پس از جانمایی اشیاء در موزه ایران باستان
امکان بازدید عموم از اشیاء چغامیش فراهم شد
۱۰۸ قلم از اشیاء بازگشتی چغامیش از مؤسسة شرقشناسی دانشگاه شیکاگو در سالن موزه ایران باستان جای گرفت.
تاريخ : سه شنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۰۹
به گزارش هنرنیوز، مهناز گرجی، رئیس کل موزه ملی ایران، با اعلام این خبر گفت: دومین مجموعه از اشیای استردادی باستانی ایران که در پی تلاش های پیگیرانه مسئولین سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری در دولت تدبیر و امید در سالن موزة ایران باستان جای گرفت.
گرجی با اشاره به اینکه بازدید عموم از این اشیای تاریخی ارزشمند از روز چهارشنبه ۹ اردیبهشت امکانپذیر خواهد بود، خاطر نشان کرد: ۱۰۸ شی باستانی که در این نمایشگاه ارائه شدهاند بخشی از مجموعه ۲۶۴ قطعهای از مجموعهای است که در سال ۱۳۴۳ برای مطالعات علمی به موسسة شرقی دانشگاه شیکاگو بهامانت واگذار شده بود. این اشیا شامل مدارک مدیریت بازرگانی در ۵۴۰۰ هزار سال پیش است که در روز دوم اردیبهشت ۱۳۹۴ به ایران برگردانده شدند.
رئیس موزه ملی ایران افزود: این اشیای گلی که شامل توپکهای گلی و ژتونهای شمارشی هستند از جمله کهنترین شواهد مدیریت اقتصادی در یک بستر شهرنشینی بهشمار میروند.
گرجی یادآور شد: چغامیش، از كهنترين زیستگاههای پیشازتاریخي ایران در خوزستان است. یازده فصل پژوهشهای میدانی باستانشناسی در این محوطه با همکاری مشترک مرکز باستانشناسی ایران و مؤسسة شرقی دانشگاه شیکاگو از ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۶ خورشیدی نشان داده كه چغامیش از اواخر هزارة هفتم تا اواخر هزارة اول پیشازمیلاد بهطور پیوسته آباد بوده است و چغاميش در سال ۱۳۴۴ به شماره ۴۸۷ در فهرست آثار ملي ايران ثبت شده است.
وی تصریح کرد: کاوشهای باستانشناسی آشكار ساخته که از همان ابتدای سکونت انسان در چغامیش (نزدیک به هشت هزار سال پیش) ساکنان آن از خشت برای ساختن خانههای خود استفاده میکردند، با تولید سفال بهخوبی آشنا بودند و از کشاورزی و فن آبياري آگاهی داشتند که یکی از شواهد آن استفادهی گسترده از خیشهای سنگی و تنبوشههاي سفالیِ انتقال آب است. همراه با پیچیدهترشدن ساختارهاي اجتماعی، اقتصادی و سیاسیِ جامعة انسانی، سبك معماری و فن تولید جلوههای پیچیدهتری به خود گرفت و ساکنان چغامیش علاوه بر معماری شخصی و خانگی، بناهای یادمانی با شكوهي برپا نمودند. تا پیش از شکلگیری و شکوفایی شوش باستان در نیمة هزارة پنجم پیشازمیلاد، چغامیش کلیدیترین زیستگاه انسانی در خوزستان بود. نخستین شواهد مدیریت اقتصادی در این مرکز باستانی خوزستان تحول یافت و سپس به شوش منتقل شد.