به گزارش هنرنیوز؛ نشست رسانه ای فیلم سینمایی «سینما نیمکت» که در بخش «هنر و تجربه» سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر پذیرفته شده است، صبح امروز ۲۶ دی ماه با حضور محمد رحمانیان کارگردان، تورج منصوری تهیه کننده و مدیر فیلمبرداری، فردین خلعتبری آهنگساز، حسن ایوبی تدوینگر، محسن شاه ابراهیمی مشاور هنری، امیررضا معتمدی مسئول جلوه‌های ویژه، آنا ثانی طراح لباس، حسین عرفانی، علی عمرانی، رضا ناجی، اشکان خطیبی، مهتاب کرامتی، اصغر پیران، رامین پورایمان بازیگران فیلم در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
در ابتدای این نشست تورج منصوری با اشاره به تولید این فیلم سینمایی بیان کرد: از یکسال قبل تولید این فیلم سینمایی را آغاز کردیم. البته از دو سه ماه پیش تر برنامه ریزی برای شروع کار، انتخاب گروه و لوکیشن ها آغاز شده بود. با توجه به وضعیت تولید در سینما با احتیاط بیشتری شروع کردیم و بدون اینکه متوقف شویم توانستیم همه ناهمواری ها را هموار کنیم. از آنجا که لوکیشن اصلی فیلم باید در یک رکورد ساخته می شد در روزهای اول مشغول ساخت دکور شدیم و بقیه لوکیشن ها در اطراف تهران و در فضاهای پراکنده ای اتفاق می افتاد.
وی عنوان کرد: به دلیل غیرمتعارف بودن موضوع و ناآشنا بودن این مدل فیلمسازی طبعا باید ظرافت های زیادی را در کار لحاظ می‌کردیم تا علاوه بر درست درآمدن کلیات، ریزه کاری ها و جزئیات هم درست از آب درمی آمد. معتقدم یک فیلم فرهنگی بسیار سالمی ساخته ایم و به دورانی از تاریخ کشورمان عنایتی داشته ایم و با تلاش آن دوران و فضا را در داستانمان به درستی شکل دادیم. در حقیقت ما یک داستان شاعرانه را در یک مقطع تاریخی و مکان های آشنا برای مخاطب نقل کرده ایم.
این مدیر فیلمبرداری باسابقه یادآور شد: از ابتدا ایمان داشتیم که فیلم سالم و خوبی ساخته ایم. در همه جشنواره ها انتخاب ها متناسب با تیمی است که گزینش را انجام می دهند. ممکن است این فیلم در خیلی از جشنواره ها دیده شود و یا نشود، اما این امر چیزی از ارزش اثر کم نمی کند. بعد از اتفاقاتی که رخ داد و فیلم در دو بخش سودای سیمرغ و فیلم اولی ها پذیرفته نشد به این فکر کردم که اگر «سینما نیمکت» در بخش «هنر و تجربه» باشد فرصتی برای دیده شدن توسط مخاطب پیدا می کند.
منصوری با اشاره به اینکه از این فیلم دو ادیت مختلف وجود دارد، بیان کرد: از این فیلم دو ادیت مختلف داریم چون فیلم ساختار نامتعارفی دارد یکبار تلاش شده تا با نگاه کارگردان این ادیشن که نمونه بلندتری از فیلم است ارائه شود که این نسخه قرار است به جشنواره ها فرستاده شود. نسخه تدوین شده دیگر نیز برای مصارف تجاری تر در نظر گرفتیم که مدت زمان کوتاه تری دارد و توسط حسن ایوبی تدوین شده است. خوشبختانه تا آنجا که با آقای فرجی صحبت کردم فیلم مشکل پروانه نمایش ندارد و به ما اعلام کردند تنها در یکی دو مورد اندک، اصلاحیه ای نیز به فیلم وارد نمی شود.
در ادامه محمد رحمانیان درباره ایده این فیلم توضیح داد: بخشی از ایده فیلم به خاطرات من بازمی گردد. این فیلم بین سال های ۶۸ تا ۷۱ را روایت می کند و به دوره ای اشاره دارد که ویدئو در ایران غدغن بود. این ایده را قبلا در مجموعه «نیمکت» که از تلویزیون پخش شد به کار برده بودم و برایم چیز پیچیده ای نبود.
