به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومي هفت، برنامه اين هفته هفت که با صحبت پیرامون قدرت پذیرش انتقاد و وظیفه انتقادی برنامه خود را آغاز کرد در سخنان محمود گبرلو این گونه تجلی یافت که اگر میخواهیم از تجارب گذشته درس بگیریم باید از پاسخ گویی به سوالات ابایی نداشته باشیم و انتقادات سازنده را بپذیریم.
وی ادامه داد: مسولان سینمای ایران می دانند همان طور که در برابر فیلمسازان واهالی سینما مسوولیت دارند، در قبال مردم و افکار عمومی هم مسئول هستند و بر اساس نقطه نظرات و برنامه هایی که مطرح می کنند باید اجازه بدهند تا مخاطبان، به خصوص اهالی رسانه و منتقدان پرسش گر باشند چرا که این یکی از رازهای پویایی وموفقیت مدیرانی است که میخواهند از خودشان کارنامه قابل قبولی به جای بگذارند.
سردبیر برنامه هفت افزود: البته این انتظار هم از همکاران رسانه ای میرود که به جای نشستن زیر نسیم تحولات مدیریتی و در کنار پرداختن به نقاط قوت، فراموش نکنند که پرسشگری آنان می تواند یاری رسان مدیرانی باشد که قرار است بسته عمل نکنند وهمه ی طیف ها و سلایق را در بربگیرند.
گبرلو از دلایلی که سبب شد برخی مسئولان پیشین سینمای ایران درپایان دوره مدیریتی خودشان در معرض نقد های متعددی قرار بگیرند را نادیده گرفتن پرسش ها و نقد ها در طول دوره ی مدیریتی و شفاف نبودن پاسخ آنها دانست و گفت: مشکل بزرگ دیگری که همیشه در حوزه فرهنگ وجود دارد، نگاه کلی و بدون ریزبینی در این حوزه است .
وی در پایان صحبت های خود اظهار داشت: باید به مسئولان دولتی و متولیان فرهنگ کمک کرد تا این غفلت واشتباه تکرار نشود ومدیریت سینما باید با استفاده از ظرفیت گسترده همه کارشناسان ومتخصصان با تجربه ای که دغدغه ارتقای سینمای کشور را دارند بتواند بعد از یک دوره ی تاریخی ۳۵ ساله فعالیت ها را از کلی گویی به جزئی نگری بدل کند.
در حالی که ۶۴ روز تا آغاز جشنواره فیلم فجر باقی مانده است، در برنامه هفت دیشب نیز اسامی هیئت انتخاب پس از صحبت های گبرلو معرفی شدند.
گفتگو با پژمان بازغی؛ بازیگر سینما و تلویزیون بخش دیگری از برنامه هفت بود که پس از پایان صحبت های گبرلو نمایش داده شد.
پژمان بازغی؛ بازیگر فیلم در حال اکران نازنین درابتدای صحبت های خود از نحوه ورودش به سینما گفت وادامه داد: سال ۷۱ دانشگاه آزاد لاهیجان قبول شدم و با توجه به اینکه هر کس متناسب با علاقه مندی خود رشته مورد نظر را انتخاب میکند ، علاقه مندی من نیز به سینما و مقوله نمایش بود بنابراین به سینما گران جوان رفتم و در آنجا به طوراتفاقی یکی از بچه های انجمن قصد ساخت یک فیلم بلند را داشت و در این فیلم به من پیشنهاد بازیگری شد و با این فیلم وارد عرصه بازیگری شدم.
وی تاثیر انجمن های سینمای جوان را درسینمای ایران بسیار زیاد دانست و گفت: در دهه ۷۰ امکانات سخت افزاری برای روشن شدن ذهن جوانان و علاقه مند کردن به سینما آن چنان وجود نداشت و تنها سینما جوان و مراکزی بودند که بچه ها در آن تمرین می کردند و آموزش های مختلف می دیدند. اما مجموعه انجمن جوان، مجموعه خوبی بود. چون کسی برای بازیگر یا کارگردان شدن به آنجا نمی رفت وبیشتر مکانی برای آشنایی علاقه مندان با هنر ونمایش بود.
