قطب‌الدین صادقی گفت: چرا سالن‌هایی در شهرستان وجود ندارد که در آن هر شب تئاتر اجرا شود و سالن‌ها و آمفی‌تئاترهای شهرها چرا خالی می‌مانند؟

قطب‌الدین صادقی درباره وضعیت تئاتر شهرستان‌ها به خبرنگار تئاتر هنرنیوز گفت: از نظر برخی مسئولان شهرستان‌ها، تئاتر چیز جدی نیست. شما یک بررسی اجمالی از تئاتر در استان‌های مختلف کشور بکنید تا منظور حرف بنده را متوجه شوید.

وی افزود: در همه شهرهای ایران جوانان با انگیزه تئاتری مجبور هستند فقط تلاش و تقلا کنند تا در جشنواره‌ای حضور پیدا کنند و یک اجرا داشته باشند. آیا این وضعیت قابل قبول است؟ جوانان تئاتری مهاباد به من می‌گفتند که آرزو دارند به تالار وحدت شهر مهاباد راه داده شوند چه برسد به اجرا. من به شهرهای زیادی سفر کردم و این رویه را همه جا دیده‌ام.

صادقی خاطر نشان کرد: چرا سالن‌هایی در شهرستان وجود ندارد که در آن هر شب تئاتر اجرا شود، سالن‌ها و آمفی‌تئاترهای شهرها چرا خالی می‌مانند؟ هر چند همین سالن‌ها مخصوص تئاتر طراحی نشده و نواقص زیادی دارند اما باز جوانان شهرستانی در تکاپوی فراوان هستند که در آنها تئاتر اجرا کنند ولی به نتیجه نمی‌رسند و کمترین پول و بودجه از آنها دریغ می‌شود و دائما در خواست می‌کنند که فقط اجازه دهید تئاتر اجرا کنیم.

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: جالب است گروهی در کرمانشاه دیدم که می‌گفت تئاتری کار کرده اند که 25 بازیگر داشته و به همراه عوامل فنی، تعداد اعضای گروه 30 بوده است. به این گروه 30 نفری 500 هزار تومان پول داده‌اند آن هم برای سه ماه اجرا و تمرین! شما پول دکور، لباس، پوستر، بروشور، دستمزد نویسنده، کارگردان، بازیگر و ... را حساب کنید در نهایت به بازیگران سه هزار تومان می‌رسد یعنی برای هر ماه هزار تومان. نام این اتفاق را چه چیزی جز شوخی می‌توان گذاشت؟

صادقی اظهار داشت: واقعا این شرایط اسف بار در شان کشور ما است؟ البته در همین شهرها سینماها هم به این وضع دچار شدند و تعطیل هستند. به عنوان نمونه در شهر ایلام سینمایی دیدم که مسئول آن گفت اگر می‌خواهی فیلم را برای تو اکران کنیم باید 6 نفر دیگر از خیابان را بیاوری تا فیلم را پخش کنم چون برای کمتر از 7 نفر فیلم پخش نمی‌کنیم. ولی این سینما در طول روز این هفت‌ نفر را نیز نمی‌توانست جذب کند. باید بنشینیم و فکر کنیم که چرا به اینجا رسیده‌ایم و در روش‌ها تجدید نظر کنیم.