اردشير كامكار در نشست خبري نمايشگاه آثار نقاشي خود، «زبان» و «زمان» را دو مقوله بسيار مهم در آثارش عنوان كرد.
به گزارش هنر نیوز به نقل از فارس، «ارژنگ كامكار» هنرمند تنبك نواز و نقاش كه پس از گذشت 12 سال نمايشگاهي از آثار نقاشي خود با عنوان «رنگ ترانه‌ها» در فرهنگسراي نياوران برپا كرده است، صبح امروز در جمع خبرنگاران درباره آثارش توضيح داد.
ارژنگ كامكار در آغاز از علاقه‌اش به نقاشي از دوران كودكي و پرورش يافتن در خانواده‌اي اهل موسيقي گفت و اين كه طراحي را قبل از اتمام دوران دبيرستان به صورت خودآموز كار كرده است و با كشيدن كاريكاتور هنر نقاشي كردن را نيز آغاز كرده است.
او همچنين عاشق كوهنوردي و طبيعت است و عناصر طبيعت هم به صورت جدي در آثارش ديده مي‌شود.
ارژنگ كامكار گفت: در دهه 50 كه به تهران آمدم، استاد لطفي مرا تشويق كرد كه كار نقاشي را به صورت آكادميك دنبال كنم و اوايل انقلاب هم در دانشكده هنرهاي زيبا در رشته نقاشي پذيرفته شدم ، يكي دو سال هم درس خواندم اما به دليل برگزاري كنسرت‌هاي متعددي كه آن سالها برگزار مي‌شد، كم كم نقاشي را رها كردم و بيشتر با استادانم در تماس بودم.
كامكار درباره نمايشگاه‌هايي كه تاكنون برگزار كرده است گفت: پيش از اين دو نمايشگاه انفرادي در گالري «سيحون» داشته‌ام و چند بار هم نمايشگاه خصوصي در منزلم برگزار كرده‌ام و يك دو بار هم در نمايشگاه‌هاي گروهي شركت كرده‌ام.
اين هنرمند مطرح در زمينه نوازندگي تنبك، وقفه 12 ساله براي برپايي نمايشگاهي از آثارش را برگزاري كنسرت‌هاي متعدد عنوان كرد و گفت: تراكم برنامه‌هاي موسيقي يكي از دلايلي بود كه باعث شد، در اين سالها نمايشگاهي برگزار نكنم، اما نكته مهمتر به فضاي نقاشي اين روزها مربوط مي‌شود و احساس مي‌كنم مخاطبان نقاشي بيشتر شده‌اند و كساني كه نقاشي مي‌خرند تنها به عنوان يك نقاشي به آن نگاه نمي‌كنند بلكه ارزش معنوي اين آثار براي آنها بيش از گذشته اهميت پيدا كرده است.
او با بيان اين كه هيچ هنرمند نقاشي كار نمي‌كند تا آثارش در انبار خاك بخورند گفت: آثار هنري بايد به خانه‌هاي مردم راه پيدا كند و خوشبختانه اين روزها گالري‌ها رشد كرده‌اند و هر هفته نمايشگاه‌هاي جديدي از نقاشان جوان برپا مي‌شود كه اين فضا من را هم به وجد آورد تا آثارم را پس از سالها به نمايش بگذارم.
وي همچنين فروش آثارش را در اين نمايشگاه رضايت‌بخش عنوان كرد وگفت: فراموش نكنيم كه اگر قرار بود كسي به خاطر نام كامكار به اين نمايشگاه بيايد قطعا بايد به استقبال جمعيتي يك ميليون‌نفري مي‌رفتيم،در حالي كه تعداد بازديد‌كنندگان نمايشگاه خيلي كمتر از اين بود ولي در هر حال من از فروش آثار و استقبال مخاطبان راضي بودم.
