به اعتقاد كاظم كريميان، جنبه تراژيك در شعر شاعران ما بيش‌تر از شاعران ديگر كشورهاست؛ زيرا شاعران ما در شعرهاي‌شان با مسائل احساسي‌تر برخورد مي‌كنند.

اين شاعر در گفت‌وگو با ايسنا بيان كرد: ‌مسأله شعرهاي تراژيك اغلب حالت جهاني دارد. وقتي تمام مناطق دنيا با آشوب و درگيري و تسلط كشورهاي قدرتمند بر كشورهاي ضعيف درگيرند، شاعر از اين جريان‌ها متأثر مي‌شود.

او با بيان اين كه شاعر فرديت خود را درنظر نمي‌گيرد، اظهار كرد: شاعر از شرايط پيرامون فرآيند مي‌گيرد و اين فرآيند را در شعر خود نشان مي‌دهد. به نظر من، اين مسأله موجب مي‌شود سران دنيا به چرايي اين مسأله فكر كنند.

كريميان همچنين خاطرنشان كرد: ‌ما به هر عصر و دوره نگاه كنيم، اندوهي را در شعر شاعران مي‌بينيم. اين مسأله به شرايط زماني بستگي دارد. غم و اندوه در غزل‌هاي سعدي، حافظ و مولانا نيز هست. اين‌ها بيانگر نوسانات اجتماعي، اقتصادي و سياسي جوامع است و چون گيرندگي شاعر نسبت به افراد عادي متفاوت است، اين‌ها را راحت‌تر دريافت مي‌كند و از طريق شعر بازتاب مي‌دهد. اين بازتاب يك چيز عادي است.

اين شاعر و منتقد در ادامه بيان كرد: اگر اين مسائل همراه با نشاط باشد، شاعر اين فرآيند را بازتاب مي‌دهد و اگر مشكلات رواني و مشكلات ناشي از جنگ باشند، باز هم شاعر آن‌ها را منعكس مي‌كند. بر همين اساس، ما حتا در شعرهاي تغزلي امروز اندوه را مي‌بينيم و در بعضي اعصار به دليل شرايط اجتماعي، اين مسأله محسوس‌تر است.