بازیگرفیلم دوئل علاوه برآموزش درعرصه بازیگری، مطالعه را در ایفای نقش توسط بازیگر موثر دانست و اظهار داشت: فرد علاقه مند باید به صورت شخصی در زمینه جامعه شناسی و روان شناسی مطالعه داشته باشد ودانشگاه و آموزشگاه هایی که بازیگری را تدریس می کنند می توانند وجوه تکنیکی سینما را آموزش دهند . بازیگری امر بالفطره و بالذات است که باید به نمایش در بیاید .آن گونه که همه ما در ذهنمان وقتی مطالعه می کنیم خود را در جایگاه قهرمان قصه می بینیم و پلان هایی را درذهنمان شکل می دهیم و آن پلان ها در سینما تبدیل به اثر سینمایی یا اثر نمایشی می شود .
بازغی از احتیاج سینمای ایران به بازیگران جوان گفت و افزود: سینمای ایران در حال حاضر از این خلا رنج می برد و ما هنوز احتیاج داریم که استعداد های جوان به سینما بیایند چرا که هم نسلان من به لحاظ سنی نزدیک چهل سال هستند .
بازیگر فیلم مرگ کسب و کار من است ادامه داد: شاید به نظر بازیگر جوان زیاد در سینما ببینیم اما هنوز ستاره جوان برای سینما ایران پیدا نشده که ماندگار باشد و بتواند نقش های بزرگ بازی کند. هر استعدادی که بتواند در جذب مخاطب خاموش سینما کمکی به سینما بکند باید به اوبها داد و پذیرا وی بود و با آغوش باز استقبال کرد تا بتواند این جوان نیزمخاطب را با خود همراه کنند.
وی سرمایه گذاری در بخش جوان برای حضور در سینما ایران را با مثالی از پرویز شهبازی و فیلم وی همراه کرد و گفت: حضور من در فیلم دوئل نیز یکی از نقش هایی بود که به بازی من اعتماد شد و این بازی به من داده شد و اگرچه که من تمام تلاش خود را به کار گرفتم و انگیزه بسیاری برای بازی داشتم. اما کارگردان در ارتباط با بازیگران جوان باید ریسک را بپذیرد .
بازیگر فیلم کافه ستاره ، دستمزد بازیگران را عاملی موفقیت فروش فیلم نمی داند و اذعان داشت: آنچه که در وهله اول برای فروش فیلم اهمیت دارد قصه فیلم است چنان که گفته می شود از چهارشنبه تا جمعه خود بازیگر است و از جمعه به بعد خود فیلم فروش می کند. بنابراین فیلم اگر قصه، پرداخت، کارگردان و تبلیغ مناسبی داشته باشد قطعا فروش خود را خواهد کرد.
پژمان بازغی در پایان گفته های خود در پاسخ به وضعیت سینمای ایران اظهار داشت: مجموعه وعوامل سینما حال خوبی دارند اما حال خود سینما خوب نیست و این موضوع بر می گردد به اتفاقات سخت افزاری که وجود دارد.اتفاقات سخت افزاری، شامل سالن سینماهای فرسوده و در حال بازسازی است. بنابراین زمانی که برای محصول فرهنگی که کلی فکر و اندیشه در پشت خود دارد جایی برای اکران یافت نمی شود و فضای مناسبی برای تبلیغات آن وجود ندارد محصول فرهنگی با شکست مواجه می شود.
تازه های های اکران بخش دیگری از برنامه هفت دیشب بود که با معرفی فیلم های استرداد، عملیات مهد کودک، نازنین، تنهای تنهای تنها، حلقه اتصال گفتگو با پژمان بازغی وگفتگو با مهدی گلستانه را فراهم کرد.
مهدی گلستانه کارگردان فیلم در حال اکران نازنین، دومین میهمان هفت شب گذشته بود.
وی وضعیت اکران و فروش فیلم خود را خوب ارزیابی کرد و بیان داشت: اکران پاییزی اکران سرد و یخی نیست. در حال حاضر هم که به چند سینما مراجعه کردم سالن های سینما پر بوده است.
