با نگاهی به لایه های زندگی روزمره انسان ها در بستر کار و زندگی خانوادگی، سادگی برخی افعال که به تناسب فضای بیرونی بر زندگی فردی غالب می شود از این امر حکایت دارد که تنها با تمرکز بصری بر پدیده های بالفعل طبیعی که از ماحصل تدقیق انسان بر امور سرچشمه می گیرد چینش کوچکی از این معمولیت روزمره، قابل روایت است.

روایت یک جریان معمول به گمان بسیاری از منتقدان، بیرونه سازی رئال لحظات زندگی است که چندان بداعتی در ماهیت خود نمی تواند داشته باشد؛ اما تداول زندگی روزمره با چنان غفلت های تعمدناپذیری همراه است که گاه انعکاس بخشی از ساده ترین لحظات زندگی می تواند منجر به شکستن افق دید معمول مخاطب باشد.

شبکه چهار اینبار در پخش فیلم های پایان هفته در برنامه سینما چهار به سراغ فیلم «قصه داوود و قمری» ساخته آیدا پناهنده رفته و از این منظر به معرفی و ارائه این اثر سینمایی پرداخت.

فیلم «قصه داوود و قمری» بازآفرینی زیبای یک جریان ساده در بافت زندگی روزمره یک زوج جوان است، روایت این فیلم از تلاش یک صدابردار تلویزیونی برای ضبط صدای قمری حکایت دارد، تلاشی که شاید ناشی از دغدغه های اقتصادی این صدابردار جوان است که استاد او در استدیو او را به این امر ترغیب نموده است.

«قصه داوود و قمری» گره ای آنی و کوچک بین دغدغه های مالی با یک پدیده زیبای پیرامونی است که مخاطب با آن مانوس است و به احتمال، هر صبح عبوری به تسامح از این پدیده که «صدای بقبقوی قمری» است می گذرد و به کاربرد آن بی تفاوت است، تا آنکه به ناگاه در زنجیره اجبار و مسئولیت و نیز تمرکز بر حضور الزامی این صوت در بخشی از یک فیلم تلویزیونی داوود کاراکتر اصلی این فیلم، وادار به تلاش برای پیداکردن این صدای معمول می شود، او به ناچار ساعات بسیاری را با ضبط صوت خود به دنبال قمری های روی دیوار خانه سپری می کند و هربار موضوعی باعث می شود تا او نتواند صدای آنها را ضبط کند.

در این اثر که به نوبه خود بیش از بصری بودن عناصر، توجه به سمعی بودن فضای پیرامونی بارز است شکست افق شنیداری مخاطب از انواع موسیقی ها حائز اهمیت است، فیلم با صدای رادیو آغاز می شود و با تلاش داوود برای ضبط صدای قمری اوج می گیرد، در این اثنا اصوات دیگری همچون صدای جوشکاری، صدای قابلمه و ظروف اشپزخانه، صدای سوتک دیگ زودپز، صدای هواگیری شوفاژ و صدای مکالمات شنیده می شود.

همسر داوود در این فیلم کاراکتر زنی است که مصمم است به واسطه یک دوربین فیلمبرداری نحوه تدارک غنچه عقد را در خانه آموزش بدهد، او هربار که به ضبط صحبت های خود می پردازد در پیرامونش مشکلات کوچکی پیش می آید که مجبور می شود کار را موقتا متوقف کند.

این اثر با توفیق در هم حسی مخاطب با مضمون داستان در روایت ساده یک روز پر دغدغه و نیز به کارگیری محرز دو حس شنوایی و بصری از حواس پنجگانه و تلفیق آنها در ذهن مخاطب به گونه ای که درباره کاربری حواس در مابه ازای بیرونی آن صادق است توانسته است شکلی هنری از این برآیند ارائه دهد.

«قصه داوود و قمری» به کارگردانی آیدا پناهنده و تهیه کنندگی کیانوش عیاری و با نقش آفرینی هومن سیدی (داوود)، حدیث میرامینی (پرستو)، حسین راضی (پدر پرستو)، شورا قنبری (نازنین)، رضا مولایی (مسعود)، سیمین اسدی (نامزد مسعود)، بهروز پناهنده (ساسان) برای نخستین بار در بخش فیلم های ویدیویی بیست و نهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر به اکران درآمد.



مریم خاکیان