خبرنگار هنرنیوز بعد از تماشای نمایشنامه « شبی نسبتا طولانی» با « داوود نامور» به عنوان کارگردان و طراح ایده اولیه نمایشنامه به گفتگو نشسته است که هم اکنون می خوانید: 

هنرنیوز: طرح اصلی این نمایشنامه از شماست. این ایده چگونه شکل گرفت؟

این یک طرح و ایده ای بود که من آن را در سال ۸۶ نوشته بودم اما سال گذشته پیشنهاد بازنویسی آن را به آقای سلیمان تاش دادم که ایشان بعد از مطالعه طرح، پیشنهاد داد که با نگاه خودش از این ایده، یک نمایشنامه جدیدی را بنویسد.

هنرنیوز: طرح کلی چه بود؟

طرح کلی آن این بود که زن و مردی بعد از مدتها که از دوستی آنان می گذرد با همدیگر ازدواج می کنند اما زن تصور می کند که شوهرش دارد به او خیانت می کند.بنابراین هنگامی که نمایشنامه توسط آقای سلیمان تاش نوشته شد با توجه به اینکه ایشان بازیگر هم هستند از ایشان خواهش کردم که نقش شوهر را خودشان بازی کنند و خوشبختانه ایشان این پیشنهاد را پذیرفتند و ما سال گذشته در سالروز تولد پروفسور ناظرزاده کرمانی سه اجرا رفتیم که مورد استقبال آقای ناظرزاده کرمانی قرار گرفت و البته پیشنهادهایی را هم برای بهتر شدن نمایش داشتند که آنان را انجام دادیم و امسال توانستیم اجرای عمومی بگیریم.





ما تم خیانت را از این بُعد دیدیم که شوهر دچار یک توهم خیالاتی شده که هم، گسست رفتاری دارد و هم، دچار فراموشی است. البته در جامعه ما کم و بیش زن و شوهرانی هستند که بعد از ازدواج هم ممکن است با فرد دیگری رابطه دوستی داشته باشند و ما این رابطه را از نوع بیماری آن مطرح کردیم.اگر شما سری به دادگاههای کشور بزنید بسیاری از طلاق هایی که صورت می گیرد به دلیل خیانت هایی است که زن و مرد نسبت به همدیگر داشتند.

هنرنیوز: الان این خیانت در توهم این زن و شوهر است یا خیانت شکل گرفته است؟

اصل ایده نمایشی که من نوشته بودم اینگونه نمایش شروع می شد که زن دست و پای شوهر خودش را با طناب به صندلی بسته است و می خواهد از او اعتراف بگیرد که با چه کسانی رابطه داشته است. اما هنگامی که قرار شد این نمایشنامه را آقای سلیمان تاش دوباره بنویسند این وضعیت را تغییر دادیم و به حالت بیماری این موضوع را بیان کردیم.
هنرنیوز: در آخر نمایش ما شاهد خودسوزی این زوج هستیم که اگر خیانت این زن و شوهر فقط یک توهم باشد نمی تواند نسخه خوبی برای پایان نمایش باشد.



من معتقدم طلاق گرفتن زن و شوهر از هم به نوعی یک خودسوزی و زدن آتش به زندگی است.ما این اتفاق را به حالت نمایشی درآوردیم ضمن اینکه ما یک بیماری را هم در این میان نشان دادیم که ممکن است این مرد دچار یک بیماری تخیلی باشد چرا که در جایی می گوید من به مدت ۷ سال با زن ها صحبت می کنم.

هنرنیوز: برای تمرین و اجرای این نمایش آیا با مشکل خاصی روبرو بودید؟

 قرار بود این نمایش در کارگاه نمایش تئاتر شهر اجرا شود. اما به دلیل اینکه تئاتر شهر با تعمیرات روبرو شد و هم اینکه ما نیاز به یک مکانی غیر از سالن نمایش داشتیم که بتوانیم اول صحنه عروسی را در آنجا اجرا کنیم و بعد به داخل سالن برویم ضمن اینکه ما نیاز به یک پنجره واقعی داشتیم که در کارگاه نمایش این امکان وجود نداشت بنابراین ترجیح دادیم که این نمایش را در تماشاخانه بازیگاه اجرا کنیم.

هنرنیوز: استقبال تماشاگران از نمایش « شبی نسبتا طولانی» چگونه بوده است؟

چون این تماشاخانه یک مکان نوپایی است بنابراین نمی توان انتظار استقبال گسترده ای از تماشاگران را داشت. اما روی هم رفته حضور تماشاگران طی این مدت خیلی خوب بوده است. روزهای اول که استقبال بسیار عالی بود و به احتمال قوی در روزهای پایانی نیز استقبال گسترده تر خواهد شد.لذا با وجودی که ما تاکنون ۱۵ شب اجرا داشتیم اما تا به حال حدود ۵۰۰ نفر از این نمایشنامه دیدن کردند.



