بی شک نمی توان سهم حضور ساختمان پلاسکو را در فیلم ها و سریال ها بویژه در فیلم های قبل از انقلاب نادیده گرفت. یک زمانی ، ساختمان پلاسکو یکی از بلندمرتبه ترین ساختمان های تهران و کشور محسوب می شد ، ساختمانی که هر گاه در فیلمی دیده می شد زیبایی شهر را در نماهای باز دو چندان می کرد ، ساختمانی که نزدیک خیابان ارباب جمشید بود و گذرگاه دفافتر هنرمندان و محل رفت و آمد هنرورها ، اما این ساختمان زیبا آنقدری که از عمرش می گذشت به بازسازی و نوسازی اش توجه ای نمی شد.

درحالی که در این ساختمان شاید بتوان گفت روزانه میلیاردها تومان پول به جهت خرید و فروش پوشاک ردو بدل می شد اما کمترین پول صرف ایمنی و نوسازی بافت فرسوده آن می شد! - اینکه چرا هشدارهای لازم برای تعمیر بافت فرسوده این ساختمان از سوی مراجع ذیربط به کسبه این ساختمان اعلام نشده و یا شده و اینکه چرا کسی چنین روزی را تصور نمی کرده و ... همه مسائلی است که باید از قبل پیش بینی می شده است – اما امیدواریم این فاجعه ملی و عزای عمومی ، تلنگر جدی برای مسئولین و کسبه ای باشد که در چنین ساختمان هایی مشغول به کسب و کار هستند و باید خود به فکر ایمن سازی محیط کار باشند.

حتما نقش و تلاش «آتش نشانان» دراین حادثه ، بسیار بزرگ و ستودنی است و به قول رهبر انقلاب ؛ «فداکاری آتش‌نشان دل را از تحسین و تمجید و از نگرانی و اندوه، آکنده می‌سازد» . بنابراین از جان فشانی های همه کسانی که در امداد رسانی این حادثه به صحنه آمدند قدردانی می شود اما مردم باید به یک نکته توجه کنند و اینکه همیشه درصحنه بودند آن هم برای گرفتن فیلم و عکس ! نه جای تقدیر که جای گلایه مندی است چرا که هجوم و سیل مردم برای تماشای آتش سوزی هم وطنان! و ایجاد مانع برای گروههای امداد رسانی! به طوری که ماشین های امدادرسانی برای رسیدن به محل حادثه می بایست از مردم خواهش و تمنا کنند تا مسیررا باز کنند واقعا درد بزرگی است؟! متاسفانه این درد ، آن جا بزرگ تر می شود که بعضی از مردم خودشان را برای گرفتن عکس و فیلم بهتر ، بالای ماشین های آتش نشانی رساندند!! این درحالی است که حتما خلوتی مسیر حادثه ، موجب می شد تا جان کمتری در این فاجعه گرفته شود.

حضور همه مسئولین و پیام های همدردی و دستورات لازم از سوی رئیس جمهور و رئیس مجلس و دیگر مسئولین ارشد قابل تقدیر است اما ای کاش دولت ، برای این حادثه دلخراش که یکی از ده خبر اصلی دنیا در 30 دیماه محسوب شده است لااقل «یک روز عزای عمومی» اعلام می کرد.

مجید معافی