مزدک رستمی بازیگر نقش «اسماعیل » در سریال « همه چیز آنجاست» امیدوار است در آینده نزدیک در حوزه بازیگری شاهد اتفاقات خوبی باشد.

خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون با این بازیگر سینما و تلویزیون گفتگویی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:

شما از چه سالی وارد حوزه بازیگری شدید؟

من سال ۸۱ با ورود به کلاس‌های بازیگری «کارنامه» که هنرجویان بازیگری زیر نظر آقای پرویز پرستویی آموزش می‌دیدند وارد حوزه بازیگری شدم و خوشبختانه در آن دوره، هنرجوی ممتاز آن کلاس‌ها شدم و قرار شد به دلیل ممتاز بودنم یک نقش بلندی در یک فیلم به من واگذار شود که در نتیجه در فیلم «مارمولک» به کارگردانی آقای کمال تبریزی حضور پیدا کردم که البته فیلمنامه تغییر کرد و فقط تجربه کوتاهی در فیلم مارمولک داشتم. بعد ازآن با آقای ابراهیم حاتمی کیا فیلم «به رنگ ارغوان» را کارکردم که این فیلم هم، چند سالی توقیف شد و دیده نشد. بعد شروع به کارکردن در تاتربا گروههای آماتور کردم آنگاه با گروههای حرفه‌ای کارکردم و در مقطعی دوباره وارد دانشگاه شدم و چون قبلا کشاورزی می‌خواندم با توجه به علاقه‌مندی به بازیگری، رشته بازیگری را دنبال کردم. و درحال حاضرهم مشغول تحصیل در مقطع فوق لیسانس هستم. من قبلا در دو سریال نقش اصلی برعهده داشتم که یکی از آنان «آهستگی» و دیگری «بین راه» بود که از شبکه سمنان و شبکه زنجان پخش شدند. البته با آقای حمید لبخنده در سریال «کارآگاهان» هم در یک اپیزود همکاری داشتم.

شما هم اینک نقش اسماعیل را در سریال «همه چیز آنجاست» ایفا می‌کنید. چقدر کارگردان سریال به شما فضا می‌داد تا نقش اسماعیل را بهتر اجرا کنید؟

آقای «شهرام شاه حسینی» کارگردان سریال «همه چیزآنجاست» یکی از کارگردانان باهوش و حرفه‌ای است و همچون یک برادر بزرگ‌تر برای من بود. خیلی خوب است که آدم‌ها در کار با همدیگر اعتماد می‌کنند وهنگامی که کارگردان به بازیگر خودش اعتماد داشته باشد از ایده‌های او هم استقبال می‌کند این اتفاق دوطرفه، برای بازیگری مثل من که نیاز به حمایت و راهنمایی دارم در این سریال، اتفاق مثبتی بود. خوشبختانه آقای شهرام شاه حسینی از ایده بازیگران استقبال می‌کرد و سعی می‌کرد یک فضای دموکراتیک را ایجاد کند. ضمن اینکه اشراف کاملی بر نقش‌ها داشت. ایشان دست من را برای بازی در نقش اسماعیل باز گذاشته بود و من از کار کردن با ایشان خیلی خیلی لذت بردم.

نقش اسماعیل همچنان در سریال ادامه دارد یا خیر؟

به نظر می‌رسد که این نقش همچنان ادامه دارد و گویا هر روز به این نقش اضافه می‌شود و فیلمنامه تغییر می‌کند. ما البته، فیلمنامه به آن صورت دیگر در این ایام نداریم و در واقع دیالوگ‌ها، روزنوشت به دست بازیگران می‌رسد. ولی به نظر می‌رسد که سیناپس کلی سریال تغییر کرده است و اتفاقات جدیدتری برای نقش اسماعیل رخ می‌افتد.

تهیه کننده کار طی مصاحبه اعلام کرده بود پایان سریال، ۱۰ بهمن خواهد بود اما اینچنین نشد شما فکر می‌کنید تا کی ادامه داشته باشد؟

اول قرار بود تا ۱۰ بهمن باشد اما آخرین خبری که من دارم این است که تصویربرداری تا ۲۰ بهمن ادامه داشته باشد.

