به گزارش هنرنیوز، علیرضا بهرمان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی در پاسخ به چرایی عدم توجه کافی به مرمت میراث فرهنگی، اظهار کرد: «این اندیشه که بناهای تاریخی در زندگی امروز نقشی ندارند، قابل قبول نیست؛ هم اینک نقصان هایی در بحث حفاظت از آثار تاریخی داریم ولی نباید تنها قسمت خالی لیوان را ببینیم.»
وی با اشاره به شمار قلیل کارشناسان حوزه مرمت و حفاظت از این آثار طی دوسه دهه گذشته، گفت: «گام نخستین حفاظت از آثار تاریخی، شناخت است و تا زمانیکه این ویژگی و ارزش ها تحلیل نشود، نمی توان اقدامی در جهت حفاظت انجام داد.»
بهرمان با بیان اینکه تخصص ویژه مرمت تا پیش از دوران انقلاب اسلامی وجود نداشت، اقدامات تجربی گذشته در این حوزه را ناظر بر فعالیت باستان شناسان عنوان کرد.
این کارشناس حوزه مرمت آثار تاریخی افزود: «بعد از انقلاب صنعتی متد و شیوه زندگی انسان ها تغییر کرد و موجب شد فرایند تولید نیز تغییر نماید که نقش انسان در پروسه تولید، از جایگاه پیشین دور شود.»
بهرمان پیش روی زندگی صنعتی را موجب از دست رفتن نقش حیاتی برخی پدیده ها از جمله آب انبارها در زندگی بشر دانست و گفت: «این ابنیه بنا به [گذر زمان] کارکرد خود را از دست داده و در حیطه آثار تاریخی جای می گیرند و برای حفاظت و نگهداری از آن باید هزینه نمود و این هزینه را نیز برای مخاطب توجیه کرد.»
وی تشریح اهمیت، ضرورت و جایگاه آثار تاریخی را نخستین گام در حوزه حفظ و مرمت عنوان کرد و افزود: «معتقد نیستم که اثر تاریخی یک پدیده منجمد است؛ بلکه اثر تاریخی پله کانی است که از آن عبور کرده و به آینده می رسیم.»
بهرمان تاثیر انقلاب صنعتی را موجب قطع شدن شاخصه های فرهنگی بر روی معماری کشور دانست و گفت: «ما نتوانستیم تداوم فرهنگی که در حوزه معماری وجود داشته را احیا کنیم و در دوران و عصر حاضر ظهور و بروز دهیم.»
در ادامه احسان ایروانی، رئیس پیشین صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی ضمن دسته بندی اماکنی که بعنوان میراث تاریخی تلقی می شوند، سخنان خود را آغاز کرد: «برای یک دسته عنوان میراث فرهنگی، مخلوق تحصیل کردگان است؛ درحالیکه سراسر زندگی مردم، میراث فرهنگی آنان است و هر آنچه جز زندگی عادی می باشد، جز این میراث طبقه بندی می شود.»
وی با بیان این مطلب افزود: «این نکته بدین معنا نیست که تشکیلات ایجاد شده در حوزه میراث فرهنگی را زیر سوال ببرم؛ بلکه ارتباط ملموس مردم جامعه با میراث فرهنگی ناظر بر انقطاع ها و مهندسی های فرهنگی است.»
ایروانی وجود برخی بناها از جمله آب انبارها را نشان از بهره مندی از طبیعت دانست و گفت: «طبیعت نباید تغییر کند که اگر این اتفاق رخ دهد، به خشکسالی تبدیل می شود و انسان تبعات این موضوع را نیز شاهد است.»
وی با اشاره به قوانین اخیر ناظر بر حفاظت از اماکن تاریخی اظهار کرد: «آخرین قانون مبنی بر مالکان هفته گذشته در مجلس رای نیاورد و به نظر بنده بستر این طرح در مجلس فراهم نبود.»
ایروانی ادامه داد: «اگر به نقطه ای از بلوغ رسیده بودیم که ضرورت حفاظت را متوجه می شدیم، حداقل این طرح را با اصلاح تصویب می کردیم. قوانین بسیاری نیز تنظیم ولی اجرا نشده است.»
وی یادآور شد: «وقتی به جای رایج کردن حفاظت، راه را به بیراهه می رویم، قانون نظام مهندسی تصویب می شود که به راحتی در دهه ۷۰ به یک سوم شهرهای کشور به [میراث فرهنگی] بی توجه می شود.»
ایروانی تصریح کرد: «کشوری که ده ها اقلیم و سبک معماری دارد، چگونه با یک قانون تغییر می کند؟ مقررات ملی ساختمان یعنی نابودی کشور و در این بین معماری تمام شهرها یکسان می شود.»
وی افزود: «کار ساده ای نیست که این شبکه کسب و کار را به رویه ای مطلوب حرکت دهیم؛ ولی اگر این قانون همزمان با قانون مرمت و بازسازی تصویب می شد، به تعداد طراحان، مرمت گر داشتیم و بازار مرمت و احیا، رونق گرفته بود.»
ایروانی بر لزوم آموزش از سنین پایین تاکید کرد و گفت: «مسلما با یک قانون کارها اجرایی نمی شود؛ هنوز هم فرصت وجود دارد و دیر نشده!»
"گفت وگوی فرهنگی" با اجرای سیدامیر جاوید و تهیه کنندگی محمدجواد طالبی روانه آنتن شد.
