در روزهای اخیر آقای بقایی اظهار نظرهای جالبی را در مورد مساله شی اهدایی به هیات ایرانی عازم نیویورک مطرح کرده اند. جالبی این سخنان از بابت تناقض آشکار عملکرد گذشته ایشان در سازمان میراث فرهنگی است. سوای از تفاوت چندصد نفره هیاتهای خانوادگی اعزامی پیشین با هیات چند نفره امروز و البته آثار و ثمرات متفاوت این سفرها، آقای بقایی باید پاسخگو باشند که در سفرهای متوالی و متعددشان چه قدم مثبتی در راستای تعاملات فرهنگی و علمی برداشته اند که امروز خود را در جایگاه مدعی تصور می‌کنند؟ بی‌شک حافظة تاریخی جامعة ما آنقدر ضعیف نیست که نوع تعامل یا بهتر است بگوییم بی‌اعتنایی آقای بقایی نسبت به پژوهشگران و کارشناسان حوزة میراث فرهنگی را فراموش کرده باشیم. ایشان امروز آنچنان با اعتماد به نفس، دیگران را توصیه به تعامل با کارشناسان و استفاده از نظرات آنها می‌کند، که هر که سوابق و اقدامات ایشان در سازمان میراث فرهنگی را نداند و نشناسد، گمان می‌برد ایشان ید طولانی در این زمینه دارند و اقداماتشان همیشه مستظهر به نظرات کارشناسی بوده است. 

هنوز خسارت‌های زیانبار ناشی از اقدامات خلق اساعه و فاقد پشتوانه کارشناسی مدیریت آن دوره در سازمان میراث فرهنگی را فراموش نکرده‌ایم. رویدادهای تلخ تابستان حزن‌انگیز سال ۱۳۸۹ در تاریخ میراث فرهنگی کشور ثبت است. تابستانی که با تصمیم‌های جنجالی و البته غیر عقلایی بر تن رنجور میراث فرهنگی کشور داغ نهاده شد و خادمان آن را به تبعیدی اجباری فرستاده شدند. تابستانی که به بهانه ی کم کردن جمعیت پایتخت، کمر سازمان میراث فرهنگی شکسته شد. البته اینها فقط قسمتی از تبعات ظاهری و پیدای این تصمیم مخرب بوده و هست. گذشت زمان زوایای پنهان بیشتری از تبعات این تصمیم ویرانگر را روشن خواهد کرد. 

استفاده ابزاری و سیاسی از مقوله میراث فرهنگی به دست هر شخص و دولتی مذموم است اما بد نیست آقای بقایی به جای توصیه به دیگران، توضیح دهند برای راه انداختن جار و جنجال خبری و سفر به مصر برای به زعم خودشان باز پس گرفتن لشگر کمبوجیه، با چند تن از کارشناس میراث فرهنگی مشورت کردند که دست از پا درازتر به کشور برگشتند. مدیر سابق میراث در حالی دیگران را به استفاده ابزاری و سیاسی از مقوله میراث فرهنگی متهم می‌کند که گویی کارنامه خودشان را در این زمینه بکلی فراموش کرده‌اند و گویا به یاد ندارند ایشان و هم مسلکانشان، کم سابقه ترین سوء استفاده سیاسی و ابزاری را از مقوله میراث فرهنگی به عمل آوردند. مراسم رونمایی از منشور کورش و تبدیل آن به نمایشی سیاسی هم که خود داستانی دیگر دارد. 

این هم از طنزهای تلخ این روزهاست، کسی که هیچ توجهی به نظرات پژوهشگران و کارشناسان نداشت و در موارد مختلف صدمات جبران ناپذیری به بدنه سازمان میراث فرهنگی کشور وارد کرد، امروز در جایگاه مدعی قرار گرفته است!

 رحمت الله سلیمانی فارسانی 
دبیر پیشین اتحادیه انجمن‌‎های علمی دانشجویان باستان‌شناسی دانشگاه‌های کشور