گلستانه مسیری کاری خود در سینمای را با ساخت ملو درام اجتماعی ترسیم می کند و دررابطه با این موضوع بیان داشت: ساخت فیلم نازنین موقعیتی را فراهم آورد تا این ژانر را تجربه کنم و به ساخت فیلم هایی در ژانر ملو درام اجتماعی ورود پیدا کنم. ژانر ملو درام اجتماعی از گونه ژانرهایی محسوب می شود که می تواند تاثیر گذارتر و عمیق تر باشد. ملودرام موضوع مبتلا به مردم است و بنابراین با استقبال خوبی از جانب آنان روبرو می شود.
کارگردان فیلم نازنین گفت: مردم به عنوان مخاطب دارای سطح هوش بالایی درمصرف رسانه ای و فیلم ها هستند. اما ما نیز به عنوان نماینده رسانه های جمعی می توانیم به آن ها راه را نشان دهیم و هر دو طرف می توانیم با یکدیگر تعامل کنیم آن گونه که مخاطبان به ما در ساخت فیلم های بهتر یاری رسانند و ما نیزدر تامین آذوقه فرهنگی مخاطبان کمک کنیم.
وی درادامه درتوضیح ایده فیلم نازنین اظهار داشت: دراردیبهشت ماه که مشغول ساخت فیلمی برای انتخابات بودم ، آقای فرح بخش با من تماس گرفتند و پیشنهاد ساخت فیلم نازنین را دادند و در آن مقطع فیلمنامه در مرحله سیناپس بود و بعد از مطالعه فیلم نامه، مهاجرت و تم آن که ملو درام بود باعث شد که من به آن جذب شوم. ایده نازنین متعلق به حسن انصاریان است که تعاملات بسیاری با یکدیگر درجریان این فیلم داشتیم تا کار خوبی را به نمایش بگذاریم.
مهدی گلستانه در پایان بخش گفته های خود از شرایطی که برای آمدن مخاطبان به سینما لازم است گفت و بیان داشت: فیلم خوب مخاطب خود را به سینما سوق می دهد و مخاطب در طی این سال ها ثابت کرده است که فیلم خوب را می بیند و سردر، بیلبورد و تبلیغ مدت زمان اندکی برای فروش فیلم کاربرد دارد و بزرگترین کاربرد تبلیغاتی یک فیلم ، تبلیغ سینه به سینه است که مردم به یکدیگر منتقل می کنند.
آمار فروش فیلم ها ، نقل قول ها ؛ گفته هایی تیتروار از برخی اهالی سینما و پلان صنوف نیز که در برنامه ۸ آذر ماه پای درد دل برخی از فیلمبرداران نشسته بود وبه چرایی عدم فعالیت فیلمبرداران پیشکسوت در سینمای ایران پرداخت از دیگر بخش اتصالی برنامه پس از پایان گفتگو دوم بود.
گفتگو با احسان و ادریس عبدی زاده ؛ کارگردان و تهیه کننده فیلم در حال اکران تنهای تنهای تنها از دیگر میهمانان بخش گفتگویی برنامه هفت بودند .
احسان عبدی زاده؛ کارگردان فیلم تنهای تنهای تنها درابتدای صحبت های خود درباب چگونگی فروش این فیلم گفت: مطابق اصطلاح بیزنسی که در این باره وجود دارد گفته می شود که این فیلم جز فیلم هایی قرار می گیرد که در طول، فروش خود را می کند نه درعرض. اما با همه این وجود امیدوارم این فیلم فروش خوبی داشته باشد تا اگر بعد ها فیلم هایی از همین دسته ، بدون بازیگرشاخص وارد شد به اعتبارفیلم تنهای تنها تنها که فروش خوبی داشته است و با نگاهی به آن به عنوان نمونه اینگونه فیلم ها اجازه اکران آن، در سینما را بدهند.
وی اذعان داشت: بعد ازاین فیلم که سر و صدا کرد و مورد توجه قرار گرفت تصورعادی مبنی بر این بود که مسیر فیلم بعدی من هموارتر خواهد بود اما این طور نبود. اما با همه این وجود معتقدم باید کار خود را انجام دهیم چرا که کار خوب روی زمین نمی ماند.ضمن آنکه طول عمر ما به اندازه عبور از عرض یک خیابان هم نیست. بنابراین باید کاری را که بدان علاقه مندیم انجام دهیم.