حسین عرفانی نیز که در این فیلم در نقش یک دوبلور قدیمی ایفای نقش کرده است، عنوان کرد: من در این فیلم نقش آدمی را بازی می کنم که یک دوبلور است ولی اشاره ای به نامش و اینکه جرمش چیست، نمی شود. دست اندرکاران سینما آثار رحمانیان و منصوری را می‌شناسند و من نیز فعالیت های این دو را دنبال می کردم و بسیار علاقه مند بودم که با آنها کار کنم. زمانی که آقای رحمانیان از من دعوت به همکاری کرد اگر یک خط هم دیالوگ داشتم باز می پذیرفتم که برای او بازی کنم. وقتی سناریو را خواندم دوباره همان لحظه برگشتم و از صفحه یک مجددا شروع به خواندن کردم. باید عنوان کنم که اگر تا به حال یک کار خوب کرده باشم که از ته دل راضی باشم همین کار است.
رضا ناجی نیز که در این فیلم در نقش رئیس زندان حضور دارد در سخنانی کوتاه گفت: من بازیگر تئاتر بودم و بعد از ۴۷ سال تئاتر کار کردن از طریق آقای مجیدی به سینما آمدم. همیشه دوست داشتم با آقای رحمانیان در تئاتر کار کنم، اما بازی در فیلم سینمایی او نصیب من شد. بسیار خوشحال شدم زمانی که از من دعوت به همکاری شد و شب تا صبح از این خوشحالی نخوابیدم. همچنین به نقش علی عمرانی بسیار حسودی کردم.
محمد رحمانیان درباره حضور این دو بازیگر در فیلمش بیان کرد: وقتی که حسین عرفانی پذیرفت در این فیلم بازی کند نمی دانید که چه باری از روی دوش من و منصوری برداشته شد. در واقع او بزرگ‌منشی و بزرگواری کرد که بازی در این فیلم را پذیرفت. همچنین از زمانی که برای نگارش فیلمنامه دست به قلم بردم فقط به رضا ناجی برای این نقش فکر می کردم. من برای نقش رئیس زندان شماره دویی نداشتم و او نیز با بزرگواری پذیرفت که در این فیلم بازی کنم. باید بگویم که این دو وزن و اعتبار فیلم را صد برابر کردند.
علی عمرانی نیز با اشاره به اینکه نقش سختی را در این فیلم سینمایی پذیرفته، متذکر شد: تلاش ما در طول این سالیان این بوده که مخاطب از ما راضی باشد و ما نیز این فیلم را به دور از حواشی و هیاهوی سینما ساختیم که امیدوارم مخاطبان از دیدن آن راضی باشند.
اصغر پیران نیز با اشاره به اینکه بازی در این فیلم برایش شانس فوق العاده ای بوده، اضافه کرد: از زمانی که تئاتر را شروع کردم جزو آرزوهایم بوده که با محمد رحمانیان و گروهش کار کنم و بسیار خوشحالم که بالاخره این اتفاق رخ داد.
محسن شاه ابراهیمی مدیر هنری فیلم نیز با اشاره به اینکه این فیلم کاری جذاب و پیچیده بوده از سرمایه گذار فیلم برای حمایت از این اثر سینمایی تشکر کرد.
اشکان خطیبی بازیگر این فیلم سینمایی در سخنرانی کوتاه اظهار کرد: آنقدر حالم بد است که واقعا نمی دانم چه بگویم. بنابراین ترجیح می دهم اگر سوالی باشد به آن پاسخ دهم.
رامین پورایمان نیز که در این فیلم به ایفای نقش می پردازد، در سخنان کوتاهی از حضور در این اثر سینمایی ابراز خرسندی کرد و به خودش تبریک گفت که هنوز در ذهن رحمانیان باقی مانده و وی به او پیشنهاد بازی در این فیلم را داده است.
مهتاب نصیرپور یکی دیگر از بازیگران فیلم که نقش ملی را در این اثر بازی می کند، عنوان کرد: من در این فیلم جزو یک گروه نمایشی هستم که سعی می کند فیلم های ویدیویی را که امکان پخشش برای مخاطبان فراهم نیست برای مردم به نمایش بگذارد.
در ادامه حسن ایوبی با اشاره به اینکه تدوین نسخه دوم فیلم را انجام داده است، اذعان کرد: من آنونس فیلم را هم ساخته ام که در دو ورژن ساخته شده اولی برای حضور در جشنواره ها و اکران های خارج از کشور و دیگری برای اکران های مردمی تولید شده است. آقای رحمانیان در ذهنشان فیلم را ساخته بودند و تدوینی هم روی نسخه اولیه بر همان اساس انجام دادند. برای نسخه کوتاه تر از من درخواست شد که فیلم را تدوین کنم اما باید بگویم که نسخه ای که در جشنواره به نمایش در می آید با تدوین آقای رحمانیان خواهد بود.
