بیگی حبیب‌آبادی در گفتگو با خبرنگار گروه کتاب و ادبیات هنرنیوز درباره بحثی که اخیرا در نشست خبری جایزه کتاب فصل از سوی دبیر علمی این جایزه مطرح شد و انتقاد از شاعران به خاطر انتشار دو سطر شعر در یک صفحه سپید و بحث اسراف کاغذ بود، گفت: در این باره دو دیدگاه وجود دارد؛ نخست آنکه بسیاری معتقدند که یک شعر مثل یک انسان استقلال دارد، پس نسبت به این استقلال باید جایگاه ویژه خودش را داشته باشد لذا هر شعر حتی اگر دو کلمه باشد باید در یک صفحه قرار بگیرد یعنی در خانه خودش باشد و همانطور که ما نمی توانیم دو نفر را مجبور کنیم که در یک اتاق زندگی کنند دو شعر مستقل را هم نمی توانیم در یک صفحه بگذاریم؛ زیراکه شعر هویت دارد، گذشته دارد، در حال زندگی می کند و روی آینده تاثیر می گذارد.
وی با بیان این مطلب اظهار کرد: واژه ها از نظر ما شاعران جاندار هستند، واژه ها زندگی می کنند به همین دلیل است که ما نمی توانیم دو واژه را در کنار هم بگذاریم زیرا آنها وقتی قرابتی بینشان نیست نمی توانند با هم زندگی کنند و ممکن است با هم ترکیب نشوند و دعوایشان بشود چراکه هم‌اندیشی و هم‌فکری با هم ندارند.
وی در تشریح دیدگاه دوم گفت: دیدگاه دوم می گوید که صفحات مجموعه شعر نباید خالی باشد و به این دلیل که کاغذ هدر نشود می شود دو یا چند شعر را باهم در یک صفحه گذاشت؛ در این خصوص باید گفت اگر ما در یک صفحه بتوانیم دو شعر را قرار بدهیم که این دو شعر اگرچه مستقل هستند اما با هم هم‌آوایی و هم‌حرفی دارند، با هم همدلی و همراهی دارند شاید در چنین حالتی درج دو شعر در کنار هم در یک صفحه اشکال نداشته باشد اما به طور کل شعر چون استقلال دارد و خاص است بهتر این است که هر شعر حتی دو کلمه در یک صفحه قرار بگیرد و آن صفحه در واقع خانه او و جایگاه آن شعر است.
مدیر انتشارات فصل پنجم با بیان اینکه اساسا بهتر است منزلگاه هر شعر با تفکیک آن در صفحه مشخص باشد، گفت: شاید در انتشار مثنوی معنوی یا شاهنامه چون همه ابیات همسو و همراه هستند و خللی هم در ذهن مخاطب ایجاد نمی کند درج ده ها سطر شعر در یک صفحه ایرادی نداشته باشد اما شعری که هایکو‌واره است، شعری که سپید است، شعری که کوتاه است، شعری که چون یک جرقه کوتاه است و از یک فضای خاص صحبت می کند به یک منزلگاه نیاز دارد و باید یک صفحه خاص خود داشته باشد لذا من فکر می کنم باید تامل بیشتری در این مسئله صورت گیرد.
وی با تاکید بر اینکه «من مشکلی نمی بینم که هر شعری در یک صفحه باشد» تصریح کرد: خوب که توجه کنیم می بینیم وقتی شاعر در جایگاه شعرخوانی قرار می‌گیرد وقتی که یک شعر می خواند مکث می کند تا فضای ذهنی مخاطب از آن شعر دور شود و بعد می رود سراغ شعر بعدی؛ در حقیقت همین کار را ما در صفحات یک مجموعه شعر انجام می دهیم و با درج هر شعر در یک صفحه می خواهیم مخاطب دچار تزاحم فکری نشود و هر شعر را با هویت مستقل بخواند.
این شاعر ضمن اشاره به اینکه مجموعه های شعر باید شاعرانه باشند و با سایر کتب تفاوت داشته باشند گفت: من معتقدم باید بین کتاب های شعر با سایر کتب تفاوت وجود داشته باشد و مردم هم وقتی کتاب‌ها را ورق می زنند ملتفت تفاوت ظاهر یک مجموعه شعر از سایر کتاب ها بشوند یعنی فضای آنها با هم متفاوت است و در یک مجموعه شعر ظرافت بیشتری به کار می رود که این ظرافتها و دقایق باید مورد توجه باشند.
وی افزود: شعر به سرعت و به شدت روی ضمیر ناخودآگاه افراد تاثیر می گذارد حال با توجه به این همه تاثیرگذاری شعر، چه اشکال دارد که هر شعر در یک صفحه باشد لذا اگر ادعا می شود که دلیل چنین انتقادی از شاعران دغدغه کاغذ است باید گفت در همین تهران در میدان انقلاب روزی دو سه میلیون برگ کاغذ روی زمین ریخته می شود و زیر دست و پا از بین می رود لذا ما باید دغدغه‌هایمان را آنجا تعریف کنیم نه در شعر.
بیگی حبیب آبادی در خاتمه تصریح کرد: پیشنهاد می کنم مسئولین پیش از اینکه نظراتشان را در حوزه های ادبی به قطعیت اعلام کنند آنها را به گفتمان بگذارند و نظرات اهالی قلم و منتقدین را در هر زمینه جویا شوند.
