امیر حسین مکاریانی: وقتی برای دیدن کنسرتی وارد یک سالن می‌شوید تک‌تک عناصر چیدمانی در آن فضا می‌تواند روح شما را تحت تأثیر قرار دهد و از این بازخورد‌های محیطی آمادگی لازم را برای شنیدن موسیقی متناسب با آن کسب کنید.
تأثیر بخشی بر روح انسان از جهات مختلف صورت می‌پذیرد و زمانی این احساس به حد اعلای خود می‌رسد که تلفیق متناسبی از عناصر زیبایی‌شناختی در یک فضا مهیا شود. این عناصر می‌تواند شامل، دکوراسیون روی صحنه، نورپردازی و تصاویر پس‌زمینه، نورپردازی روی صحنه، چیدمان نوازندگان، رنگ و طرح لباس‌های هنرمندان روی صحنه و عوامل دیگر که حتی به مخاطب‌شناسی شرکت‌کنندگان کنسرت هم مربوط می‌شود.
اگر توجهی به ترکیب این عناصر نشود مخاطب تفاوتی بین یک کنسرت و اجرای یک گروه که صرفاً در مجالس خانگی برنامه اجرا می‌کنند قائل نمی‌شود. علارغم اینکه برخی هنرمندان معتقدند که برگزاری کنسرت فقط برای دیدار هنرمندان با دوستدارانشان است برگزاری کنسرت اهداف دیگری را دنبال می‌کند. کنسرت برای تأثیر بخشی موسیقی و تسخیر فضای ذهنی مخاطب با ترکیب تمام عناصر زیبایی‌شناختی است که بتواند روح او را بدون درگیری با عناصر مزاحم با صوت دلخواهش آمیخته کند.
حال وقتی شرایط آماده نباشد؛ دوربین‌ها به صورت غیر حرفه‌ای با فلش شروع به عکسبرداری می‌کنند، تماشاگران و عوامل سالن مداوم از روبه‌رو و اطراف شما عبور می‌کنند، صدای خنده اطرافیان با نغمه حزن‌آلود خواننده مورد علاقه شما همراه شده و گاهی صدای سوت عجیبی از سیستم صوتی سالن به گوش می‌رسد؛ نوازنده، سه‌تار بدست گرفته و با لباسهای منتسب به فرهنگ غربی رو صحنه نشسته یا بالعکس، مقصود فرهنگ‌شناسی نیست، تنها به ترکیب این عناصر اشاره می‌کنیم که اگر رعایت نشود شاید به ظاهر قابل چشم‌پوشی باشد، اما هرکدام به نوبه خود از تأثیرگذاری فضای کنسرت می‌کاهد.
هنر موسیقی، بر خلاف برخی هنرهای دیگر مانند سینما که ترکیبی از عناصر مختلف هنری است در دسته هنرهای مطلق طبقه‌بندی می‌شود؛ به تنهایی و بدون تلفیق با هنرهای دیگر مورد توجه است، حال اگر در جهت ارتقای سطح تأثیر گذاری این هنر از عناصر دیگر مانند نورپردازی و طراحی دکور به صورت مؤثر استفاده شود با فضای بهتری برای کنسرت مواجه خواهیم شد. مخاطبی که برای شنیدن موسیقی وارد تالار وحدت می‌شود با مخاطبی که به یک سالن غیر استاندارد وارد می‌شود آمادگی بیشتری برای همذات‌پنداری با نوازنده ساز مورد علاقه‌اش دارد.
بخش مهم دیگری از این تلفیق‌ها انتخاب شعر و ترانه برای اجرا و تناسب آن‌ها با فضای فکری و اجتماعی است؛ در زمان برگزاری یک کنسرت وقتی اتفاق مهمی در یک جامعه رخ می‌دهد تأثیر خود را هم بر اجرا کننده موسیقی و هم در شنونده آن می‌گذارد که پرداخت به این موضوع می‌تواند وجه اشتراکی در یک فضای هنری به نام کنسرت باشد. موسیقی جدا از محتوای هنری و زمینه خلق اثر، بازگو کننده نمادین خواسته‌های جمعی است. عموما مضامین مورد پسند و فرهنگ مسلط جامعه در موسیقی بازخوانی می‌شود.
حال بهتر است اگر حتی نگاهی صرفاً اقتصادی در برگزاری یک کنسرت داریم کمی هم به مخاطب احترام بگذاریم و شرایط اجرای یک کنسرت مناسب را برای او فراهم کنیم تا فضای دیداری مخاطب با سلیقه شنیداری تطبیق داده شود.