مهسا کرامتی در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی هنرنیوز مبنی بر این که چرا مدتی است که به شدت کم کار شده است، گفت: بنده هیچ وقت بازیگر پرکاری نبوده ام و این مسئله عجیبی نیست. کارهایی را که دوست دارم انجام بدهم در برخی موارد شرایطش فراهم نمی شود و این که این شرایط محیا نمی شود در برخی موارد از طرف بنده است و بعضی وقت ها هم از طرف پروژه پیش می آید که به توافق نمی رسیم و کارهایی را هم که دوست ندارم انجام نمی دهم.
وی در ادامه گفت: این شرایطی را که گفتم، بخشی از آن شامل مباحث مالی است و هم این که مانند سال های قبل خیلی ما تولید آن چنانی نداریم و آثاری هم که تولید می شود همه شان خوب و یا مورد علاقه بنده نیستند. تلویزیون شرایط مالی خوبی ندارد و تهیه کننده ها هم نمی توانند هزینه های مورد نیاز پروژه های سنگین را تامین کنند.
این هنرمند این چنین ادامه داد: از طرفی بازیگران هم سن و سال بنده هم که در این عرصه فعالیت می کنند کم نیستند و و کار های خوب هم که قرار است تولید بشود آنقدر زیاد نیست با این شرایط باید ببینیم که چقدر من شانس دارم تا یک کار خوب که من هم دوستش داشته باشم به بنده پیشنهاد شود. بنده بازیگری نیستم که عقده دوربین داشته باشم و یا برایم مهم باشد که فقط در جلوی دوربین قرار بگیرم تا خودم دیده شوم بنابراین ترجیه می دهم یا کار نکنم و یا کاری را که دوست دارم انجام دهم.
کرامتی در پاسخ به این سوال که آیا فکر نمی کنید با این کم کاری در ذهن بسیاری از کارگردانان کمرنگ می شوید گفت: بنده فکر می کنم این چیزی که شما می گویید خیلی بدتر از بازیگر دم دستی شدن نباشد. این که شما بازیگری بشوید که در هر کاری به هر قیمتی حضور داشته باشید بسیار زننده و بد است. من دوست ندارم این اتفاق برای من بیافتد و خود من هم اجازه نمی دهم تا در مسیرکاری ام به این سمت بروم.
وی در ادامه افزود: فکر نمی کنم با این قاعده ای که برای خودم در نظر گرفته ام فراموش بشوم. من زمانی فراموش می شوم که مردم من را فراموش کنند و خدا را شکر که تا به امروز مردم من را فراموش نکرده اند و هنوزم زمانی که بنده را در خیابان و مکان های عمومی می بینند نسبت به من مهربان هستند و محبت می کنند و کار هایم را پی گیری می کنند و می پرسند که چرا کار نمی کنم. این ها نشان از آن دارد که خیلی برایم اتفاق بدی نیافتاده است. در نتیجه هم چنان ترجیه می دهم که کاری را که دوست دارم انجام دهم.
بازیگر مجموعه «خط قرمز» در پاسخ به این مطلب که در این مدت که کم کار هستید چه کار می کنید و آیا نمی ترسید که به عنوان بازیگر آمادگی ذهنی و بدنی خود را ازدست دهید، گفت: البته گاهی وقت ها می نویسم و در زمان هایی که بازی نمی کنم ناجازه نمی دهم که زمانم بیهوده بگذرد. اگر بازیگر برای خودش برنامه داشته باشد و زمینه لازم را در این عرصه در خود پرورش داده باشد این اتفاق برای او نخواهد افتاد.
بازیگر مجموعه «شب آفتابی» گفت: مثلاً بنده هر روز بدون استثنا به غیر از جمعه ها حده اقل یک ساعت و نیم تمرین دارم و ورزش می کنم. سعی می کنم به عنوان بازیگر بدن خودم را آماده نگه دام و اجازه نمی دهم که اُفت داشته باشم و در این فرصت هایی که کار نمی کنم فیلم می ببینم و کتاب های متعددی را مطالعه می نمایم که همه این موارد برای من حرکتی رو به جلو است و البته این یعنی که من دائماً در حال یادگیری و تمرین هستم.
وی درارتباط با این موضوع که برخی از بازیگران تلویزیون و سینما در مدتی که کمرنگ هستند به سراغ تئاتر می آیند آیا شما به این سمت نرفته اید که در تئاتر تجربه ای داشته باشید گفت: بنده جزو بازیگرانی هستم که فکر می کنم مدیوم ها با هم متفاوت است. تکرار تئاتر که برای بسیاری از همکاران من جذابیت دارد برای من این جذابیت را ندارد و البته کمی هم سخت است. حتماً دوست دارم که یک تجربه خوبی را در تئاتر داشته باشم شاید هنوز زمانش نرسیده است چند پیشنهاد کار در تئاتر داشته ام اما برایم آنقدر دلچسب نبوده که قبول کنم. فکرمی کنم که بازیگر تئاتربودن کمی متفاوت است با بازیگری که کار تصویر انجام می دهد واقعاً اگر دغدغه ام بود تا به حال به این سمت می رفتم اما دغدغه آن چنانی برای کار در تئاتر ندارم.
کرامتی در ادامه گفت: بنده کارهای تئاتر را دنبال می کنم مخصوصاً دوستانی که لطف دارند و بنده را دعوت می کنند حتماً می روم و کارشان را دنبال می بینم. یکی از کار هایی که در این مدت دیدم و بسیار کیف کردم کاری بود از محمد رحمانیان دیدم.کاری از گلاب آدینه که به روی صحنه بود دیدم که برایم دل نشین بود و دوست داشتنی. اما دیدن تئاتر باعث شده است کمی ترسو تر بشوم به این جهت که همکارانی را می بینم که در حوزه کار های تصویری درخشان هستند ولی وقتی در تئاتر آن ها را دیده ام تاسف خورده ام و با خودم گفته ام که ای کاش در تئاتر بازی نمی کردند.
بازیگر فیلم سینمایی «قدمگاه» در ادامه گفت: این اتفاق برای بازیگران تئاتر هم می افتد که در تئاتر خوب هستند و وقتی آن ها را درتصویر می بینیم آن بازخورد لازم را ندارند و کارگردان هرچقدر با آن ها سرو کله می زند نمی تواند نتیجه لازم را بگیرد. بنابراین در این سال ها من به این نتیجه رسیده ام که تفاوت هایی بین بازی در تئاتر و سینما و تلویزیون وجود دارد و لزوماً افراد موفق در یکی از این زمینه ها نمی توانند در دیگر زمینه ها موفق باشند.
این هنرمند تفاوت های نسل خودش با نسل جدیدی که وارد این حرفه شده اند را این گونه عنوان نمود: بنده دوازده سال پیش در مجموعه «خط قرمز» حضور پیدا کدم و مردم هم من را در آنجا شناختند. فکر می کنم ورود به عرصه بازیگری در آن زمان برای ما سخت تر بود و این هم نکته مهمی است که بازیگران هم نسل من کم و بیش همچنان فعالیت می کنند و حضور دارند. جوان هایی که امروزه وارد این عرصه می شوند راحت وارد می شوند وراحت تر هم کنار گذاشته می شوند. درسال های اخیر به مراتب ما شاهد این اتفاق ها بوده ایم.
گفتگو از علی اکبر دهبان
