مجتبی گهستونی -هفت تن از عکاسان در نمایشگاهی با عنوان پرواز آثار خود را در معرض نمایش می‌گذارند تا روایت جدیدشان را از پرواز در قالب عکس ارائه دهند.
نمایشگاه پرواز نخستین دومین گروهی عکاسان شرکت کننده در این رویداد است که از ۶ تا ۱۱ دی ماه در تهران نگارخانه دریابیگی شهرک غرب فاز ۳ برپا می‌شود.
در نمایشگاه عکس پرواز هر کدام از عکاسان از نگاه خود پرواز را به صورت انتزاعی به تصویر کشیده‌اند به گونه‌ای که مخاطب با تماشای هر عکس به اندیشه فرو می‌رود تا پرواز را در ذهن خود تداعی کند. تعمق و اندیشه در هویت بصری «پرواز»، برای هر یک از ایشان، معنایی تصویری را به ارمغان آورده که مخاطب را وا می‌دارد در پیشاپیش هر عکسی، بایستد و تأملی دوباره کند تا فضاهای ساکن و بعضا پویایِ نهفته در پسِ هر اثر را خوانشی تازه کند.
از جمله عکاسان شرکت کننده در این نمایشگاه پوران زنگنه است که با عکس‌هایش به موضوع عدم پرواز پرداخته است. عدم پروازی که مانع پرواز، رهایی و آزادی می‌شوند.
پوران زنگنه در رشته ادبیات تحصیل کرده است است که بعد از تحصیلات مقدماتی احساس می‌کند علاقه‌ای دیگر در او وجود دارد. او به مرور به طراحی و بعد عکاسی علاقه‌مند می‌شود و برای اینکه خود را محک بزند از محیط اطرافش عکسهای زیادی از کوه، دشت، بیابان، خیابان و آدم‌ها می‌گیرد. با او پیش از برگزاری نمایشگاه پرواز گفت تو گویی انجام دادم که می‌خوانید:
عکاسی را از دوران دانشگاه شروع کردید و به این سمت رفتید یعنی از کوچکی میل به عکس گرفتن نداشتید؟
چرا این علاقه در من بود اما بیشتر با عکس دیدن در کتاب‌هایی که می‌خواندم تمرکزم را برای دیدن هرچه بیشتر معطوف می‌کردم. از همان کودکی دیدن عکس برام خیلی جالب بود. از دیدن عکسهای طبعت لذت می‌بردم. گاهی که چشمم به عکس‌هایی می‌خورد که در آن‌ها خلاقیت بود و این موضوع مرا به سمت عکس دیدن سوق می‌داد. اینگونه شد که تصمیم گرفتم عکاسی را به صورت حرفه‌ای دنبال کنم.
چه کار کردید. تجربی عکس گرفتید یا دوره دیدید؟
ابتدا به صورت تجربی عکاسی را ادامه دادم. ولی به مرور متوجه شدم که به این شکل نمی‌شود ادامه داد و تصمیم گرفتم که در دورههای آموزشی شرکت کنم و دورههای لازم را زیر نظر امیرعلی چیت ساز و ایمان واقفی گذراندم.
حالا نمایشگاه عکس پرواز اول گام حرفه‌ای تو است؟ چه طور این گام برداشته شد؟
بله پیشنهاد ایمان واقفی موضوع برگزاری نمایشگاه عکس آن هم در تهران پیشنهاد شد و گروه هم از این پیشنهاد استقبال کردند. به همین دلیل هر کدام از اعضای گروه با توجه به موضوع نمایشگاه شروع به عکاسی کردند.
چرا پرواز؟ به دنبال چه مفاهیمی بودید؟
رهایی، موسیقی، آزادی، مرگ و امثال این‌ها هر کدامشان حسی از پرواز را انتقال می‌دهند. حتی گاهی وقت‌ها که دلمون می‌گیره و یا سازی می‌نوازیم ما را با خود به عالمی دیگر می‌برد. ما با نمایشگاه پرواز مخاطب را به سوی احساسی آرام و لذت بخش هدایت می‌کنیم.
به موضوع پرواز از چه دریچه‌ای پرداختید؟
من بیشتر به عدم پرواز پرداختم.
پس عکس‌ها انتزاعی هستند؟
بله بخشی از عکس‌ها انتزاعی هستند. در این عکس‌ها پرواز غیر مستقیم نشان داده می‌شود و مخاطب را به فکر می‌برد.
آیا عکس‌هایی با موضوع عدم پرواز در نمایشگاهی به اسم پرواز تناقصی در اینجا بوجود نمی‌آورد؟
نه تناقضی ایجاد نمی‌کند. منظور از عدم پرواز عواملی است که مانع پرواز می‌شود. گاهی می‌بینید مانعی برای پرواز حتی بادبادکی کوچک در آسمان وجود دارد. و یا موشکی کاغذی که سازنده‌اش دلش می‌خواهد آن را پرواز دهد ولی نمی‌تواند آزادانه و رها برای آن پر پرواز بگیرد و یا اینکه اون موشک کاغذی در کوچه پس کوچه‌های تیره و تاریک شهر گیر می‌کند که این عوامل به عدم پرواز مربوط می‌شوند.
در عکسهای نمایشگاه پرواز آدم‌ها محور هستند یا اشیا؟
محوریت اصلی به احساس آدم‌ها بر می‌گردد، اشیا، طبیعت، سازه‌ها و همه عوامل در پیرامون انسان حضور دارند.
چند اثر در نمایشگاه ارائه می‌شود؟
از هر نفر چهار اثر ارائه می‌شود که جمعا بازدید کنندگان بیست و هفت تابلو را تماشا خواهند کرد.
