عماد دولتشاه هنرمند و نوآور برتر کشور، معتقد است: ثبت آثار و سبک‌های هنری در کشور بیش از حد بروکراتیک و زمان بر است و بعد از کلی سرگردانی متوجه می‌شوی که کشور ایران بدلایل متعدد دارای فرایند ثبت مالکیت معنوی یا مادی برای سبک و کار هنری شما نیست. این در حالی است که سازمان ملل برای هر اثر هنری شما حاضر به صدور شماره ثبت هنری بین المللی و متمایل به داشتن مجموعه ای از آنها است. ولی متاسفانه نه تنها من بلکه بسیاری از خلاقان هنر با موضوع ثبت مالکیت مادی و معنوی آثار خود و حتی نظام ارزش گذاری آثار هنری دچار سرگردانی و مشکلات اساسی ای هستند . به همین سبب بنده آثارم و سبکم را در فضای مجازی و دل هنردوستان ارائه و ثبت می‌کنم تا علاقه‌مندان ازاین طریق آثار را تهیه کنند.

این هنرمند جوان در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز گفت: زیرساخت‌های هنرهم باید متناسب با ارتقای تکنولوژی متحول شود، همه  ما  شاهد دقیق‌تر و با کیفیت‌تر شدن ابزار آلات و مواد مصرفی در کارهای هنری و گه‌گاه شاهد جایگزینی فناوری‌های ماشینی با عمل یدی برای خلق یک اثر هنری هستیم، اما زیر ساخت‌های سبک‍‌های هنری بخصوص در کشور ما چندان تحولی نداشته و همان‌ها هم عمدتا بدلیل فشار فناوری بوده است که هنرمندان و مسئولین را برآن داشته تا هنرهای دیجیتالی را هم به جمع هنرهای مدرن اضافه کنند.

واقعیت اینست که باید جلوتر از فناوری روز دنیا بستر سازی کرد تا در زمان مناسب که فرهنگ یک جامعه کشش لازم برای آثار جدید را دارد آن زیر ساخت و محصولات هنریش به موقع وارد جامعه شده و حتی منجر به صادرات آن در صنعت فرهنگی شود.

وی با اشاره به کارهایی که انجام داده است گفت: چند سالی هست که علم را با هنر تلفیق می‌کنم و گاها هنرهای سنتی را با فناوری‌های نوین به شیوه‌های غیر رایج اجرا می‌کنم ، به‌عنوان نمونه می‌توانم از اولین سبک کار نوآورانه‌ام به نام نگارگری و تذهیب روی بال حشرات و پر پرندگان نام ببرم که تقریبا سه سال از ابداع این شیوه می‌گذرد و بعد از آن دو سبک دیگر را شروع کردم که یکی ریزنگاری سلولی و دیگری طراحی با موجودات وسلول‌های زنده بوده است.

دولتشاه درباره شکل گیری ایده کار بر روی سلول‌ها نیز گفت: نگارگری سلول‌ها از ایده پرها و عناصر و مواد غیرعادی که معمولا کار هنری روی آنها انجام نمی‌شود، شروع شد. سبک کاری من به گونه‌ای است که در کارهای هنریم فناوری، ابزار و مواد غیرعادی را استفاده می‌کنم و دوست دارم علم و هنر را همزمان در کارهایم نمایش دهم. همانطور که در ابتدا روی بال حشرات نگارگری را با ظرافت بسیار انجام می‌دادم به ماده ظریف‌تر و دشوارتر برای سطح نگارگری فکر می‌کردم که ایده نقاشی روی پر در ذهنم نقش بست؛ زیرا پر فوق‌العاده ظریف و حساس است و جالب اینکه جزئی از موضوع نگارگری و گل مرغ است. پرها به جهت اینکه ظریف و شکننده هستند، کارکردن روی آنها نیز ساده و آسان نیست. ضمن اینکه با رنگ‌های عادی و موجود در بازار هم نمی‌توان روی پر، کار هنری انجام داد.

وی درباره نگارگری روی باکتری‌ها و سلول‌ها نیز اظهار کرد: بعد از کار روی پر در نظر داشتم کوچک‌ترین تذهیب جهان را روی بزرگترین باکتری "تیومار گاریتا نامیبین سیس" که در دریاچه‌های آتشفشانی موجود است، انجام دهم که به‌دلیل مشغله کاری امکان سفر و تهیه این باکتری تاکنون مهیا نشد و تنها روی سلول‌های گیاهی و حیوانی این کار را انجام داده‌ام.  در این حوزه به این توانایی رسیدم که بدون ابزار فیزیکی آرایش سلول‌ها و رنگ آنها تغییر یافته و متناسب با ایده  کار را در بیاورم، هرچند طرح‌ها مانند ایده واقعی نمی‌شوند اما بسیار فانتزیک و استعاره محور شده و به نوبه خود جذاب هستند.

