زنوزی جلالی در گفتگو با خبرنگار گروه کتاب و ادبیات هنرنیوز درباره نقدهایی که در فضای مجازی در حوزه ادبیات وجود دارد، اظهار داشت: من چند دوره داور جشنواره‌های مختلف بوده‌ام، امسال بابی برای نقدهای فضای مجازی در این حوزه باز شده است.
وی با بیان این مطلب افزود: در حال حاضر در جشنواره ها و جایزه های پیش رو، نقدهای مجازی جایگاه خود را تا حد زیادی بین نقدهای مکتوب پیدا کرده‌اند و ما در یکی دو عرصه به بررسی نقدها می‌پردازیم؛ یکی نقدهایی که در عرصه مطبوعات بر آثار نوشته شده‌است و دوم آنهایی که در فضای مجازی است، البته به طور کل این نقدها هنوز جایگاه رسمی برای خود را پیدا نکرده‌اند شاید چون کیفیت آنها تا حد زیادی خاص است و باید کمی عمومی تر بشود و این منوط به آن است که مردم و مخاطبان بیشتری به این سایت ها سر بزنند و بستر حضور فعال نقد در فضای مجازی را فراهم کنند.
این پژوهشگر ادبی با تاکید بر اینکه در کشور مسئله ما معضل نقد است، تصریح کرد: به گمان من ما در مسئله نقه نقد دچار دچار آسیب های فراوانی هستیم، چه در حوزه مکتوب و چه در فضای مجازی همواره این آسیب دیده می شود و به گواه چندسالی که داور بوده ام و نقدها را دیده‌ام به نظر من هنوز جایگاه نقد در جامعه ما جا نیفتاده است لذا ما نمونه خوبی در نقد سراغ نداریم و اغلب دیده می شود که خیلی‌ها معرفی کتاب، یک شعر یا یک داستان را به اسم نقد مطرح می کنند و یا حتی پاره ای تصفیه حساب‌های شخصی و گروهی را به اسم نقد منتشر می کنند؛ اعم از اینکه تایید و یا تکذیب طرف مقابل باشد ولی انصافا در جایگاه داور در تمام دوره ها بسیار به ندرت با نقد ساختارمند و قائده مند مواجه بوده‌ام و یا نقدی که به ما بگوید یک اثر به چه دلیل خوب یا بد است و برای آن دلیل بیاورد؛ چنین نقدی بسیار کمیاب است.
وی با ارائه راهکاری برای فقر نقد سالم در کشور گفت: پیشنهاد می‌کنم به جای این همه کلاس‌های داستان‌نویسی که در فرهنگسراهای مختلف وجود دارد، بیاییم کلاس‌های نقد برگزار کنیم به این معنی که مخاطبینی که به این کلاس ها می آیند تا داستان نویسی یاد بگیرند ابتدا با نقد و ساختار آن آشنا شوند؛ و راهکار دیگر اینکه منتقدین خبره گرد هم بیایند و نقدها را نقد کنند و بررسی کنند کدامشان نقد است و کدام نیست تا عده‌ای که نقدهای میان‌مایه می نویسند بساط خود را از این حوزه جمع کنند و بدانند که باید بروند و مطالعاتشان را بیشتر کنند.
زنوزی جلالی با بیا اینکه در حال حاضر دنیا شتاب گرفته و باید مختصر و مفید صحبت کرد، به امکانات و محدودیت‌های فضای مجازی اشاره کرد و گفت: در همین فضای مجازی گاهی پیش میاید که اساس توهماتی چون نویسنده، شاعر یا منتقد بودن برای عده ای رقم می خورد که اساسا دانش یا تجربه ای در این حوزه در چنته ندارند؛ هم از این رو معتقدم باید نسبت به اولین آثار یا کتابهای نویسندگان سختگیری کرد تا آثار آنها جانمایه پیدا کند.
وی افزود: در حال حاضر جامعه ما پُر است از زندگی نامه‌نویسی و خاطره‌نویسی و طوری شده که ادبیات داستانی ما زیر انبوه این مطالب دفن شده است.
این نویسنده در خاتمه خاطرنشان ساخت: باید برای نوشته های خودمان ارزش قائل شویم و به دنبال تکراری نویسی نرویم ولی متاسفانه در حال حاضر بسیاری از نویسندگان حرفه ای دائم خودشان را تکرار می کنند و تکلیف نویسندگان تازه کار نیز روشن نیست و متاسفانه اگر کاری خوبی هم نوشته شود زیر انبوه این آثار دفن می شود لذا باید زائده ها دور ریخته بشود تاکارهای ارزشمند دیده شود.
