رسول محمدی/ این روز ها و درپس فشار اقتصادی در پسابرجام، خبر دریافت های چند ده میلیونی برخی از مدیران دولتی یکی پس از دیگری کام مردم را تلخ می کند. هنوز دستاورد تغییر دکوراسیون اتاق رئیس سازمان سینمایی در اولین روزهای ریاست و هزینه میلیاردی بازسازی ساختمان خانه سینما برای سینما دوستان در پرده ابهام است و بهتر است در چنین شرایطی و با ابهام پرداخت های نامتعارف در سازمان سینمایی به هم پیوند نخورد و مشکل را دو چندان نکند!
این روز ها و درپس فشار اقتصادی که مردم آن را به خوبی در پسابرجام درک می کنند خبر دریافت های چند ده میلیونی برخی از مدیران دولتی یکی پس از دیگری کام مردم را تلخ می کند. دریافتهایی که با هیچ عبارتی قابل توجیه نیست و شاید همین باعث شد برای اولین بار سخنگوی دولت مجبور به عذرخواهی شود و توهم توطئه و وجود اتاق های فکر برای شایعه پراکنی را مطرح نماید!
اما آیا این موضوع تنها به چند نفر و یا چند سازمان ختم می شود و یا می توان ریشه های این روند را در تغییر اولویتهای مدیریتی دولت تدبیر و امید دانست که از کوچ به کاخ سعدآباد شروع می شود! آیا این موضوع به همین جا ختم می شود یا در مجموعه های مختلف دیگر هم ظهور و بروز پیدا خواهد کرد؟ تجربه تاریخی نشان می دهد وقتی متولیان یک دولت از فرهنگ تجملگرایی تبری نجویند، ریشه تجمل در سازمان ها و مدیریت های زیر مجموعه آنها به سرعت رسوخ خواهد کرد و اثرات مخرب آن به راحتی رفع نخواهد شد!
حال برسیم به سینمای کشور! اگر به روزهای ابتدایی دولت باز گردیم، شعارهای امیدوار کننده ای از سوی سازمان سینمایی دولت تدبیر و امید به گوش می رسید. قرار بود مدیریت این سازمان و زیر مجموعه های آن همانند اتاقی شیشه ای شود و همه چیز آن برای همگان آشکار باشد. حال به نظر می رسد مدیران را باید از دل گفتارشناسی خودشان با دیدن و نه شنیدن رصد کرد و پس از گذشت سه سال از این وعده می توان کمی جدی تر به این اتاق شیشه ای نظری افکند!
مدیران فعلی سازمان سینمایی که پس از تحویل گرفتن مسند مدیریت، بدون کوچک ترین وقفه ای در پی حمایت از بیت المال(!) شروع به طرح اتهامات مالی علیه مدیران دوره گذشته نمودند، حال با وعده ای که به صراحت به آن تاکید کرده اند باید عملکرد مالی خود را از منظر اتاق شیشه ای مورد ادعای خود در معرض دید همگان قرار دهند و به صراحت از آن دفاع نمایند. بگذریم از ادعاهای مالی مطرح شده که هیچکدام اثبات نشد و معدود رسانه های منتشر کننده آن هم محکوم به نشر اکاذیب شدند، ولی اکنون وضع دیگری است و انتظاری دیگر می رود.
امروز باید رئیس سازمان سینمایی به صراحت و در راستای سیاست اتاق شیشه ای خود و برای رفع ابهام های موجود در حقوق های چند ده میلیونی پرداخت شده در دولت یازدهم، پرده از حقوق خود و مدیران وابسته از فارابی گرفته تا مرکز گسترش، انجمن سینمای جوان، موسسه رسانه های تصویری و ... بردارد، تا بدنه درمند و آسیب دیده سال های اخیر سینمای ایران را از نگرانی برهاند.
