به گزارش هنرنیوز؛ هنوز گیت اطلاعات را رد نکرده کیسه‌های سیمان و گچ توجه‌‌ات را جلب می‌کند. پرس و جوها به اینجا ختم می‌شود که قرار است در پشت اتاقک نگهبانی موزه‌ی ملی ایران، اتاقکی مشابه ساخته شود آن هم برای برپایی فروشگاه موزه؟! از افراد داخل موزه جویای احوالات فروشگاه فعلی می‌شوی، همگی می‌گویند فروش خوبی دارد و گردشگران از آن خرید می‌کنند، پس چرا در عرصه موزه ثبت ملی شده دست به ساخت و ساز می‌زنند، آیا این کار خلاف مقررات نیست؟! شاید هم مدی جدیدی است بالاخره هرچه باشد بنای موزه ملی که به حد عمارت مسعودیه نه نفیس است و نه قدمت دارد. آنجا هم پنج قدمی بنای اصلی تاریخی،ساخت و ساز جدید شده است آن هم نه در دوره مرحوم شیرازی، بلکه در همین یکسال گذشته!!!

به دیدار موزه دوران اسلامی که می‌روی از گوشه و کنار می‌شنوی ۱۴ میلیارد تومان هزینه این موزه شده است، ۹ میلیارد در دولت قبلی و ۵ میلیارد تومان در دولت فعلی؟سالن و نورپردازی‌ها تقریباً اوضاع مناسبی دارد اما چیدمان؛ قصه‌ی موزه را روایت نمی‌کند. تعداد زیاد اشیا، نداشتن برچسب یا اشتباه زدن برخی برچسب‌ها، حتی قلمبه شدن و نشت برخی مواد نگهدارنده نشان از عجله بیش از حد و تلاش برای رساندن این موزه به هفته دولت دارد.درزهای برخی ویترین ها هم باز است و البته نوری که روی برخی فرش ها افتاده چندان مناسب نیست البته همه اینها دلیلی نمی شود تا منکر تلاش اهالی موزه ملی برای گشایش موزه های جدید شد.

اما این عجله تا بدانجا است که محمد حسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در افتتاح موزه‌ی «پیش از تاریخی و تاریخ» و بازگشایی «دوران اسلامی»می‌گوید: «وقتی از موزه‌های گلستان و رضا عباسی شی خواستیم،‌ برای اولین‌بار با فوریت دو ساعته آثار انتخابی خود را در اختیار ما گذاشتند تا این کار انجام شود.»

این در حالی است که سلطانی‌فر در سخنرانی قبل از افتتاح در سالن اجتماعات موزه‌ی ملی ایران به بازدیدش از حدود ۲۵ مخزن با ۲۰۰ هزار شیء در مخازن موزه ملی اشاره می‌کند که اشیا آن در حال خاک خوردن است و به همین دلیل در تلاش است تا با گسترش فضای موزه‌ای، این فضا را در حال حاضر چهاربرابر بیشتر از گذشته کند، تا به گفته خودش، فضایی در خور شان موزه‌ ملی ایران به وجود آید.

به نظر می‌رسد هنوز زمان زیادی برای ساماندهی اشیا انبار موزه ملی لازم است و گرنه این موزه مجبور به دریافت اشیا از موزه‌های دیگر به صورت ضرب‌الاجل نمی‌شد. نخستین بار بحث ساماندهی موزه ملی در دوره آزاده اردکانی – مدیر موزه ملی در دوران ریاست حمید بقایی- مطرح شد. هم او که پس از محاکمه از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام تحصیل مال نامشروع به ۶ ماه حبس و پرداخت ۵۰ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شد. آزاده اردکانی در آن زمان با راه انداختن شو رسانه‌ای، خبرنگاران را به بازدید اشیایی برد که در گونی‌های پوسیده پر گرد و خاک در اتاق‌هایی درب بسته و تاریک نگه‌داری می‌شدند. این اقدام وی با واکنش باستان‌شناسان و موزه‌داران مواجه شد که معتقد بودند تعداد بسیار زیادی از این اشیا تقلبی بوده و در عملیات انهدام قاچاقچیان بدست آمده است.

