را می توان به طور کلی مطلوب و خالی از غرض‌ورزی دانست.

این هنرمند در ادامه با توضیح این موضوع که شرایط موجود از جمله: کمبود فضا برای ارائه آثار، شورای انتخاب و هم‌چنین نحوه ارائه آثار، در محدود شدن تعداد آثار وارد شده در بخش نمایشگاهی اثر داشته است؛ افزود: بسیاری از مسائل ذکر شده در خصوص انتخاب آثار باعث ایجاد ناخرسندی در این خصوص شد که بخش مهمی از آن را خاضعانه به گردن می‌گیریم. اما نکته‌ای نیز به خود هنرمند باز می‌گردد؛ بسیاری از آثار در فایل تصویری ارسالی از کیفیت بصری و وضوح فرمی برخوردار نبودند. این امر در مردود شدن این آثار نقش تعیین کننده داشته‌است. هنرمندی که نتواند یک تصویر واضح و با کیفیت مطلوب از اثر خود تهیه کند؛ نمی‌تواند در خصوص عدم پذیرش اثرش ادعایی داشته‌باشد.

آذری در ادامه سخنان خود در پاسخ به این امر که چگونه می‌توان دوسالانه آینده را به سطح آرمانی و تعریف جهانی نزدیک کرد؛ این گونه توضیح داد: اولین و مهم ترین نکته این است که ساختار دوسالانه باید به درستی تعریف شود. سطح توقع از این دوسالانه و نوع برخورد با آن باید اکنون مشخص شود. به باور من برای شکل دادن به یک شرایط مطلوب باید با اشل جهانی اقدام به فعالیت کرد. از برنامه‌ریزی گرفته تا اجرای این‌گونه مسابقات باید به طور جدی برنامه‌ریزی شود.

آذری از کمبود بودجه نیز به عنوان یکی از مشکلات دوسالانه مجسمه‌سازی یاد کرد و اضافه کرد: اعتبار کافی برای اجرای یک دوسالانه با شکلی منسجم و بدون دغدغه مالی و حمایت دولتی از دغدغه‌های اصلی ما بود که خوشبختانه باحمایت مسئولین تامین شد.

وی در پاسخ به این سوال که علت تأخیر در دوسالانه مجسمه سازی چه بوده‌است؛ اظهار کرد: این موضوع از عوامل بسیاری متاثر است. یکی از ملاک‌ها و شرط‌ها برای اجرای درست یک برنامه با گستردگی ، دوسالانه‌ها زمان‌بندی اجرایی درست و به سامان است. تقویم اجرایی درست و زمانبندی صحیح حتی با در نظر گرفتن روز و ساعت در اجرای چنین برنامه‌ای نقش انکار‌ناپذیر دارد. به باور من تفاوت ما با سایر کشورهای مطرح در زمینه هنر، ضعف ساختاری است. برنامه‌های اجرایی در ایران از ثبات کافی برخوردار نیستند. و این امر به ضعف ساختارها باز می‌گردد. عواملی ازین دست سبب می‌شود تا یک دوسالانه با تأخیر اجرا گردد.

این هنرمند ادامه دادند: سیستم برنامه‌ریزی و تشکیلات اداری در کشور ما تغییرات ناگهانی دارد. تعویض درپستهای مدیریتی روند پیشبرد برنامه‌هایی هم‌چون دوسالانه‌ها را کند می‌کند. در وضعیت شناور کنونی هنرمندان به خوبی و با پشتکار فراوان به انجام فعالیت می‌پردازند و این موضوع شایسته تقدیر فراوان است.

مینا عبدی