همه سینماگران منتظرند تا طعم شعارهای مدیران سازمان سینمایی را بچشند! همه منتظرند تا بدانند جشنواره فجر با چه هزینه ای و با چه دستمزدهایی برگزار شده است؟ همه منتظرند تا بدانند دو شقه شدن جشنواره فجر چه بودجه ای را بر پیکره سازمان سینمایی تحمیل کرده است و از این میان چه افرادی و با چه مبالغی بهرمند شده اند؟ دستمزد فلان مشاور جشنواره فجر چقدر بوده و دبیر آن چه دستمزدی دریافت کرده است؟ آیا دریافتی چند صد میلیونی مشاور جشنواره حقیقت دارد یا شایعه ای بیش نیست! آیا تحمیل هزینه های چند برابری در تفکیک دو بخش جشنواره صحت دارد؟
انتظارهای گفته و نا گفته امروز از دل شعار های گذشته مدیران سازمان سینمایی بر می آید و باید پاسخگوی آن باشند تا سونامی دریافت های نا متعارف گریبان آنها را نگیرد!
حال زمان آن فرا رسیده تا مدیران سازمان سینمایی توضیح دهند بودجه چند دوره برگزاری جشنواره فیلم فجر از طریق چه موسسه ای از زیر مجموعه های سازمان سینمایی پرداخت شده و اگر این کار به موسسه دیگری غیر از زیر مجموعه های سازمان سینمایی و خارج از نظارت و پیگیری آنها محول شده، چرا و با چه دلیلی بوده است؟ اگر این بودجه به خارج از سازمان سینمایی رفته، چگونه قابل نظارت است و عواید آن به چه کسانی رسیده است؟
هزاران چرا و چرای دیگر، خواسته های امروز بدنه سینمای کشور از مدیران سازمان سینمایی است و باید بدان ها پاسخ روشنی ارایه شود.
حقوق مدیران سازمان سینمایی در دولت قبل و در اواخر ماموریتشان از ۴ تا ۶ میلیون در ماه بوده و مشخص است، و حالا این وظیفه مدیران جدید است که لیست حقوق و مزایای خود را بر شیشه های اتاق شیشه ای مدیرتشان بچسبانند تا همه بر آن آگاهی یابند! آیا حقیقت دارد که این مبالغ علی رغم زیان دادن موسسات وابسته به سازمان سینمایی، بیش از دو برابر افزایش یافته است!؟
سینماگران امروز می خواهند بدانند بودجه هایی که در سازمان سینمایی طی سالهای گذشته تزریق شده، کدام دردهایشان را درمان کرده و چه کمکی به سینمای ملی نموده است.
هنوز دستاورد تغییر دکوراسیون اتاق رئیس سازمان سینمایی در اولین روزهای ریاست و هزینه میلیاردی بازسازی ساختمان خانه سینما برای سینما دوستان در پرده ابهام است و بهتر است در چنین شرایطی و با ابهام پرداخت حقوق های نامتعارف در سازمان سینمایی به هم پیوند نخورد و مشکل را دو چندان نکند!
نمی دانم چرا از سازمان بازرسی در مجموعه های سازمان سینمایی خبری نیست! این کمی نگران کننده است که مبادا سمت سابق رئیس سازمان سینمایی در سازمان بازرسی باعث این اعتماد بی معنا شده است!
آقای ایوبی این وظیفه شماست که از حصار خود ساخته خارج شوید و با پاسخ های مستند از ورود سونامی افشای حقوق های نامتعارف به سازمان سینمایی جلوگیری کنید! سکوت شما و یا توان شاعرانه تان در پرده پوشی ها، نه تنها کمکی به این انتظارها نخواهد کرد بلکه خود گواهی خواهد بود بر اتفاق نامبارکی که گویا در مدیریت شما و در پس دیوارهای دوده گرفته اتاق شیشه ای سازمان سینمایی دولت تدبیر و امید افتاده است!
به یقین این مطالبه یک خواسته عمومی است که در شرایط سخت اقتصادی بدنه سینمای ایران، اگر به آن پاسخی داده نشود، آسیب فروانی به اعتماد عمومی وارد خواهد کرد. اگر تبعات حاصل از ولنگاری فرهنگی با مسایل مالی در آمیزد اثرات تخریبی آن دیگر قابل کنترل نخواهد بود. این وظیفه دستگاه ها و متولیان نظارتی همانند کمیسیون فرهنگی مجلس و سازمان بازرسی کل کشور است که با ورود به این موضوع، مطالبات به حق مردم را به جد پیگیری نمایند و از هرگونه مسامحه ای در این زمینه بپرهیزد.
