در نشست فیلم مستند بانوی مبارز مطرح شد:
آقا محمدیان: نباید محصولات فرهنگی خود را با غرب مقایسه کنیم
«شفیع آقامحمدیان» مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گفت: بضاعت تولید فیلم پرتره در سینمای ما همین است و نباید بیش از این، از سینمای مستند انتظار داشته باشیم و بدون شک در این عرصه پیشرفت های بسیاری خواهیم داشت و نباید محصولات فرهنگی خود را با غرب مقایسه کنیم.
تاريخ : دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۶:۲۹
به گزارش هنرنیوز؛ دومین نشست مجموعه نمایش های «آسمان آبی» ویژه مستندهای منتخب جشنواره فجرعصر دیروز با حضور «پناه برخدا رضایی» کارگردان فیلم مستند «بانوی مبارز» ، «محمدتقی فهیم» مجری برنامه ، «حسین سلطان محمدی» منتقدسینما، خانواده سرکار خانم دباغ و جمعی از علاقمندان سینمای مستند در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
در این نشست «پناه برخدا رضایی» کارگردان این مستند با اشاره به دشواری پیش رو در ساخت فیلم مستند بانوی مبارز که به شرح زندگی و مبارزات انقلابی سرکار خانم مرضیه حدیدچی (دباغ) می پردازد اظهارداشت: تلاش من بر این بود که در این اثر مستند، کارگردانی آنچنان که باید نمایان نشود و بیشتر خود سوژه در تار و پود فیلم دیده شود و موضوع این فیلم مستند که در قالب پرتره ساخته شده، از جذابیت های بسیاری برخوردار بود؛ چرا که داستان زندگی خانم دباغ، فراز و نشیب های بسیاری را در پی داشته است.
رضایی ، با اشاره به فضاسازی برای این اثر مستند اظهار داشت: فضای مورد نیاز برای تولید این مستند با استفاده از شاخص های روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی طراحی شد تا مخاطب درک بهتری از روایت این فیلم مستند داشته باشد و از روزی که با خانم دباغ آشنا شدم، وی را شخصی فروتن دیدم که عقیده داشت در زندگی اش برای تولید یک فیلم مستند چیز خاصی وجود ندارد، در حالی که زوایای پنهان بسیاری در زندگی این بانوی مبارز وجود دارد.
این کارگردان سینمای مستند افزود: تک تک وقایع زندگی خانم دباغ می تواند به عنوان الگویی برای زنان امروز مطرح شود، زیرا این بانوی مبارز در زندگی، بر آرمان هایش ایستادگی کرده است.
وی ضمن اشاره به سخنوری
” پناه برخدارضایی: تک تک وقایع زندگی خانم دباغ می تواند به عنوان الگویی برای زنان امروز مطرح شود، زیرا این بانوی مبارز در زندگی، بر آرمان هایش ایستادگی کرده است. “
سوژه فیلم توضیح داد: تلاش من بر این بود تا سوژه این اثر، به موضوعی دم دستی تبدیل نشود و در عین حال مسائل فنی در تولید این فیلم به درستی رعایت شود و در تولید فیلم بانوی مبارز، تنها با یک مادر و یک زن روبرو نیستیم، بلکه این اثر روایت یک بانوی مبارز است و به همین منظور در بخش هایی از فیلم، از موسیقی حماسی استفاده کردیم.
وی با تقدیر از مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، ساخت فیلم بانوی مبارز را رسالتی بر دوش خود دانست و اظهار امیدواری کرد ایرانیان با دیدن این اثر با شخصیت خانم دباغ بیشتر آشنا شوند.
درادامه این نشست حسین سلطان محمدی منتقد جلسه نقد و بررسی فیلم مستند بانوی مبارز نیز گفت: معتقدم فیلم بانوی مبارز از نگاه شخص خانم دباغ جلو می رود، زیرا شخصیت این بانوی مبارز پُرحادثه و در عین حال فعال است و برخی پرسش های مطرح شده درباره خانم دباغ، در فیلم بانوی مبارز بی پاسخ می ماند. به عنوان نمونه ما نمی دانیم سرنوشت همسر ایشان چه می شود و از ورود او به لبنان اطلاعات دقیقی به مخاطب داده نمی شود.
این منتقد و نویسنده سینما در عین حال یادآور شد: نقل قول های تاریخی بسیاری در باره وقایع تاریخی فیلم وجود دارد، اما نقل این اتفاقات از نگاه خانم دباغ برای مخاطب جالب است.
به گفته سلطان محمدی، چیدمان فیلم بانوی مبارز به خوبی بسته شده و شخصیت فیلم به قدری فراز و نشیب دارد که کنجکاوی های بسیاری برای مخاطب از رهگذر فیلم ایجاد می شود و بیینده به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در باره شخصیت خانم دباغ می گردد.
در انتهای این نشست، «شفیع آقامحمدیان» مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی خطاب به حضار گفت: ما در مستند بانوی مبارز، با دو شخصیت مهم آشنا می شویم. چرا که این فیلم، جدا از معرفی خانم دباغ به عنوان یک بانوی مبارز ایرانی، امام راحل را نیز به ما معرفی می کند.
وی یادآور شد: بضاعت تولید فیلم پرتره در سینمای ما همین است و نباید بیش از این، از سینمای مستند انتظار داشته باشیم و بدون شک در این عرصه پیشرفت های بسیاری خواهیم داشت و نباید محصولات فرهنگی خود را با غرب مقایسه کنیم؛ به عنوان نمونه در غرب دوربین به همراه اندیشه تولید آن به وجود آمد، اما ما تنها وارد کننده دوربین فیلمبرداری هستیم.
وی تاکید کرد: باید تلاش کنیم از وجوه مختلف، حضرت امام (ره) را بهتر بشناسیم و سینمای مستند در این رهگذر می تواند موثر باشد.
در انتهای این مراسم، از پناه بر خدا رضایی کارگردان مستند «بانوی مبارز» تقدیر شد.