اما آنچه در طول همه این سالها مشخص است آن که بحث ساماندهی اشیا موزه مادر ایران و سایر موزه‌ها به جا و امکانات دیگری نیاز دارد که در وهله نخست بودجه و مکان‌یابی صحیح است. شاید از این روست که سلطانی‌فر از انعقاد تفاهمنامه‌ای با دکتر صالحی رییس مرکز اسناد و کتابخانه ملی ایران خبر می‌دهد که بر اساس آن، ساختمان کتابخانه ملی پس از تخلیه قرار است به موزه ملی ایران داده شود تا به گفته‌ی این مقام مسوول فضای مناسب و در شان این موزه ایجاد شود. و شاید از این رو است که محمد حسن طالبیان هم در تلاش است تا هرچه زودتر موزه‌های منطقه‌ای به فرجام برسد و این را مهمترین هم و غم خود در این حوزه می‌داند و از راه‌اندازی موزه خراسان خشنود است و ابراز امیدواری می‌کند تا هرچه سریعتر موزه فارس و خوزستان هم راه‌اندازی شود. و یا حتی آرزو دارد میدان مشق به مرکز موزه‌های ملی ایران تبدیل شود و حوزه فرهنگ نیز کمک کند تا این موزه به بهره‌برداری برسد.

اما چه کسی می‌داند کی و کجا آرزوهای دولت تدبیر و امید و دولت‌های قبلی که به خاطر تحقق نیافتن؛ تبدیل به وعده و وعید شده جامه عمل می‌پوشد؟ باید منتظر ماند و دید. خیلی وقت است که خیابان «سی تیر »به آمد و رفت دولت‌ها و وعده‌های تحقق نیافته‌شان درباره میدان مشق عادت کرده است.

از سویی آرزوی جبرئیل نوکنده دوازدهمین مدیر موزه ملی ایران هم در مراسم افتتاح این دو موزه شنیدنی است وقتی که می‌گوید:«قصد داریم موزه‌ ملی ایران را به موزه‌ میراث فرهنگی» تبدیل کنیم. این اقدام را براساس مصوبه‌ هیات وزیران در دولت تدبیر و امید انجام می‌دهیم.» و مشخص نیست مقصود از این سخن چیست؟ این موزه از روز نخست مزین به نام «ایران باستان» بوده و کارکردش هم موزه باستان‌شناسی بوده است، حال قرار است چه اتفاقاتی در آن بیافتد. آیا قرار است باز هم منتظر باشد تا امثال محفوظی – مجموعه‌دار مطرح- اشیا خود را در ویترینهایش به نمایش بگذارند؟! یا قرار است با گل هنوز خشک نشده قبری درست شود تا اسکلتی در آن بیارآمد و تنوری با پهن ایجاد شود و شوش دوران باستان را نشان دهد! و یا باید ساخت و ساز جدیدی را این بار نه جلوی اتاقک اطلاعات بلکه کنار ساختمان تاریخی تاب بیاورد!

قطعاً پس از پایان هفته دولت باید فکری به حال طبقه دوم موزه ملی با عنوان موزه «پیش از تاریخی و تاریخ» کرد چرا که نه نورپردازی مناسب دارد و نه چیدمان درستی، به قولی با وجود آن که همگان آرزومندند که موزه شی محور نباشد باز هم این موزه‌ها شی محورند و همچنان مخاطبان فهمی از روایت موزه نخواهند داشت. و البته مشخص نیست آیا مسوولان ذی ربط فکری هم به حال زلزله تهران و یا لرزش‌های طبقه بالا خواهند کرد یا باید به جملاتی مانند « اینجا امن است و مهندسان سازه آن را تأیید می‌کنند» و یا «لرزش در طبقات موزه ی ایران باستان از گذشته های دور وجود داشته و امری طبیعی است. این اتفاق در سایر آثار تاریخی مانند «منار جنبان» هم قابل رویت است!»اکتفا کرده و تنها دست بر دعا شد که اتفاقی رخ ندهد.

در کنار همه این اتفاقات نبود  محمدرضا کارگر، مدیر اداره کل موزه‌ها و اموال منتقول تاریخی  که در زمان تعطیلی بخش دوران اسلامی، رئیس موزه‌ی ملی ایران بود هم در روز افتتاح دو موزه کاملاً به چشم می آمد شاید بودن او روایت دیگری از پرسش‌های بالا رقم می‌زد.