نشست تخصصي «مكتب آوازي قزوين» از سلسله نشست‌هاي تخصصي مکاتب آوازي ايران با بررسي «مکتب آوازي قزوين» با تاكيد بر شيوه استاد «ملا عبدالکريم جناب قزويني» توسط «سيد حسين ميثمي» در مرکز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شد.

به گزارش هنرنیوز ميثمي با اشاره به اسنادي که از رسيدن خاندان جناب قزويني به دوره صفويه خبر مي‌دهند درخصوص زندگي او گفت: نکات مهمي که در زندگي جناب مطرح است درخصوص سن و تحصيلات عاليه اي است که به واسطه تحصيل در مدرسه ي ديني صالحيه قزوين کسب کرده است. همچنين بيش از 50 سند در ميان اسناد خانوادگي او پيدا شده است که نشان از فعاليت جناب در دربار قاجار دارد چنانچه طبق اين اسناد از سوي مظفرالدين شاه، لقب ناظم البکاء به جناب قزويني داده شده است و همين لقب "جناب" نيز مويد بزرگي او در دربار دارد.

به گفته اين استاد دانشگاه، ميرزا سيداحمد خان ساوه‌اي، علي‌خان نايب‌السلطنه، قربان‌خان شاهي، ابوالحسن اقبــال، ابوالقاسم عــارف و ميرزا يحيي مجابي که بهترين خواننده دوره قزوين بود ازجمله شاگران ملا عبدالکريم جناب قزويني بودند.



وي که مدير گروه نوازندگي ساز ايراني در دانشگاه هنر تهران است با تاکيد بر تفاوت تعداد کُل آواز‌ها، گوشه‌ها به روايت جناب با دوران معاصر گفت: «جناب دستگاه‌ها را به دو گروه مفرد و مرکب طبقه‌بندي مي‌کرد که دستگاه‌هاي مفرد دوازده عدد بود و دستگاه هاي مرکب از گوشه‌هاي دستگاه‌هاي مفرد ساخته مي‌شدند و برخلاف مرکب خواني تثبيت شده بودند.»

ميثمي افزود: «برخي از دستگاه‌ها بعداز دانگ نخست به دو يا چند شاخه تقسيم شده، سپس گسترش مي‌يافتند. دستگاه شور به دو شاخه شور شهناز و شور بوسليک تقسيم مي‌شد چنانچه به نظر مي‌رسد روايت جناب و روايت ميرزا فرج(در کشور آذربايجان) از سنت واحدي سرچشمه مي‌گرفتند.»

به گفته اين پژوهشگر، تقسيم سه گانه هر آواز، گوشه و انعطاف پذيري آن با توجه به توانايي خواننده تعيين مي‌شد و استفاده از تزئين(تحريرها، غلت‌ها و ...) با توجه به توان خواننده اجرا مي‌شد و تأکيد بر تحرير در آوازها يا گوشه‌هاي مهم، ساختار هر دستگاه را تشکيل مي‌داد.

استفاده از ترنمات و کلمات با معني به ويژه در جملات فرودي نيز از ديگر نکاتي است که در شيوه استاد ملا عبدالکريم جناب قزويني به آن توجه مي‌شد.

ميثمي داراي مقالات بسياري در حوزه موسيقي است. همچنين «تحليل مباحث فقهي بعداز انقلاب اسلامي و تاثيرات آن در حيات موسيقايي ايران» و «موسيقي عصر صفوي» ازجمله تأليفات وي به شمار مي‌رود.