ادریس عبدی زاده؛ تهیه کننده فیلم تنهای تنهای تنها از دیگر میهمانان این بخش بود که در ادامه به چگونگی تولید این فیلم پرداخت و اذعان داشت: تولید این فیلم به سال قبل برمی گردد که ۴ ماه نیز پیش تولید داشتیم و ۴۵ قسمت نیز تولید آن بود واکثریت عوامل فیلم ازبوشهر بودند و تنها تعدادی از عوامل از تهران آمدند.
اما در پرده آخر برنامه هفت شب گذشته ، آینده شورای صنفی روی میز مناظره قرار گرفت و سید ضیا هاشمی و حسین علم الهدی پیرامون آن به بحث و بررسی پرداختند.
سید ضیا هاشمی که از آغازگران این مناظره بود در گفته های ابتدایی از تاریخ تاسیس این شورا گفت و ادامه داد: اکران تا سال ۷۱ در دست دولت بود وپس از این سال ما به عنوان تنها سندیکای تهیه کنندگی درکشور موفق شدیم برنامه ریزی اکران از روی جدول را از دولت بگیریم و در اختیار خود قرار دهیم و در سال های اول به دلیل عدم تجربه با قرعه کشی این جدول را حفظ کردیم و پس از آن با آزمایش، خیلی موضوعات را تجربه کردیم. بنابراین با تجربه در همه زمینه های اکران در طی این سالیان به این نتیجه رسیدیم که برای دستاورد بهتر باید اکران را آزاد کنیم. در همین راستا تنها پیشنهاد هایی از جانب ما به سینما داران برای جدول بندی داده شده اما دخالت هرگز صورت نگرفته است.
وی اذعان داشت: مشکل اکران نیست مشکل به تولید و رانت ها و سرمایه های کلانی که در این حوزه وجود دارد باز می گردد و مانع آرامش سینما شده است. سینما باید سود آور باشد اما زمانی که بودجه بر عهده دولت است، دولت نظرهای خود را اعمال می کند.
حسین علم الهدی از دیگر میهمانان میزگرد این هفته بود که به مخالفت با صحبت های هاشمی پرداخت و اظهار داشت: اینکه گفته می شود نه رانت و نه مشکلی در بخش اکران وجود دارد فراراز پاسخ گویی است. چرا که مشکلات در سه سال گذشته به قدری زیاد بوده که باید در حال حاضر به دستاورد های شورای صنفی بپردازیم.
وی گفت: مشکلات سینمای ایران تولیدات بی رویه و تولیدات فاقد نگاه به حوزه اقتصادی و فرهنگی است، اما بیشترین مشکل متوجه اکران است.
علم الهدی ادامه داد: شما به عنوان شورای صنفی که سه سال مسئولیت داشتید دستاوردتان، دستاورد نا امید کننده ای است که دربحث آیینامه شورای صنفی و اتفاقاتی که بدنبال آن روی داد و حذف کانون کارگردانان و تک روی دوستانی چون شما دیده می شود.
وی از شاخص های این مدعا را تعداد مخاطب دانست و اظهار داشت: زمانی که آقای هاشمی شورای صنفی را در سال ۸۹ تحویل گرفت تقریبا ۱۱ میلیون نفر سینما می رفتند، در سال ۹۰ به ۱۴ میلیون نفر و ۹۱ حدود ۸.۵ و درسال ۹۲ به ۷ میلیون نفر رسید.
هاشمی در ادامه و در پایان گفته علم الهدی آمارهای وی را تکذیب کرد.
امابرنامه شب گذشته هفت که با برنامه ای چالشی در میز گرد خود همراه بود درنظر سنجی خود با بالاترین درصد در گزینه هزینه ی زیاد رفتن به سینما ازمیان گزینه هایی چون؛ برنامه ریزی نامطلوب پخش، عدم دسترسی به سالن های سینما،توزیع سریع فیلم ها درشبکه خانگی، در پاسخ به سوال دلیل استقبال نکردن مردم از فیلم های متنوع اکران پاییزی چیست، به پایان رسید.