زنبوری به دنبال گمشده موعود، نوش آفرین را به گالری برد
داستانی که چهارسال است نوشته می‌شود انگیزه هنرمندی شد که علاوه برآنکه قلمش تراوشات ذهنش را روی کاغذ می‌ریزد هنر نقاشی را نیز به کار گیرد. این روایتی کوتاه از ۳۰ تابلو نقاشی و ۵ مجسمه‌ای است که از ۲۳ بهمن به گالری آن رفته است.
تاريخ : چهارشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۰۶
به گزارش هنرنیوز؛ این مجموعه از آثار که هنرمند خالقش عنوان «نوش آفرین و دم شیر» را برایش برگزیده است ادامه نمایشگاهی است که پیش از این با آثار دیگری در گالری آن روی دیوار رفته بود.
«محسن جمالی نیک»، نقاشی است که این آثار را خلق کرده و درباره چرایی آفرینش آثارش می‌گوید: چهار سالی است در حال نوشتن داستانی هستم که تم اجتماعی دارد؛ داستان زنبوری که در جستجوی گمشده‌ای است. این زنبور که نماینده مردم عادی است اعتقاد به منجی دارد و یا اینکه سرنوشتش دست گمشده‌ای است و در کل قصدش جستجوی همین منجی است. در جریان این جستجو اتفاقات و حوادثی پیش می‌آید که با عناوین مختلف شکل می‌گیرند. اما آنجاهایی که در کلام و جملات نمی‌گنجید ترجمان نقاش گونه پیدا کرد؛ برداشتهای تصورگرایانه.
با آنکه در تابلوهای جمالی ادبیات نیز جای دارد و به گفته او برداشتهای تصویرگرایانه‌ای گا‌ها دارای استعاره‌های ادبی می‌شود. اما تأکید می‌کند: اتفاقا از تصویر سازی حذر کردم تا نقاشی‌ها روایتگر نباشند.
این هنرمند تأکید می‌کند: در کار‌هایم می‌خواهم مخاطب را به فضای بومی ایران نزدیک کنم از سوی دیگر از موتیف‌ها و شاخصه‌های نقاشی قدیمی ایران بهره می‌گیریم. برای مثال در نقاشی‌های مذهبی و عرفانی حال و هوا و شاخصه‌های ویژه آن نقاشی وجود داشت و یا در تصویر‌گری شاهنامه، در نقاشی‌های عاشقانه و غیره هر یک ویژگی‌های خاص خود را داشتند و هنرمندان از نمادهای مخصوصی برای همان نوع از نقاشی استفاده می‌کردند. اکنون می‌شود این نماد‌ها و ویژگی‌ها را در شکلی جدید و برای بیان مفاهیم جدید استفاده کرد.
او تصریح می‌کند: در این آثار، خودم را رها کردم تا از قید چارچوبهای مرسوم دور باشم تا فارغ از چارچوب‌ها با نمادهای ایرانی به شکلی جدید به بیان مفاهیم بپردازم. برای مثال از کادر استفاده کرده‌ام همان کادرهایی که در هنر سنتی ما چون تذهیب نقش مرتب کردن اثر را به عهده داشت اما در اینجا این کادر نشانی از چارچوبهای اجتماعی است.
این نقاش می‌افزاید: نوش آفرین، زنبور و همه شخصیت‌های داستان استعاره از اجتماع هستند. و اما نه اجتماع حال حاضر بلکه اجتماع تاریخی ما. سعی بر آن است که مخاطب از هر صفحه نقاشی دچار نوعی تعلیق در دل این تاریخ شود. رفت و آمد‌هایی‌گاه به گذشته‌های دور و‌گاه در عصر حاضر.
مهم‌ترین مساله‌ای که نقاش در این سلسله مجموعه‌ها به آن می‌پردازد رسیدن به نوعی بی‌مکانی و بی‌زمانی است. که به نوعی دغدغه اصلی تصاویر است.
او درباره نام نمایشگاه می‌گوید: بازی با دم شیر استفاده از مٓثٓلهای ایرانی است. اموری وجود دارد که در اصطلاح به ان بازی با دم شیر گفته می‌شود و نوش افرین نیز در اینجای داستان منع شده است از کاری که بازی با دم شیر بوده است. زنبور نیز در ذهن خود این بازی را متصور می‌شود. نوش افرین نیز در باغی حصر شده. باغ استعاره‌ای از زمین است. و حال نوش افرین نیز در ذهن خود عاشق حصر کننده خویش شده است. جبری که در کنه داستان مطرح شده است.
در این نمایشگاه تجربه‌ای از مجسمه نیز در قالب ۵ اثر از جنس شیشه به نمایش گذاشته شده است و جمالی درباره به نمایش گذاشتن این آثار که باز از داستانش الهام می‌گیرد می‌گوید: نوش افرین برای اینکه خود را از منفعل بودن خارج کند دست با ساخت سنبلی از محصور کننده خویش با تکه‌های شیشه می‌زند. استفاده از شیشه خود نیز استعاره‌ای از تیز بودن، برنده بودن و در عین حال شکننده بودن است.
داستان جمالی نیک تا کنون انگیزه زایش چیزی حدود ۲۰۰ تابلوی نقاشی شده و همانند داستان مضمون اصلیشان اجتماعی است و به نوعی استعاره از اجتماع واقعی است و جمالی خودش بعید می‌داند این جریان و خلق تابلوهایی در این راستا به این زودی تمام شود.
نمایشگاه نوش آفرین و دم شیر از ۲۳ بهمن آغاز شده تا ۵ اسفند میزبان علاقمندانی است که می‌خواهند به دیدار آثاری برگرفته از ادبیات یک هنرمند بروند. درهای گالری آن هر روز به جز شنبه‌ها از ساعت ۱۱ تا ۲۰ به روی میهمانان باز است. جمعه‌ها نیز از ساعت ۱۶ تا ۲۰ گالری باز است. برای دیدن آثار کافی است به نشانی ونک، خیابان سئول، شماره ۴۰ مراجعه شود.
