به گزارش هنرنیوز؛این نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای ، اظهار کرد:‌ تم‌های به کار گرفته‌شده در این آلبوم، برگرفته از منطقه‌ی شرق ترکیه و موسیقی منطقه‌ی آناتولی است که بخشی از موسیقی مردم کرمانج را نیز دربرخواهد گرفت. دلیل این انتخاب، جذابیت و تنوع ریتم‌ها و ملودی‌هایی است که در این موسیقی وجود دارد.

او با بیان این‌که برای ساخت چنین موسیقی‌ای هیچ محدودیتی وجود ندارد، گفت: دلیل استفاده‌ی من از این ملودی‌ها در اثرم، تنوع آن‌هاست که برداشتی را از آن‌ها ارائه داده‌ام. در واقع همنشینی موسیقی آن منطقه و سازهای ایرانی را در این آلبوم می‌شنوید. از میان سازهای آن منطقه فقط «باقلاما» مورد استفاده قرار گرفته است.

یوسفی با تأکید بر این‌که نمی‌شود نام این موسیقی را «تلفیقی» گذاشت، ادامه داد: من پیوندی بین این دو موسیقی قرار داده‌ام، زیرا معتقدم اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند که از نظر فواصل موسیقایی مشهود است.

این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا روی موسیقی این منطقه تمرکز کرده است، گفت: به هر حال، سال‌ها پیش این منطقه جزیی از ایران بود و اشتراکات فرهنگی نیز میان ما وجود دارد. من با توجه به تنوع و تکنیک ریتمیک قطعات، واریاسیون‌های مختلف را در اختیار نوازنده‌ها قرار دادم که کار را اجرا کنند و سعی کردم، المان‌هایی را در آلبوم ایجاد کنم تا برای مخاطب امروزی جذاب باشد.

این نوازنده سازهای کوبه‌ای در پاسخ به این پرسش که مخاطبان آلبومش بیشتر موزیسین‌ها هستند یا مردم عادی، توضیح داد: من خیلی به مخاطب عام اهمیت می‌دهم و توجه به این موضوع را در همه‌ی آثارم رعایت می‌کنم. درباره‌ی آلبوم «پیدای ناپیدا» نیز به مردمی بودن اثر فکر کردم و مرزبندی‌ برای کارم قائل نشدم. سعی کردم اثر برای مخاطب از نظر فضای ملودیک و ریتمیک جذاب باشد.

او درباره‌ی تفاوت‌های موسیقی دو منطقه‌ای که در این آلبوم با یکدیگر به همنشینی رسیده‌اند، اظهار کرد: قطعات این مجموعه در دستگاه شور و آواز دشتی نوشته شده‌اند. فرق موسیقی دو منطقه در ویبره‌ها و گلیساندوها است، اما از لحاظ گردش ملودیک، این دو موسیقی با هم فرقی ندارند. موسیقی کردی و موسیقی سنتی ایران اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند.

زکریا یوسفی با اشاره به این‌که مسعود همایونی در این اثر، گیتار الکتریک می‌نوازد، افزود: مسعود همایونی آخرین انتخاب من بود. البته من هیچ محدودیتی در انتخاب ساز نداشتم، اما او هم تمایل به همکاری با من داشت و از آنجا که هر قطعه‌ی این آلبوم به‌صورت هم‌نوازی چندساز کوبه‌ای با یک ساز ملودیک اجرا شده است، دوست داشتم این تجربه را در آلبوم انجام دهم.

او در بخش دیگری از سخنانش گفت: تعصب در هنر، مانع پیشرفت است. گمان نمی‌کنم موسیقیدانی باشد که اهمیت ویژه و برتری‌های هنری موسیقی سازی را نسبت به نوع آوازی آن منکر شود، هرچند فرم‌های موسیقی آوازی بین توده مردم پرطرفدارتر است. موسیقی سازی بیان ناب اندیشه‌های موسیقیدان است.

یوسفی معتقد است: در این مجموعه تلاشم این بوده است که رنگ‌آمیزی تازه‌ای از ترکیب ریتم و ملودی پیدا کنم. مهارت دوستان هنرمندم نیز در تحقق این اندیشه‌ها، سهم انکارناپذیری داشته است.

وی در بخش دیگری از سخنانش نیز اظهار کرد: موسیقی ارکستری آینده‌ی ما، از مجرای دیدگاه‌های چند فرهنگی می‌گذرد و این فرهنگ‌ها هرچه همسایه‌تر و نزدیک‌تر باشند، صداهای‌شان به هم نزدیک‌تر است و ترکیب‌های دلپذیرتری را به‌وجود خواهند آورد. چند فرهنگی دیدگاه‌های تازه در نغمه‌پردازی، سازبندی، تکنیک اجرا و حتی پیوند موسیقی و کلام را همراه خود خواهد آورد.

ایسنا نوشت:او در پایان سخنانش از شروین مهاجر (کمانچه)، پاشا هنجنی (نی)، پویا سرایی (سنتور)، بابک غسالی (عود)، نیاز محمد (قانون)، هومن مهدویان (سه‌تار)، نوید مثمر (دیوان)، میلاد محمدی (تار) و مسعود همایونی (گیتار الکتریک و باس) به‌عنوان هنرمندانی یاد کرد که در این اثر او را یاری کرده‌اند. همچنین از طاهر خرمی نیز که در تولید این اثر او را یاری کرده است، قدردانی کرد.