گروه موسیقی «نی داوود» به سرپرستی پویان بیگلر و به خوانندگي وحید تاج كنسرت خيريه اي را با عنوان خانه غریب ۲۸ تیر‌ماه در تالار وحدت به روي صحنه مي برد. به همین بهانه با «پویان بیگلر»، سرپرست و آهنگ‌ساز این گروه، به گفتگو نشسته‌ایم؛ 

نظرتان درباره کنسرت «نی داوود» که ۲۸ تیرماه برگزار خواهد شد چیست؟ به نظرتان این کنسرت با استقبال فراوان مواجه خواهد شد؟ 

استقبال، به دلایل بسیاری به سختی صورت می‌گیرد ولی می‌توان گفت خوب است. من به دلیل اینکه سعی دارم بخشی از موسیقی را کار کنم که چند سالی است در بطن جامعه ما وجود ندارد، در نتیجه بیشتر سعی‌ام بر این است که ابتدا، جایگاه موسیقی کلاسیک و ساز و آواز را در جامعه زنده کنم. من مخالفتی با این موضوع که یک موسیقی باید با رشد همراه باشد و پر از تعالی و هم‌چنین دائماً در حال پویایی باشد، ندارم. 

به عقیده من، تنها پویایی است که می‌تواند هنری را زنده نگه دارد. ولی در بخش فرهنگی، اگر ما زبان فارسی خود را با قیاس زبان دیگری بسنجیم و کلماتی از اقصی نقاط دنیا، در آن استفاده کنیم، نه تنها پیشرفت نیست بلکه ضربه زدن به زبان خودی است. شاعران و نویسندگان بسیاری بوده‌اند

که با اضافه کردن لغات و دستور زبان‌هایی به این زبان، همیشه در دوره‌های مختلف در ایران به پویایی فرهنگ زبان ایرانی کمک کرده‌اند. 

دقیقاً برابر این موضوع، در زمینه موسیقی نیز وجود دارد. من سعی می‌کنم که اگر بخش‌هایی را به موسیقی اضافه می‌کنم از جنس خود این موسیقی باشد و به نوعی بر پایه زبان و لهجه فارسی قرار گیرد و موسیقی‌های غیر از فارسی و غیر از فرهنگ این کشور نباشد. 

آواز در ایران را، در چه سطحی و با چه کیفیتی ارزیابی می‌کنید؟ 

امروزه آواز در ایران خوانده نمی‌شود و می‌توان گفت دیگر ساز و آوازی در ایران وجود ندارد. ما فرم‌های غزل‌خوانی در گذشته داشتیم که همراه با مثنوی‌خوانی، دوبیتی‌خوانی و پاییزخوانی بود و موسیقی‌هایی در محلات ایران استفاده می‌شد؛ مانند موسیقی دشتستانی، که حاصل احساسات و زندگی مردمانی است که در قرون مختلف در ایران زندگی می‌کرده‌اند. این موسیقی‌ها در حال حاضر وجود ندارد و صرفاً دلیل آن، این مسئله است که حمایتی وجود ندارد و موسیقی‌دانان مجبورند المان‌هایی را وارد موسیقی اصیل کنند که مربوط به موسیقی پاپ و موسیقی‌های خارج از کشور و موسیقی اصیل ایرانی است. 

امروزه کنسرت‌هایی که برگزار می‌شود، با سازهای موسیقی ایرانی ولی با متنی غیر اصیل ایرانی به اجرا درمی‌آید. 

آینده آواز ایران را روشن می‌بینید؟ 

بله. به شرطی که اساتید در پرورش آوازخوانان و کسانی که بتوانند در این زمینه پویا باشند، بی‌توجهی و کم‌لطفی نکنند. 

فعالیت جوانان را در زمینه ساز و آوازهای سنتی

” موسیقی، در حیطه کاری بخش خصوصی نیست بلکه مربوط به بخش دولتی است؛ به دلیل اینکه نیاز به کار و سرمایه دارد “

چگونه ارزیابی می‌کنید؟ 

در حال حاضر به نظر می‌رسد فعالیت جوانان در این زمینه روند مطلوبی را طی می‌کند. به هر حال، روند کار اساتید در این حوزه بی‌تأثیر نیست ولی تا حمایت‌هایی همه‌جانبه از بیرون صورت نگیرد، پیش بردن مقولات فرهنگی امر دشواری است. موسیقی، در حیطه کاری بخش خصوصی نیست بلکه مربوط به بخش دولتی است؛ به دلیل اینکه نیاز به کار و سرمایه دارد. 

موسیقی‌دانان، نمی‌توانند با بودجه شخصی خود، موسیقی را احیاء کنند و موسیقی ما به یک ارگان صاحب سرمایه نیاز دارد تا افرادی که در این زمینه کار می‌کنند را انتخاب کنند و از آنها حمایت کنند و در آن صورت است که یک هنر می‌تواند به تعالی برسد. 

برنامه آینده شما، فعالیت در چه حوزه‌ای است؟ 

حرفه و تخصص من، موسیقی اصیل ایرانی است. من موسیقی‌های کلاسیک را کار کرده‌ام و موسیقی فیلم نیز ساخته‌ام، ولی مسیر اصلی و تخصصی من، موسیقی کلاسیک ایرانی است. من از دوران دبیرستان در زمینه موسیقی کلاسیک فعالیت داشته‌ام ولی موسیقی کلاسیک ایرانی را به صورت تخصصی از سال ۸۶ با گروه «نی داوود» آغاز کردم.

پویان بیگلر متولد ۱۳۶۱ شهر همدان است. وی دانش‌آموخته رشته موسیقی در دانشگاه هنر و تا مقطع کارشناسی ارشد است. او کنسرت‌های متعددی را در داخل و خارج از کشور اجرا کرده است؛ و در چندین آلبوم صوتی و تصویری مشارکت فعال داشته است، از جمله آلبوم وطنم ایران، آلبوم تصویری سپیده، آلبوم سیمرغ، آلبوم سوگ بهار.
هم‌چنین وی، سرپرستی چندین آلبوم را نیز بر عهده داشته است؛ از جمله سرپرستی آلبوم می فروشان، سرپرستی و تکنوازی در آلبوم یادواره شیدا و عارف۱، سرپرستی و آهنگ‌سازی گروه «نی داوود».