به باور همه ما هنر جوهره اندیشه های آدمی است. به بیان دیگر هنر درک هنرمند است؛ از آن چه به وقوع می پیوندد. نشان دادن لطافت های نهفته در پس پرده ظواهر. در واقع هنر راهی برای بیان خویشتن هنرمند است.
آثار رضا حسینی نشانگر لطافت های نهفته در پشت ظواهر جهان پیرامون است. آن چه هنرمند در گذر از ادراک خود از جهان به دست آورده؛ در ذهن پالوده است و حال به مدد جادوی رنگ بر زمینه سفید بوم تصویر شده است. هنرمند در نمایش وجوه نهان هستی به نتایجی دست یافته است که فارغ از تمامی ظواهر هستی در اثر او نموده شده است. آن چه او بازنمودی از ادراکات خود می داند؛ نشان دهنده هوش بی بدیل هنرمند در شناخت عواطف پنهان در پشت ظواهر دینوی است.
مشاهدات وی در غالب بافت های متنوع بر بوم نقش بسته است و به همین سبب به دریافت های کم نظیر خود تظاهر بخشیده است.
این آثار گرچه تمام ذهنیت هنرمند را به خود تخصیص نمی دهند؛ اما جلوه ای با شکوه از شهود وی را از مشاهده طبیعت نشان می دهند. هنرمند سخت گیرانه در پی رسیدن به یک خلوص تصویری است. رسیدن به لحظه ای که حس او را از ادراکاتش به نمایش می گذارد.
در واقع هنرمند در نمایش آثارش تلاش داشته است هنرمعاصر را در شکلی مبتنی بر اعتقادات و اندیشه های ملی خود بروز دهد. آثار او علارغم گرایش به انتزاع، گونه ای از سنت را در خود نهفته داشته است که پس از ممارست او در هنر بومی حاصل آمده است.
در گستره رنگ و بافت های حاصل از آن ، آثار رضا حسینی نمایان‌گر ممارست او و در نهایت شناخت کاملش از مبانی و اصول نمایش رنگ حکایت دارند. غلبه اندیشه هنرمند در شکل دهی به بافت های بصری گویای تجربه چندین دهه وی در ارتباط با فضاهای بصری است. نقاشی در بوم های رضا حسینی جان دوباره گرفته است و می توان گفت، هنر او نه تنها از چشمه یک مدرنیسم غنی سیراب می شود، بلکه می توان آن را در ارتباط مستمر با حقیقت زیست دانست. این حقیقت از بینش معناگرای نقاش مایه می گیرد.
به باور حسینی، هنر راهی برای بیان لذت های ناشی از زیبایی های هستی است. در واقع لذتی است که هنرمند مخاطب خود را به آن دعوت می کند و به همین واسطه او را از درگیری های زندگی روزمره فاصله می دهد.
از دیدگاه فرم گرایانه آثار رضا حسینی به شکلی متفاوت ارائه شده اند. این آثار بیان گر هیچ فرمی در جهان معاصر ما نیستند. در واقع این نقش ها هیچ یک در جهان بیرونی مصداق ندارند. اما بینش ویژه ای در پس آن ها هست که نمی توان آن را نادیده انگاشت. هنر نشانه ای از نبوغ هنرمند است و جهان لامکان آثار رضا حسینی نشانگر این نبوغ است. آثار وی با وجود آن که صورت فرمی آشنایی ندارند؛ خیال مخاطب را با خود همراه می کنند و ازین رو حکایت از جهانی فراتر از جهان زیست ما دارند.
