به گزارش هنرنیوز‏، این کتاب داستانی برای نوجوانان است. داستان درباره گروهی از دوستان نوجوان و هم محله‌ای در شهر اصفهان است که علاقه‌ زیادی به فوتبال دارند و از طرفی با شروع شدن نارضایتی ها و مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی دست به اقداماتی می زنند. نویسنده، داستان را از زبان نوجوانی به نام کیهان روایت می‌کند و علاوه بر فوتبال و مبارزات انقلابی شامل علاقه‌ کیهان به نسرین، خواهر دوستش و خاطرات مادر کیهان نیز می‌شود.
قسمت‌های متعددی از داستان با بازی و مسابقات فوتبال نوجوانان در محله‌ها و تمرین آنها در زمین های خاکی سپری می شود. در ابتدای داستان می‌خوانیم: «یک نگاه از گوشه چشم انداختم طرف چپ زمین. همان طرف که ناصر جا گرفته بود و نمی دید اصغر از پشت بهش می‌رسد. دو نفر دیگر هم جلوی راه من را گرفته بودند. چاره ای نبود. توپ را قل دادم یک قدم جلوتر از خودم و بعد با نوک پا آن را انداختم بالا. نه خیلی بالا. اینقدر بالا که توپ از روی سر آن دو نفر رد شود و تا آنها نگاه شان به توپ است، من از بین‌شان رد شوم. فقط چند ثانیه لازم بود که پشت سر آنها توپ دوباره زیر پای من باشد و دوباره من بودم و توپ و دروازبان که چشم‌هایش به پاهای من دوخته شده بود. تا سعید بتواند تصمیم بگیرد که بماند توی دروازه یا بیاید جلو، نیم قدم توپ را دادم چپ و بعد شوت کردم. توپ مثل گلوله از روی پایم جدا شده و از پایین کمر سعید رفت توی دروازه.»
همچنین در قسمتی از داستان در گفتگو سیاسی بین نوجوانان می‌خوانیم: «آخر این هدف های متفاوت توی شکل مبارزه هم تأثیر می‌گذارد کیهان! خیلی از مبارزین می‌گویند هدف، وسیله را توجیه می‌کند. برای مبارزه با شاه می شود هر کاری کرد تا به او ضربه بزنیم. ولی آیت الله خمینی می‌گوید برای رسیدن به حق نمی‌شود از وسایل نا حق استفاده کنیم. یا اینکه آیت الله خمینی و طرفدارهای ایشان به مبارزه مسلحانه یا حزبی اعتقاد ندارند. آنها می‌گویند وقتی مردم نسبت به اوضاع و احوال شان آگاه شوند، خودشان قیام می‌کنند. قیام همه مردم هم از هر اسلحه‌ای تأثیرش بیشتر است. برای همین هم آیت الله خمینی همیشه طرف صحبت‌هایش همه مردم بوده اند نه اعضای یک حزب و گروه خاص.»
در بخشی از خاطرات مادر کیهان هم آمده است: «ازدواج من و شهرام در مجلسی خلوت و بی سرو صدا برگزار شد. آن روزها بهترین روزهای عمرم بود و من خوشبخت‌ترین دختر روی زمین بودم. تما این خوشبختی چندان پر دوام و طولانی نبود. شهرام آنتدرها هم که قیافه می‌گرفت قدرتمند نبود. در حقیقت او لرای خانواده‌های ضعیف تر و افرادی مثل پدر من یا مدیر آن رستوران ادای قدرتمندان را در می‌آورد. اما در خاندان پهلوی و در خانواده خودش چندان قدرتی که نداشت، به شدت هم ترسو و بی دست و پا بود. بخصوص در مقابل مادرش که یکی از زنان قدرتمند خاندان پهلوی بود و سعی داشت از رفتارهای خواهر شاه، علیاحضرت اشرف پهلوی تقلید کند.»
کتاب حاضر با کاغذ کاهی منتشر شده و تصویرهای کارتونی مربوط به متن، خواندن آن را برای نوجوانان لذت بخش می کند. «گل آخر، دقیقه ۹۰» نوشته «بهزاد دانشگر» با تصویرگری «امیر مالک صالحی» توسط انتشارات آرما در ۱۳۶ صفحه، شمارگان ۳۰۰۰ نسخه و قیمت ۶۰۰۰ تومان منتشر شده است.