تهمورس پورناظری نوازنده تار و تنبور درباره جشنواره الموازین که از سوم تا یازدهم خرداد در مراکش برگزار شد و او به همراهی همایون شجریان و دیگر اعضای گروهش در آن حضور داشته است، بیان کرد: فستیوال الموازین بزرگترین فستیوال جهان عرب است که هر ساله در شمال آفریقا انجام می‌شود و موزیسین‌های جهانی در استیج‌های مختلفی برنامه اجرا می کنند یعنی اجرا در این جشنواره در سالن برگزار نمی شود بلکه در فضای باز است.
وی به بداهه‌نوازی و بداهه‌خوانی در اجرای قطعات اشاره و بیان کرد: در بخش اول این اجرا فرم موسیقی سنتی با بهره‌گیری از کنسرت "آیینه‌ها" و در بخش دوم قطعات "خداوندان اسرار"، "مهتاب" و "یاوران" از ساخته های سهراب پورناظری در مدت زمان یک ساعت و نیم اجرا شد.
این نوازنده تار با اشاره به حضور فراوان تماشاگران در این جشنواره عنوان کرد: در این اجراها که با جمعیت‌هایی از هفت هزار تا ۱۵ هزار نفر در مناطق مختلف شهر رباط انجام گرفت، هر گروهی بنا به عنوانی که در آن بخش فعالیت می‌کند به اجرای مراسم پرداخت. مثل موسیقی پاپ، راک، موسیقی های عربی در شکل معاصر و کلاسیک. گروه ما هم به نمایندگی از ایران در بخشی که امسال با عنوان جاده ابریشم در جشنواره در نظر گرفته شده بود، شرکت کرد.
این نوازنده سازهای ایرانی با بیان اینکه این جشنواره به نوعی هماوردی موسیقایی از سراسر جهان بود از استقبال مخاطبان از اجرای موسیقی ایرانی خبر داد و اظهار کرد: واکنش مخاطبانی که برای دیدن اجرا آمده بودند بسیار خوب بود مخصوصا خود من دو روز بعد از اجرای برنامه گروه، تماشاچی سایر اجراها بودم و تفاوتی بین این چند شب اجرا دیدم. موسیقی ایرانی بیشترین جمعیت را داشت. در شهر رباط تعداد خبرنگاران و بازخورد اجرای گروه ما در مطبوعات دو برابر دیگر گروه‌ها بود. این مساله نشان از این دارد که موسیقی ایرانی تاثیر قابل توجهی در جامعه‌ای دارد که آشنایی زیادی با موسیقی ایرانی ندارد.
پورناظری درباره درخواست مدیر جشنواره الموازین از وی برای اجرای تک‌نوازی پاسخ داد: تنظیم برنامه ها به صورتی بود که این فضا ایجاد شده بود تا اضافه بر برنامه های جدول، اجراهای دیگری را هم شاهد باشیم. بنابراین مسئول بخش جاده ابریشم از من خواست که این تک‌نوازی را اجرا کنم من هم با علاقه فراوان آن را اجرا کردم و خیلی هم تاثیر خوبی داشت هم برای خود من و هم برای مخاطبان.
این نوازنده موسقی در بیان دلیل خود برای حضور در این جشنواره یادآور شد: اگر موسیقی ایرانی در صحنه بین المللی توسط هنرمندان برجسته و توانمند کشور اجرا شود آبروی ایران است و اگر گروه‌های ضعیف به این عرصه وارد شوند می تواند به شناخت هنر موسیقی ایرانی خدشه وارد سازد. در این جشنواره کشورهای ژاپن، هند، ترکیه، آذربایجان و... که در مسیر جاده ابریشم بودند حضور داشتند و طبیعتا ایران هم باید حضور پیدا می کرد.
این نوازنده تار و تنبور ارزیابی کلی خود و همراهانش را در این فستیوال یک حضور معتبر در یک جشنواره معتبر عنوان کرد و با اظهار تعجب از بعضی بازخوردها در ابتدای حضور در فستیوال افزود: وقتی خبر رفتن گروه به فستیوال الموازین اعلام شد بعضی خبرگزاری ها برخورد تندی داشتند و این برای من سوال برانگیز بود که چرا کشوری که از یک تاریخچه فرهنگی و معتبر در حوزه موسیقی برخوردار است باید میدان را خالی کند؟
پورناظری در پایان اضافه کرد: نقشه ایران در طراحی صحنه جشنواره وجود داشت بنابراین چرا باید کشور را از این فستیوال جهانی حذف کنیم؟ این چیزی است که ایران ستیزها چه در داخل و چه در خارج کشور آن را می خواهند؛ یعنی ما خودمان را از صحنه‌های جهانی حذف کنیم که برخوردی غیرحرفه‌ای و غیر مسئولانه است.
دوازدهمین دوره این جشنواره طی ۹ روز از سوم تا یازدهم خردادماه به اجرا درآمد و در آن تهمورس پورناظری (تار، تنبور، بربت) سهراب پورناظری (كمانچه، تنبور) و حسين رضايی‌نيا (سازهای كوبه‌ای) همايون شجريان را در مقام خواننده همراهي کردند.
