به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی نوزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان از همدان، این هنرمند و پژوهشگر تئاتر شامگاه سه شنبه ۱۸ مهرماه در دومین نشست آسیب شناسی تئاتر کودک و نوجوان به دسته بندی مشکلات تئاتر کودک و نوجوان پرداخت و توضیح داد: مشکلات تئاتر کودک ناشی از چهار گرایش نسنجیده است.
به گفته او، وجود گرایشهای تجاری، ایدئولوژی زدگی، حضور افراد بی تجربه و اجرای نمایش توسط افرادی که بدون در نظر گرفتن شرایط جامعه و تنها بر اساس مطالعاتشان نمایش کودک اجرا می کنند از بزرگترین آسیبهای تئاتر کودک در ایران است.
این استاد دانشگاه که در تالار کانون پرورش فکری سخن می گفت، تصریح کرد: وجود گرایشهای تجاری باعث اجرای آثاری سطحی و شتابزده در تئاتر کودک می شود و عده ای این گونه نمایشی را به عنوان نان دانی مورد استفاده قرار می دهند.
صادقی در توضیح دومین آسیب تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: برخی افراد نمایش کودک را ابزاری برای نشر یکسری افکاری می دانند که متعلق به بچه ها نیست و اغلب کارهایشان در حد موعظه و نصیحت است. از سوی دیگر برخی افراد تازه کار، تئاتر کودک را مقدمه ای برای ورود به تئاتر بزرگسال می دانند در حالیه تئاتر کودک بسیار سخت تر از بزرگسال است.
این کارگردان با سابقه تئاتر ایران اضافه کرد: علاوه بر این مشکلات، عده ای که چند جزوه خوانده اند و می خواهند خوانده هایشان را پیاده کنند، بدون در نظر گرفتن مخاطب و نیازهای او دست به اجرای تئاتر می زنند در حالیکه تئاتر کودک خلاقیتی مبتنی بر پیشرفته ترین روش های آموزشی است که درس پرورش تخیل، کار و خلاقیت جمعی و مسئولیت می دهد.
قطب الدین صادقی با اظهار تاسف از نبود تشکیلاتی برای مهندسی تئاتر کودک در ایران خاطرنشان کرد: در تمام کشورها فرهنگستان هنر، معیارها و روش ها را مهندسی می کند اما در ایران چنین اتفاقی نمی افتد البته این مهندسی می تواند توسط مراکز پژوهشی هم صورت بگیرد اما متاسفانه در ایران هیچ حمایتی از پژوهشگران انجام نمی شود و این عدم حمایت، باعث دلسردی و بی انگیزگی آنها می شود.
او در ادامه از کمبود امکانات سخت افزاری به عنوان دیگر مشکلات تئاتر کودک و نوجوان نام برد و گفت: تا زمانیکه از شرایط و امکانات لازم برخوردار نیستیم، نمی توانیم انتظار نمایش های با کیفیت داشته باشیم.
این استاد دانشگاه درباره مشکلات کیفی نمایش های شرکت کننده در این دوره از جشنواره تئاتر کودک و نوجوان گفت: در بسیاری از نمایش ها امر ارتباط گیری و مشارکت با مخاطب مورد بی توجهی قرار گرفته بود در حالیکه این دو فاکتور جزء مهمترین اصول تئاتر کودک هستند.
صادقی در بخش پایانی سخنانش، از کمرنگ بودن عنصر طنز به عنوان یکی دیگر از کمبودهای تئاتر کودک و نوجوان ایران یاد کرد و گفت: کودک نیازمند تئاتری پر تحرک است چراکه تئاتر برای کودک در ادامه بازی است و نمی توان توقع داشت تماشاگر کودک مانند بزرگترها در سکوت روی صندلی بنشیند و نمایش ببیند چون او بی قرار است و دوست دارد در نمایش مشارکت کند.
