استاد دانشگاه کابل در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنيوز در باب ارزش ميراث فردوسي و تاثير آن بر فرهنگ ايران در تاريخ گفت: شاهنامه يادگار نفيسي از فرهنگ گذشته است.

طغيان ساکايي ضمن اشاره به اين نکته که مرزهاي جغرافيايي نمي‌توانند ايران فرهنگي قديم را محدود کنند اظهار داشت: ما به اين امر اعتقاد داريم که مرزهاي جغرافيايي ميان ايران افغانستان و کشورهاي فارسي زبان همسايه، اخيراً کشيده شده‌اند و با کشيدن مرزهاي جغرافيايي پيوستگي فرهنگي اين سرزمين پهناور از بين نخواهد رفت.

اين پژوهشگر شاهنامه ادامه داد: ما خود را از فرهنگ ايراني جدا نمي‌بينم، ما زاده يک اصل و يک فرهنگ هستيم . همانطور که دکتر پرويز ناتل خانلري در اين مورد گفتند؛ «اين فرهنگ تابلوي بزرگي است که اگر آنرا تقسيم کنيم ارزش خود را از دست خواهد داد.» ما همواره به اين امر واقفيم که جدايي مرزها امري جدا از فرهنگ ها است. بي شک ارزش اين فرهنگ بسيار است.

اين شاهنامه پژوه دانشگاه کابل در باب ارزش شاهنامه و شناخت سوابق فرهنگي ما در ايران گفت؛ شاهنامه ديباچه‌اي است سرشار از رمز و راز و مجموعه‌اي است از ريشه‌هاي سنت؛ به بيان ديگر، شاهنامه بزرگ‌ترين گوهر شکوه ايران است.

وي ضمن اشاره به برخي رسوم و آيين‌هايي که امروز به جهت کمي استعمال به دست فراموشي سپرده شده تصريح کرد: امروز هيچ يک از ما علت «مهره در جام‌زدن» را نمي‌دانيم و البته اين دلايل تاريخي دارد در اين مورد شايد دچار سرگستگي و فراموشي شده‌ايم؛ اما شاهنامه متني است که از گذشته و رموز و تفسيرهاي اين رازها با ما سخن مي‌گويد.

وي در پاسخ به اين امر که نگاره‌هاي شاهنامه را تا چه حد در ماندگاري آن سهيم مي‌دانيد گفت‌: شايد بسياري از افراد به طور کامل معناي ابيات فردوسي را درک نکنند؛ اما ديدن تصاويري که بر اين نگين معنا کشيده شده است. بسياري از معاني را بر مخاطب روشن مي‌کند و بر شيريني کلام فردوس مي‌افزايد. اين تصاوير ما را با فرهنگ گذشته‌مان آشنا مي‌کند.

وي ادامه داد: استفاده هنرمند از نقش و رنگ در نهايت تناسب اعجاب‌انگيز خود جلوه‌اي تابناک بر گنج فردوس مي‌افزايد. اين ميراثي است که هرگز دوباره آفريده نخواهد شد.