فرشید نوابی بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در خصوص فعالیت های تلویزیونی خود اظهارداشت: واقعیت این است که من چند سالی به همراه خانواده ام از ایران دور بودم و حدود یک سالی است که به ایران برگشتم. با توجه به اینکه مدت زمانی صرف امور شخصیم شد ، علی رغم صرف وقت بای امورات شخصی در این مدت توانستم در مجموعه تلویزیونی «ششمین نفر» بازی کنم که سال گذشته از شبکه دوم سیما پخش شد.
وی ادامه داد: علاوه بر بازی در یک سریال تلویزیونی ، مدتی را نیز دنبال گرفتن پروانه ساخت یک مسابقه موسیقی بودم که قرار است امسال تولید آن را شروع کنیم. در حال حاضر هم مشغول بازی در مجموعه تلویزیونی«پروانه» به كارگردانی «جليل سامان» هستم که با «حامد كميلی»، «مهدی سلوكی» و خانم «الهام چرخنده» هم بازی هستم و این اثر به مبارزه انقلابیون کشورمان عليه رژيم شاه در سال های ۵۴ و ۵۵ می پردازد و قرار است برای ايام دهه فجر از يكی شبكه های سراسری به روی آنتن برود.
نوابی در خصوص داستان این سریال عنوان کرد: قصه مجموعه تلویزیونی«پروانه» در اواخر دهه ۵۰ می‌گذرد و روایتگر داستان جوانی به نام امیر است که در سال‌های دهه ۵۰ به دنبال گمشده خویش است و به همین دلیل با گروهی مبارز همراه شده و زندگی پرحادثه‌ای را تجربه می‌کند. در واقع داستان حول زندگی امير که فردی سياسی است و نرگس که از يک خانواده مذهبی و پروانه از يک خانواده ای مرفه و درباری می گذر وامیدوارم در دهه فجر امسال که روی آنتن می رود مورد توجه مخاطبین سیما قرار گیرد.
وی افزود: اخیرا هم یک تله فیلمی به نام «فلس سياه» به كارگردانی «مسعود تكاور» بازی داشتم كه در آن با خانم «لعيا زنگنه»، «رامتين خداپناهی» و «رحيم نوروزی» هم بازی بودم و داستانی واقعی دارد. ازطرفی من نقش شخصيتی را در این تله فیلم بازی می كنم که زندگی پرحادثه ای را داشته و در زندان منتظر حكم اعدام است و فکر می کنم موقع پخش مخاطبان سیما بتوانند با ان تله فیلم راتباط خوبی برقرار کنند.
نوابی در خصوص کیفیت پایین تله فیلم ها ومجموعه های تلویزیونی هم تصریح کرد: شاید یکی از تفاوت های مهم سینما وتلویزیون در کشورما این باشد که در تلویزیون ما مشکل اکران و بازگشت سرمایه نداریم؛ امابه دلیل اینکه در تلویزیون با مخاطب عام و گسترده ای نزدیک به ۷۰ میلیون نفر با علائق ، سلایق، اخلاق ونظرات مختلفی سرو کار داریم . برخلاف گفته خیلی ها نگاه ها برای ساخت آثار تلویزیونی به خصوص در حوزه مجموعه های تلویزیونی سختگیرانه تر هم هست. چون مسولان تلویزیون نظارت کافی روی آثار دارند.
وی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال برای سریال «تاثریا» ساخته «سیروس مقدم» وهمچنین سریال محمد مهدی عسگرپوراین اتفاق یعنی سختگیری افتاد وتا حدودی آنها از روی آنتن برای برخی از اعتراضات و در نتیجه حذفیات پایین آمدند. بنابراین نمی توانیم بگوییم که حساسیت ها فقط برای سینما است . چون به شکل دیگری این حساسیت ها در تلویزیون هم وجود دارد. ازطرفی شبکه های مختلف تلویزیون دوست دارند آثار متفاوت و موفقی را بسازند. ولی مجبوراست برخی از ملاحظات را در ساخت سریال های تلویزیونی رعایت کن که نمی تواند بی خیال آنها شده و بگذرند. چون از سوی خیلی ها زیر سوال می رود.
بازیگر مجموعه تلویزیون «من یک مستاجرم» در ادامه ابرازداشت: یک اثر هنری وقتی در کادر قرار گیرد ونتواند پا را فراتر بگذارد طبیعتا از کیفیت آن کم می شود و نمی توان هر چیزی را در آن مطرح کرد و بی بند وباری را با آن ترویج داد.مثلا گاهی وقتها می گویند که بازیگر زن نباید در سریالی سر شوهراش داد بزند. چون بد آموزی داد واگر در سریالی باشد آن را ممیزی می کنند.خی این نوع ممیزی ها دست فیلمنامه نویس و کارگردان اثر را می بندد وواقعا دست بازیگر را می بندد. بعد از پخش و ممیزی این گونه سکانس ها وقتی اثر روی آنتن می رود مخاطب با خوداش فکر می کند که سطح کار پایین آمده است. در صورتی که اصلا این گونه نیست و سازندگان اثر واقعا با یک سری محدودیت هایی روبه رو بودند که نتیجه کار چیزی شده که در معرض دید مخاطب قرار گرفته است.
وی یادآورشد: بنابراین فیلمنامه نویس اندیشه نوشتن متن جذاب برای یک مجموعه تلویزیونی یا تله فیلم برای عرضه به مخاطب را دارد. یا بازیگر هم اندیشه بازی جذاب برای مخاطب تلویزون دارد ولی به دلایلی که گفتم نمی تواند آن را انجام دهد. مثلا در برخی از موقع هم می بینید که سرنوشت یک شخصیت در مرحله پخش کلا عوض شده ویا اینکه حذف می شود . بعدا همه مقصر اصلی را کارگردان یا فیلمنامه نویس می دانند. بخشی از این تفکر به نگاه سختگیرانه برمی گردد به تلویزیون برمی گردد. که تلویزیون باید امروز قبول کند که سلیقه مخاطب نسبت به ۱۰ سال گذشته فرق کرده است و باید دنبال راهکار برای حل این مشکل باشد که به هر طریقی مخاطب را پای تلویزیون بنشاند.
فرشید نوابی اضافه کرد: وضعیت ما هم اکنون در تلویزیون به گونه ای شده که شبکه های مختلف ما واقعا با شبکه های ماهواره ای در حال مچ انداختن هستند. یعنی آنها نشسته اند یک طرف میز و ما طرف دیگر میز نشسته ایم. با ندیدن و رو برگرداندن چاره کار حل نمی شود و باید واقعا دنبال راهکار باشیم.