عبدالله باکیده در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز درباره فیلم‌هایی که با عنوان فاخر ساخته می‌شوند و بودجه لازم سینما را بی جهت مصرف می کنند و بازده لازم را ندارند گفت: در سال‌های دور ما کلمه‌ای با عنوان سینمای فاخر نداشتیم و اگر شما در تاریخ سینما خوب کنکاش کنید متوجه این موضوع خواهید شدبلکه فیلم‌ها با عنوان‌های حماسی و پرخرج‌ترین فیلم‌ها برای ما مطرح بودند. به نظرم ما برای فیلم‌هایی که صرفاً هزینه‌های کلانی شده است اسامی با عنوان فیلم فاخر انتخاب کرده‌ایم که به اعتقاد بنده غلط است. سینما، سینما است و فاخر و غیر فاخر هم ندارد. یک فیلم بنا بر شرایطش هزینه بیشتری را می‌برد و فیلم دیگری هزینه کمتری و هزینه دلیلی بر فاخر بودن نیست. آرزوی شخصی بنده این است که دولت تصمیمی بگیرد مبنی بر اینکه هزینه‌هایی را برای فیلم‌هایی که به اصطلاح فاخر هستند به خود سینما تزریق کند.

وی با اشاره به اینکه فیلم‌های سینمایی ما توان اکران جهانی ندارند گفت: سینمای ما بسته است. ما چه فیلم فاخر داشته باشیم و چه نداشته باشیم باید آن را در همین ایران عزیزمان به نمایش در آوریم و برگشت هزینه این فیلم‌های پرخرج را هم باید از همین راه تامین کنیم. به نظر بنده اثری فاخر است که بتواند دروازه‌های بین المللی را به روی سینمای ایران باز کند در زمینه فیلم‌های اجتماعی و ساده می‌توان به فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» اشاره کرد و اگر بخواهیم در سایر بخش‌ها هم به خصوص بخش‌های مذهبی اشاره کنیم می توانیم به برخی از فیلم ها اشاره کنیم اما باید به نوع انتخاب موضوع آن ها دقت بیشتری صورت بگیرد و به گونه‌ای پرداخت شود تا این فیلم‌ها از مرز‌های ایران بگذرد.

این کارگردان این جنین ادامه داد: فیلم‌های سینمای «رستاخیز» به کارگردانی احمد رضا درویش و «پیامبر (ص)» ساخته مجید مجیدی نیز می‌تواند جزو این نوع فیلم‌ها باشد. این دو فیلم می‌تواند به دلیل موضوعشان ایجاد بازار برای سینمای ایران خارج از مرز‌های ما کنند. به اعتقاد من این نوع فیلم‌ها که می‌تواند خارج از ایران به تبلیغ این کشور و فرهنگش بپردازد جزو فیلم‌های فاخر می‌تواند باشد.

باکیده این چنین ادامه داد: بنده نمی‌خواهم عیب جویی کنم. معتقدم اگر بودجه‌هایی که هزینه این نوع فیلم‌ها می‌شود درجه بندی شود و متوجه شویم که به چه دلیل این همه هزینه شده است و آیا اصلاً آن بازخورد را داشته است یا خیر؟ اصلاً بررسی شود الزامی داشته که مثلاً به فلان فیلم این همه بودجه آن هم از یک موسسه دولتی تعلق بگیرد؟ در این راستا باید هوشمندی زیادی مدیران داشته باشند که با رفت و آمد یک مدیر  برنامه ریزی‌های بلند مدت در این زمینه تغییری نکند.

وی با اشاره به اینکه ما هنوز تعریف مشخصی از سینمای فاخر نداریم گفت: متاسفانه هر مدیری که آمده است تعریف خاصی داشته است و اعتقاد بنده این است سینمای ما که بعد از انقلاب راه اندازی شده است زمینه‌ای را چیده و محیا کرده است برای رسیدن به نقطه اوج خودش. برنامه ریزی‌ها باید منسجم باشد و هر کسی که می‌‌آید باید از آن خط پیروی کند نه اینکه سلایق گوناگون باعث شود ما از مسیری که انقلاب برای ما مشخص کرده است دور شویم. نه اینکه فیلم‌هایی ساخته شود که ارزش ساخته شدن و حتی طرح موضوع هم نداشته باشد. متاسفانه فیلم‌های این چنینی ساخته می‌شود و با اسم فاخر هم از آن‌ها یاد می‌شود.

باکیده در ادامه گفت: ما باید به یک تعریف درست و اساسی از فیلم فاخر برسیم. فاخر اگر از فخر بیاید که چیز نادرستی است و گویا ما هزینه‌هایی را در این نوع فیلم‌ها می‌کنیم که به اینجا برسیم و یا در این مسیر به صورت ناخوداگاه قرار می‌گیریم اما اگر فاخر از افتخار آفرینی بیاید بسیار پسندیده است یعنی اینکه سینما در آینده بتواند به آن فیلم‌ها افتخار کند و این هم ارتباطی به هزینه و بودجه‌های کلان ندارد ممکن است فیلمی با هزینه معمولی ساخته شود اما قابل افتخا باشد. البته بنده زیاد هم با این تعاریف موافق نیستم هر از گاهی به دنبال تعاریفی خاص می‌گردیم و فیلم‌هایی را با عناوین مختلف مانند فاخر، معنا گرا و یا دینی نام گذاری می‌کنیم که در تعاریف آن‌ها هنوز به اجماع نظرکلی نرسیده‌ایم.