اشاره داشتید که هنوز انتهای سریال مشخص نیست و گاهی اوقات، دیالوگ‌های بازیگران روز نوشت ارائه می‌شود. این نوع فیلمنامه‌هایی که به صورت کامل وجود ندارند چه مشکلاتی برای بازیگر می‌تواند داشته باشد؟

البته سخت است. چرا که بازیگر هنگامی که یک نقشی را می‌پذیرد و از ابتدا و انتهای نقش مطلع است می‌تواند برای بهتر دیده شدن نقش، برنامه ریزی داشته باشد. اما من آدمی هستم که سعی می‌کنم خودم را با شرایط موجود مطابقت بدهم. مدت‌ها بود که تلویزیون چنین سریالی پُر قسمت نداشت که ما شاهد خانواده‌های متعددی باشیم که قصه‌های موازی داشته باشند. شاید سریال «همه چیز آنجاست» یک کار نویی محسوب شود. اما معتقدم برای سریالهای کمدی، نبود فیلمنامه ثابت شاید قدری آسان‌تر باشد ولی هنگامی که نقش شما یک کاراک‌تر است و هویتی دارد. کار قدری سخت‌تر می‌شود. لذا برای من که معمولا در منزل روی نقش کار می‌کنم این جور فیلمنامه‌ها قدری سخت است. اما ازسوی دیگر، هنگامی که بازیگر شاکله نقش را می‌داند می‌تواند با این مشکلات کنار بیاید. اما اینکه دیالوگ‌ها‌‌ همان روز به دست بازیگر می‌رسد شاید بخشی از کار بازیگری همین باشد. در بازیگری قرار نیست همیشه به آدم خوش بگذرد. چرا که بازیگری کار سختی است و ریاضت‌هایی دارد.

بسیاری از بازیگران از عدم پرداخت دستمزدهای خود در سریال‌ها گلایه دارند و همیشه از تلویزیون طلبکار هستند آیا سریال «همه چیزآنجاست» به لحاظ پرداخت دستمزد عوامل، دچار مشکل نبود؟

من فکر می‌کنم این سریال یکی از بهترین سریال‌ها به لحاظ همه چیز بویژه پرداخت دستمزد عوامل بود. همه چیز سرجای خودش بود و پرداختی‌ها به موقع انجام می‌شد و به هیچ عنوان، نیاز نبود که بازیگران پیگیر دستمزدهای خود باشند. وقتی فضای پشت صحنه به همه لحاظ خوب باشد. خروجی آن نیز در جلوی صحنه، خودش را نشان خواهد داد. این سریال یک کار پُربازیگر بود و اینکه همه چیز سرجای خودش بود می‌تواند یک الگو باشد.

برای علاقه مندان جوانی که به رشته بازیگری علاقه دارند شما چه توصیه‌ای دارید و آنان چگونه وارد این حوزه بشوند که هم موفق باشند و هم سرخورده نشوند؟

بهترین توصیه من، رفتار درست است. معتقدم بازیگری یکسری قوانین نانوشته دارد و حتما نیازمند آموزش، سواد و پیگیری دارد. این موارد جزو ملزومات بازیگری است. اما همه این مسائل «شرطِ لازم» است اما کافی نیست. بازیگر باید در درون خودِ آدم‌ها باشد که برخی‌ها از آن به «جَنَم» یا «آن» یاد می‌کنند. مهم‌تر از همه این‌ها که شاید حلقه مفقوده باشد علاقه‌مندی به این حرفه است. باید نگاه‌های خود را بسوی هدف متمرکز کنند. هنگامی که فردی قرار است وارد یک فضایی بشود باید حتما بداند که برای چه ورود پیدا کرده است. بازیگری فقط شهرت و به به و چه چه و با انگشت نشان دادن نیست. بلکه بازیگری، ریاضت می‌طلبد. شما باید بدانید که برای چه می‌خواهید بازیگر شوید و چه تاثیری قرار است روی جامعه داشته باشید؟ آدمی در هر کاری به خوبی تلاش کند حتما دیده خواهد شد. کلاس‌های بازیگری آزاد، کلاس‌های آکادمیک و تجربه بازیگری و داشتن نگاه برای اینکه بابت چه چیزی می‌خواهند وارد عرصه بازیگری شوند خیلی مهم است و مهم‌تر از همه صبر وصبر و صبر است.