امیررضا معتمدی مسئول جلوه های ویژه فیلم نیز توضیح داد: جای چنین کاری در سینمای ایران خالی بود و من نیز فضاسازی های خاص محمد رحمانیان را با کمک فیلمبرداری تورج منصوری و مشاوره های محسن شاه ابراهیمی عملی کردم. امیدوارم صحنه هایی که من کار کردم را نبینید ولی تحت تاثیر آن قرار بگیرید.
انتخاب‌ها به شدت سیاسی بوددر بخش دیگری از این نشست خبری محمد رحمانیان درباره انتخاب نشدن فیلم در بخش سودای سیمرغ و عملکرد هیات انتخاب بیان کرد: انتخاب ها به شدت سیاسی بوده است و من این امر را زمانی که در هیات داوران جشنواره تئاتر فجر حضور داشتم درک کردم، اما ساز و کار سینما را به درستی نمی دانستم تا اینکه امسال برای اولین بار در جشنواره حضور یافتم. چیزی که من را بسیار آزرده کرد صحبت هایی بود که فریدون جیرانی و علیرضا شجاع نوری در برنامه «نقد چهار» در تلویزیون انجام دادند.
کارگردان نمایش «فنز» و «پل» ادامه داد: من از این دو توقع نداشتم که جلوی دوربین زنده تلویزیون این حرف ها را بزند و متاسفانه جیرانی مدام کار را خراب تر می کرد. او در جایی عنوان کرد که بعد از فیلم «درباره الی» نگارش فیلم های ایرانی به سمت استفاده از خرده پی‌رنگ‌ها گرایش پیدا کرده و معمولا دیگر فیلمنامه های کلاسیک خریدار ندارد. در حالی که این حرف اصلا درست نیست و نمی توان به کسی گفت که فیلمنامه کلاسیک نسازد. فرهادی و کیارستمی افراد تکی هستند همانطور که جیرانی یک دانه است چون هیچ کس نمی تواند فیلمی مثل «خواب زده ها» را بسازد.
چرا از اینکه ما حرف بزنیم ناراحت می‌شوید؟رحمانیان عنوان کرد: آقای جیرانی و شجاع نوری اینقدر دروغ نگویید. شما سال ها است که دارید در سینما کار می کنید، اما من سال اولی است که به سینما آمده ام. چرا سعی می کنید چیزی را که بویی از واقعیت نبرده به مخاطب انتقال دهید. همچنین در یادداشتی که شخصی به نام معززی‌نیا نوشته بود به من گفته شده بود که چرا قواعد بازی را رعایت نمی کنید؟ مگر بقیه این قواعد را رعایت می‌کنند؟ همه چیز این مملکت در اختیار شما است پس چرا از اینکه ما در یکی دو روزنامه حرفمان را می زنیم ناراحت می شوید؟
وی درباره حضور فیلم در بخش هنر و تجربه اضافه کرد: فیلم های هنر و تجربه آثار بسیار درخشانی هستند و به نظرم گروه هنر و تجربه یکی از بهترین گروه ها است، اما فیلم من ارتباطی به هنر و تجربه ندارد چون که نه هنری است و نه تجربه نویی را به مخاطب عرضه می کند. این فیلم بسیار کلاسیک ساخته شده است. با افتخار خوشحالم که «سینما نیمکت» در این بخش پذیرفته شده است و از سیف‌الله صمدیان و شهرام مکری که به ما فرصت دیده شدن دارند بسیار تشکر می کنم.
کارگردان «هامون بازها» تصریح کرد: من اگر می دانستم که این هیات انتخاب در جشنواره حضور دارند فیلمم را ارائه نمی دادم. وقتی یکی از اعضای هیات انتخاب فریدون جیرانی باشد که یکی از بدترین فیلم های تاریخ سینمای ایران را ساخته و دیگری شهرام اسدی که یکی از بهترین فیلمنامه ها را کامل تعریف نکرده نباید انتظاری جز این داشت. من چند ماه قبل از آغاز جشنواره از فیلم شهرام اسدی انتقاد کردم اما اگر می دانستم او جزو هیات انتخاب جشنواره است دهانم را می بستم و حرفی نمی زدم. طبیعی است که او بخواهد انتقام بگیرد، اما امیدوارم او یاد بگیرد دیگر دست به فیلمنامه های بهرام بیضایی نبرد.
منصوری در توضیح صحبت های رحمانیان گفت: زمانی که متوجه شدم این فیلم در بخش مسابقه و فیلم اولی ها نیست انگار از جایی به زمین خوردم و برایم بسیار عجیب بود که مثلا اگر ۱۱ فیلم اول ساخته شده باشند آیا این فیلم نمی تواند یازدهمین اثر بخش فیلم های اول باشد؟ باورم این بود که حتما سه چهار فیلم قوی در میان فیلم های اول وجود دارد، اما «سینما نیمکت» حداقل می توانست جزو این ۱۱ فیلم انتخابی باشد.