هنرنیوز: با توجه به این استقبال، آیا هزینه های انجام شده برای این نمایش جبران شده است؟

معمولا تئاتر درآمد آنچنانی ندارد و همه گروههایی که کار می کنند تنها عشق و علاقه به تئاتر باعث می شود که همه هزینه ها را متحمل شوند.ما فقط در این نمایشنامه شبی ۱۰۰ هزار تومان اجاره سالن دادیم ضمن اینکه خرج صحنه و لباس هم داشتیم. این درحالی است که بلیت فروشی این نمایش درآمد آنچنانی را برای ما نداشته است اما با همه این وجود، درآمد بلیت فروشی ما حتی نمی تواند یک دهم هزینه های این نمایش را جبران کند اما همان طوری که گفتم این عشق به تئاتر است که همه ما را سرپا نگه داشته است.

هنرنیوز: وضعیت تئاتر کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟

اگر تئاتر کشور به سمت خصوصی سازی برود آینده خوبی در پیش رو خواهد داشت.البته یک جنبشی در سالهای اخیر در این مورد توسط مرکز هنرهای نمایشی به وجود آمده و فضا برای ایجاد تماشاخانه های خصوصی باز شده است. با توجه به سالن های محدود نمایش که در تهران وجود دارد.
آن دوستانی که می خواهند تئاتر کار کنند باید چقدر منتظر سالن های دولتی بمانند. من همین نمایش را سال گذشته برای اجرا به سالن کارگاه نمایش داده بودم که بعد از یک سال باز هم به دلیل تعمیراتی که قرار شد در مجموعه تئاتر شهر انجام بگیرد محقق نشد. بنابراین ایجاد سالن های خصوصی می تواند فضا را برای علاقه مندان به اجرای تئاتر بازتر کند.

هنرنیوز: آیا این نمایشنامه در جاهای دیگر هم اجرا خواهد داشت یا خیر؟

دانشکده روانشناسی به دلیل اینکه این نمایش به بیماری گسست رفتاری یا عدم تعادل در رفتار می پردازد از ما درخواست کرد که چندین اجرا برای دانشجویان این دانشکده داشته باشیم.اما این نمایشنامه ضبط خواهد شد و برای بخش مرور جشنواره تئاتر فجر امسال ارسال خواهد شد.



هنرنیوز: تا کنون چند اجرا داشتید؟

کُل اجراهای ما ۲۰ اجرا خواهد بود که تا دوم آبانماه هم ادامه خواهد داشت.

هنرنیوز: چه کسانی در این نمایشنامه با شما همکاری کردند؟

 اول از همه ، می خواستم از خانم دکتر سلامت، معاونت آموزش دانشگاه تهران مرکز تشکر کنم که خیلی از این نمایش حمایت کردند. همچنین می خواستم از آقای سلیمان تاش و همسرشان که برای این نمایش خیلی زحمت کشیدند تشکر کنم.اما دوستان پشت صحنه این نمایش عبارتند از:
بازیگران: محمد علی سلیمان تاش ،مژده دایی ، دستیار کارگردان و برنامه ریز: مائده ندیمی، طرح پوستر و بروشور و تیزر: هادی جلدی، طراح صحنه و لباس: الهه مونسی، موسیقی: مژگان محمد حسینی ،هانیه کازرونی ، رضا رحیمی ، طراح نور : شهاب دریانی فرشید ناصری، عکس و تبلیغات : محسن جلدی، تبلیغات مجازی: علی علوی، روابط عمومی:محسن جلدی، تهیه کننده :تماشاخانه بازیگاه

هنرنیوز: و سخن پایانی؟

نکته پایانی این است که امیدواریم تئاتر خصوصی در این کشور همچنان رشد داشته باشد و اجازه دهند علاقه مندان و فارغ التحصیلان رشته تئاتر در همین تماشاخانه های خصوصی اجرا داشته باشند و سنگی جلوی پای ما نیندازند. ضمن این که بسیاری از نمایش های خوب در تماشاخانه های خصوصی اجرا می شود. نکنته دیگر اینکه ، تجربه خوبی برای من بود که با شخصی مثل آقای سلیمان تاش که بعد از ۲۰ سال به تئاتر برگشته و بازیگر توانمندی هم در این عرصه محسوب می شود همکاری کنم.
مصاحبه کننده : مجید معافی