این هنرمند نگارگر ادامه داد: در سبک طراحی با سلول‌های زنده، طراحی باید بدون اینکه سلول بمیرد، انجام شود و تلاش مضاعفم بر این است تا خود سلول نقش و رنگ را بیافریند. یک نمونه از کارهایی که قبلا انجام دادم روی خزه‌ها بود که متناسب با دما و شرایط محیط، رنگ‌های خاصی را در تمامی طیف نور مرئی از خود تولید می‌کرد و به نوبه ی خود یک پوشش رنگی، خودمتغییر محسوب می شود که هر جا خواستید می‌توانید آن را نصب کنید تا متناسب با دمای محیط رنگ مورد تمایل شما را تولید کند. در گام بعدی خلق آثار هنری مدرن خود از مرز دانش فراتر رفته و از همگرایی علوم NIBC(علوم نانو، علوم زیست‌شناسی، علوم فناوری اطلاعات،  علوم شناختی) فناوری ای که جهش آینده علم را بعهده دارد؛ استفاده کردم تا بتوانم نقوش و طرح‌ها را بوسیله خود بافت و سلول زنده ایجاد کنم. با این هدف که سلول‌های زنده ای را در ابعاد نانو با رنگ‌دانه‌های هوشمند تولید کنم که بتوانند درک کنند شما چه ایده ای دارید و یا با برنامه ای که از طریق رایانه و ژن ها به آن داده اید آن طرح و نقش را ترسیم و یا به آن شکل دربیاورید و در نتیجه این سلول های هنرمند در حوزه هنرهای تجسمی را به جامعه هنرمندان و هنردوستان تقدیم کنم.

وی درباره انجام این کار و تاثیر آن درهنرهای تجسمی اظهارکرد: از نظر منطق علمی خاصیت این طرح نیز کار در مقیاس سلول های زنده نانو و هوش مصنوعی است. این فناوری به این شکل عمل می‌کند که سلول زنده با محیط اطراف خود تبادل شناختی داشته و به محرک‌ها واکنش نشان می‌دهد و قابلیت تبادل اطلاعات با رایانه را خواهد داشت و متناسب با اطلاعات دریافتی و اکتسابی از محیط تصمیم می‌گیرد و در نتیجه رنگ و شکل خود را عوض می‌کند. با توجه به تجربه‌ای که کار با خزه‌های هوشمند به من داد درعرصه هنرهای تجسمی قصد دارم این کار را به صورت یک پوشش زنده هوشمند که متناسب با احساس و نیاز شما تغییر رنگ دهد،  تولید کنم. این طرح مراحل تحقیقاتی و آزمایشگاهی خود را به پایان رسانده و در مرحله ساخت نمونه های اولیه است که با برنامه ریزی‌ای که شده است اولین نمایشگاه هنری این سلول های هنرمند در هفتمین جشنواره نانو فناوری سال آینده خواهد بود .

این استاد دانشگاه درباره تفاوت این هنر با ریزنگاری خاطرنشان کرد: در ریزنگاری انسان تصمیم می‌گیرد با ابزارهایی که دارد در کوچکترین توان دست وچشم خود اثر هنری ای را روی یک جسم کوچک ایجاد کند اما در بحث طراحی سلولی ، این خود سلول است که تصمیم چه رفتاری را در برابر ایده ی شما از خود بروز و رنگ و طرح را روی خود و محیط اطرافش منقوش کند و این تفاوت دو موضوع است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا طرح سلول‌های زنده و کار روی آنها در کشورهای دیگرنيز استفاده شده است، گفت:سال 1998 یک دانشمند ایده‌پرداز، ایده‌ای داد که آیا می‌توان لباسی داشت که وقتی به آن فکر می‌کنی، ظاهر شود و رنگ و مدل دلخواه را داشته باشد یا خیر؟ در سال 2002 و 2012 گروهی از دانشمندان مختلف گرد هم آمدند و برآورد زمانی و اجرایی شدن این طرح را سال 2020 اعلام کردند اما با توجه به سرعت شگفت‌انگیز فناوری به نظر می‌رسد سال 2020 به 2018 کاهش یافته باشد. طرح من نیز با توجه به توانایی‌های فناورانه کشور تقریبا همان زمان به سرانجام می‌رسد و می‌توانیم ادعا کنیم با توجه به سند چشم‌انداز 20 ساله کشور در افق 1404 از نظر هنر هم در سطح منطقه و جهان در بالاترین سطوح همچون گذشته باشیم.