رومن میدو دیمیتروف (Rumen Mihov Dimitrov)هنرمند بلغارستانی شرکت کننده در پنجمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران است که برای نخستین بار در سمپوزیوم مجسمه‌سازی در تهران حضور دارد.
اثر او یک پیکره است. او درباره این اثر می‌گوید: اثر من یک پیکره رقصان است که روح نولاشکا را در ذهن تداعی می‌کند. نولاشکا یک عروسک با دامن بسیار بزرگ است. بالاتنه این عروسک حرکتی پاندولی دارد و تکان می‌خورد. اما در اثر من این حرکت اتفاق نمی‌افتد چراکه ممکن است تعادل و ایستایی اثرم دچار مشکل شود.
این هنرمند مجسمه ساز در پاسخ به این سوال که آیا از فرهنگ کشور خود در خلق اثرش استفاده کرده‌است یا خیر، گفت: خیر این اثر به فرهنگم مرتبط نیست. او بدنی خالی است. او وابستگی خاصی ندارد. تنها پیکره‌ای خالی است که گاه رقصان است و گاه نمادی از رولاشکا. فکر می‌کنم یک پیکره جهانی و در واقع تخیلی از یک پیکره انتزاعی است. پیکره توخالی که به طور مستقیم نمایانگر هیچ حس خاصی نیست. این پیکره هیچ چیز را با مخاطب درمیان نمی گذارد اما از دیدنش حس ویژه ای به مخاطب منتقل می‌شود. پیش از این که به ایران سفر کنم در سمپوزیوم مجسمه سازی در کشور آلمان شرکت کردم و من پیکره زنی را ساختم که او نیز پیکره‌ای توخالی داشت و حفره‌هایی در میان آن بود. در واقع اثر من تعاملی است میان چوب و اره.
او درباره متریال اصلی مورد استفاده‌اش نیز گفت: متریال‌های مختلفی از جمله سنگ و چوب و فلز را تجربه کرده ام. اما بیشتر آثارم فلزی است.
وی هم‌چنین درباره چوب گفت: چوب عنصر دوست داشتنی است. ما می‌توانیم بسیار راحت تر از سنگ، با چوب مجسمه‌های غول پیکر بسازیم. اما گاه شما مشکلات بزرگی در کار با چوب پیدا می‌کنید.
این مجسمه‌ساز درباره هنرهای مورد علاقه اش گفت: هنرهایی چون هنر مفهومی(conseptual art)، هنر زمینی (land art) وهنر چیدمان(instalation) را نیز دنبال می‌کنم و در این زمینه‌ها نیز آثاری خلق می کنم. علاقه قلبی من هنر محیطی است و به مجسمه‌های بزرگی که در محیط طبیعی نصب می‌شود بسیار علاقمندم. آثارم برخی به بیست متر می رسم.
وی درباره سابقه مجسمه‌سازی‌اش به صورت حرفه‌ای گفت: پس از سال 1992 به صورت حرفه‌ای ساخت مجسمه را آغاز کردم. بیش از 20 نمایشگاه انفرادی داشتم. در دانشگاه نیز در مقطع کارشناسی مجسمه‌سازی خواندم. پیش از این در بیش از 70 سمپوزیوم شرکت کرده‌ام.
رومن درباره این موضوع که ذهنیت شما درباره ایران پیش از ورودتان و با توجه به اخبار ضد ایرانی چه بود؛ توضیح داد: تا کنون به ایران سفر نکرده بودم اما مردم ایران را بسیار مهربان یافتم. تهران پایتخت شگفت انگیزی است. اما ترافیک سنگینی دارد. من قبل از آمدن اینترنت را چک کردم. من ایران را کشور خوبی یافتم. اما گرفتن ویزا برایم بسیار دشوار بود و در آخرین لحظه ویزا گرفتم.
این هنرمند در پاسخ به این سوال که درباره ایران و هنر و معماری سنتی ایران پیش از ورود خود چه ذهنیتی داشتید؛ پاسخ داد: من درباره ایران چیزی نمی دانم اما در حد مجسمه‌های فلزی و پلی استری که در مسیرم دیدم؛ می توانم بگویم خوشحالم که این آثار در شهر شما نصب شده.
