به گزارش هنرنیوز، در صفحه یک امروز (۵ خرداد ۹۴)روزنامه قانون یادداشتی با عنوان "روابط عمومی محترم! نگران اعتبار رسانه نباشید" به قلم مسعود بُربُر روزنامه‌نگار حوزه میراث فرهنگی و محیط زیست به بهانه دو یادداشت اخیر مدیر کل روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی با عنوان " دروغهایی به بزرگی یک تپه چند هکتاری!" و "پیش بینی آینده‌ روشن برای روابط عمومی کشور" منتشر شده است که متن آن به شرح زیر است:

تصورکنید یکی ازهمکاران روزنامه‌نگار دریادداشتی که نامش هم پای آن منتشرشده است بدون آن که از فردخاصی نام ببرد به طور کلی مسئولان را به دلیل اعلام خبر خاصی دروغگو خطاب کند و با الفاظی ناپسند اعتبار آنان را خدشه‌دار کند.بعد بیندیشید پیامد چنین یادداشتی (به ویژه اگرآن خبرراست ازآب دربیاید) برای همکارناپخته ماورسانه‌ای که آن رامنتشر کرده چه خواهد بود.حالاالبته این طور نشده است.

ماجرا از این قراراست که خبرنگاران از تسطیح کامل یک تپه تاریخی در چغامیش دزفول با لودرخبردادندو پیش ازآن که سازمان میراث فرهنگی هیاتی برای بررسی موضوع بفرستد رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان میراث فرهنگی در یادداشتی که روی ارگان خبری این سازمان منتشر شد خبرنگاران را دروغگو خواند. این مسئول محترم که تحصیلاتش در رشته ارتباطات وروزنامه‌نگاری هم بوده است در یادداشت خود نوشت: یکی از تکنیک های عملیات روانی «دروغ بزرگ» است. بر مبنای این تکنیک، دروغ هر چقدر بزرگ‌تر باشد باور کردنش آسان‌تر است حتی اگر دروغی به بزرگی یک تپه چند هکتاری باشد!

او در این یادداشت نوشت که یک کشاورز یک تپه ماهور را تسطیح کرده است و از خبرنگاران با کلماتی همچون «تهران نشینان شایعه‌ساز»که«دنبال اغراض شخصی هستند»یاد کرد.دربخش‌های دیگری از این یادداشت هم جملاتی دیگر آمده بود همچون«ما دروغ می‌گوییم یاشما؟»،«دروغگوزدشمن خداست»،«تا سیه‌روی شود هرکه دراوغش باشد»، «خورشید هیچ‌گاه پشت ابر پنهان نمی‌ماند» و مردم «به رسانه‌ها بدبین می‌شوند و اعتماد آنها به رسانه‌ها از بین می‌رود یعنی همان چیزی که الان اتفاق افتاده است.»

سرانجام بافشاری رسانه‌ها هیاتی از باستان‌شناسان و بازرسان به دزفول رفتند و مشخص شد تپه تسطیح شده قدمت چندهزار ساله دارد و نیروهای سازمان میراث فرهنگی با دریافت مبلغی پول مجوز تسطیح آن را صادر کرده بودند و افرادخاطی هم به لحاظ سازمانی محکوم و به مراجع قضایی معرفی شدند. امامدیرروابط عمومی سازمانی که رئیسش هم پیشتر«هیاهو» و «جنجال»را به خبرنگاران نسبت داده بود، بابت هیچ یک از الفاظ زشت و اتهامات ناپسندی که به خبرنگاران نسبت داده بود عذرخواهی نکرد و در یادداشت دیگری باعنوان«آینده روشن روابط عمومی کشور»از«مشکلی اساسی»، یعنی«ارتباط نه‌چندان دوستانه روابط‌عمومی‌ها با رسانه‌ها» گلایه کرد.

حالابه سوال اول یادداشت برگردیم.بر اغلب خوانندگان پوشیده نیست که اگر یکی ازهمکاران ما باچنین الفاظی به سراغ یکی از مسئولان رفته بود، حتی اگر دولت تدبیر و امید بر اساس رویه اعتدال و مشی خطاپوش خود دست به شکایت نمی‌زد، احتمالا روزنامه‌نگار و روزنامه مربوطه مورد شکایت مدعی‌العموم واقع می‌شدند. البته خبرنگاران باجنبه‌تر و دردکشیده‌تر از آنند که از کسی که دیر یا زود باید خبر تودیع او و معارفه جانشینش را بنویسند، شکایت کنند و صدالبته که پایان ماجرا نشان داد خبرنگاران خود می‌دانند ازچه منابع و با چه روش‌هایی خبر دریافت کنند که اعتبارشان زیرسوال نرود اما دکترای علوم ارتباطات ما نباید ازیاد ببرد که با رفتار نادرست خود اعتبار روابط عمومی سازمانی را زیرسوال برده است که ریاست آن عنوان معاونت رئیس جمهور را داراست. خبرنگاران نه نیازمند عذرخواهی مسئولی در این جایگاه‌اند و نه این عذرخواهی تاثیری براعتبار آنان خواهد داشت اما بدون شک چنین رفتاری باعث می‌شود که رسانه‌ها و مردم برای سازمانی که روابط عمومی آن در دستان دکترای محترم علوم ارتباطات داستان ماست اعتباری قائل نباشند و برای کسب خبر به منابع دیگر رو بیاورند.