كامكار در ادامه اين نشست خبري برخي ديگر از آثارش را به دو حوزه فلسفي «زمان» و «مكان» خلاصه كرد وگفت: اين دوره از كارهايم فعلاً در حال شكل‌گيري است و اميدوار هستم كه در آينده بتوانم همراه با انتشار كتابي درباره آنها، اين آثار را نيز به نمايش بگذارم.
وي درباره فضاي اغلب آثارش كه نقاشي‌هاي امپرسيونيستي نزديك است توضيح داد: اين فضا از ناخودآگاه من شكل گرفته است و هنري كه با ناخودآگاه همراه نباشد تصنعي است اما با اين حال سبك‌هاي هنري ممكن است در يك زمان بروز و ظهور يابند و در دوره‌هاي بعد تنها به يك ابزار بدل شوند و امپرسيونيسم هم براي من حكم ابزار را دارد درست مثل قلم‌مو.
ارژنگ كامكار در توضيح آثارش گفت: دوست دارم نور، رنگ و تركيب آثارم، تابلويي زنده باشد كه بيننده را به خود بخواند.
ارژنگ كامكار كه زاده كردستان است درباره ردپاي فرهنگ و هنر كردستان در آثارش هم توضيح داد: آثار من شايد از نظر فرم و جغرافيا كردستان نباشد اما از نظر كمپوزيسيون، هارموني رنگ و ساير عناصر اغلب متأثر از كردستان است.
او همچنين زبان و زمان را دو مقوله بسيار مهم در برخي از آثارش عنوان كرد و گفت: اين دو مقوله براي من بسيار مهم بوده است و خيلي روي آن كار كرده‌ام كه اميدوارم بتوانم مجموعه آثاري كه با اين ويژگي كار كرده‌ام نيز روزي به نمايش بگذارم.
وي با اشاره به آثاري كه با تأكيد بر «زمان» و «زبان» كار كرده است گفت: همه ما وقتي از هستي عبور مي‌كنيم ردي از خود به جا مي‌گذاريم ،درست مثل عكس‌هايي كه با سرعت بسيار بالا مثلاً از عبور ماشين‌ها در خيابان گرفته مي‌شود كه بيشتر شبيه يك خط ممتد است. در مورد زبان هم همين‌طور مثلاً به اين موضوع فكر كرده‌ام كه تك تك حروف كلمه دريا چقدر شبيه خود درياست.
كامكار درباره ارتباط نقاشي‌هايش با موسيقي هم گفت: آثار من متأثر از موسيقي است يعني در خلق آنها به اصول نقاشي فكر نكردم اما همان‌طور كه در موسيقي نت‌هاي هماهنگ كنار هم قرار مي‌گيرند و هيچ نت اضافه‌اي استفاده نمي‌شود، در نقاشي هم رنگ‌ها و درجاتي از تيرگي و روشنايي در كنار هم قرار مي‌گيرند و به عبارتي در نقاشي هم نبايد هيچ نت اضافه‌اي باشد يا خارج بزند.
ارژنگ كامكار يكي ديگر از دوره‌هاي كاري خود را نيز شامل «استعاره‌ها» عنوان كرد وگفت: به نظر من هر رنگي چيزي را تداعي مي‌كند، ممكن است كساني كه آبستره و انتزاعي مطلق كار مي‌كنند اين گفته من را قبول نداشته باشند اما من معتقدم كه هر رنگي تجربه‌اي از چيزي در ذهن ماست كه آن را تداعي مي‌كند. مثلاً قرمز ممكن است خون را تداعي كند. اما با اين حال معتقدم كه هر شكل و رنگي كه در نقاشي استفاده مي‌شود مي‌تواند تعريف واقعي نداشته باشد و تنها استعاره‌اي باشد كه نقاش با استفاده از آن احساسش را به مخاطب منتقل مي‌كند.
ادامه اين نشست خبري به بازديد از نمايشگاه ارژنگ كامكار اختصاص داشت كه اين هنرمند درباره آثارش براي خبرنگاران توضيحات بيشتري داد.