وی ادامه داد: بعد از آن من با مسئولیت خودم پذیرفتم که فیلم را به بخش هنر و تجربه بدهم با وجودی که از ابتدا فرم این بخش را پر نکرده بودم، اما دوست داشتم فیلم دیده شود. به این فکر کردم که حضور این اثر می تواند در جشنواره باعث دیده شدن و بحث و تبادل نظر درباره سینما شود و چون کودک متولد شده ارزش دیده شدن دارد. من کاری به حاشیه ها و مسائل پشت پرده ندارم و به نظرم بسیاری از حرف ها در آینده ثابت خواهند شد.
مهتاب نصیرپور نیز در ادامه این بحث یادآور شد: بخش سودای سیمرغ، ویترین سینمای ایران است. این فیلم نیز اولین گام محمد رحمانیان به حساب می آید و ما علاقه مند بودیم که این فیلم در این بخش دیده شود تا بیشتر مورد نقد قرار گیرد. ما باور داریم که این فیلم می توانست نقدها و نگاه های مختلفی را برانگیزد و نقطه نظر رسانه ها به ما در کارهای بعدی کمک کند. اگر ما در تئاتر به جایی رسیدیم به دلیل حضور رسانه ها و مطبوعات است و در سینما هم نیازمند این نقدها هستیم.
فردین خلعتبری آهنگساز فیلم «سینما نیمکت» در صحبت هایش متذکر شد: در هر دوره از جشنواره فیلم فجر هر گروهی می آید که ابتدا خدمت کند، اما در ادامه کار به جایی می رسد که همه می خواهند حکومت کنند. جشنواره های فجر هیچگاه نمی توانند ادعا کنند که فیلمسازان را به خودی و غیرخودی تقسیم نکرده اند. ما در هر جشنواره تقسیم به خودی و غیرخودی شدیم و فکری که می خواهد حکومت کند برای تایید ایده های خودش متوسل به دوستان ما در هیات انتخاب و داوری می شود. حیف است که نگاه یک هنرمند باعث شود یک هنرمند دیگر، غیرخودی جلوه کند.
علی عمرانی نیز با اشاره به اینکه خوشحال است که این فیلم در بخش سودای سیمرغ انتخاب نشده است، اظهار کرد: به نظرم بسیاری از اعضای هیات انتخاب صلاحیت حضور در سینما را ندارند. کسی که فیلم «خواب زده ها» را می سازد و یا بازیگری که بلد نیست جای خودش حرف بزند و همکاران آقای رفیعی نقشش را دوبله می کنند صلاحیت انتخاب آثار را ندارند. معتقدم این نکته که انتخاب ها در هر دوره سلیقه گروهی خاص است، اصلا درست نیست بلکه باید یک عده آدم که قاعده بازی و زیبایی شناسی را بلدند بیایند در مورد آثار نظر بدهند که معتقدم این اتفاق در این دوره رخ نداده است.
انتقاد از برنامه «هفت»محمد رحمانیان در پایان این نشست با اشاره به حضور فردی که حدس می زد از برنامه «هفت» در این جلسه حضور دارد، عنوان کرد: من چند قسمت اخیر برنامه آقای افخمی را دیده ام که چطور هنرمندان را مسخره می کند. اگر از این نشست یک کلمه در برنامه «هفت» بازگو شود و با آن شوخی کنند و حرف بی‌خود بزنند با من طرف هستند. ما یکسری انتقادات جدی را مطرح کردیم پس اگر بخواهند می توانند به صورت جدی به ما پاسخ دهند.
این کارگردان تئاتر همچنین با اشاره به اینکه این فیلم ادای دین به سینما، تئاتر و دوبله است، گفت: ما اشتباه کردیم که از ابتدا در مورد این اثر اطلاع رسانی نکردیم و بیش از حد محافظه کارانه عمل کردیم. فیلم دچار ممیزی های اندکی شده و این اتفاق را هم مدیون آقای جیرانی است که کدها و نشانه هایی از فیلم بیرون کشیده و به هیات انتخاب داده است در حالی که فیلم دارد حرف خودش را می زند.
مهر نوشت:در این نشست رسانه ای از تیزر فیلم سینمایی «سینما نیمکت» و همچنین عکس هایی از این اثر سینمایی که تاکنون عرضه نشده بود، رونمایی شد.
