كاكايي سفرنامه هند را نوشت
تاريخ : چهارشنبه ۲ مرداد ۱۳۸۷ ساعت ۱۸:۵۸
به گزارش فارس، كاكايي، ترانه‌سرا و شاعر، اين سفرنامه را در سه بخش در وبلاگش منتشر كرده است.
وي با اين جملات آغاز كرده است: «هند سه برابر ايران است». بازي بچه‌گي‌هايمان بود. نمي‌دانستيم «هندسه» بخوانيم يا «هند». هند را خيال نمي‌كردم حتي. قاره‌اي پهناور با آدم‌هاي زياد و پك و پوزهاي يكجور. نخِ رويا نمي‌بافتم براي بادكنكِ هند. رها بود در آسمان بي‌تماشايِ بچگيِ من. نه چمداني بسته بودم، نه بليطي در جيب داشتم با تنبانِ ابريشمي و تي‌شرتِ بروس‌لي در كوچه‌هاي جغرافيايي غرب ايران به ريشخند و خوشمزگي مي‌گفتم و مي‌شنيدم: «هندسه برابر ايران است». حالا مساحتش، جمعيتش، بدبختي‌اش، خوشبختي‌اش، مهم نبود نه هند كه هيچ چيزي مهم نبود در هشت سالگيِ بي‌خياليِ من... .
كاكايي در بخش دوم سفرنامه‌اش مي‌نويسد: زبان فارسي در هند مثل زبان هندي در ايران غريب است و پروفسورهاي زبان فارسي بعضأ نوه يا فرزند بازرگان هايا تجار قديمي هستند كه فارسي را نه از مدرسه كه به تربيت خانوادگي آموختند. در واقع نسل جديد آموزش مصادف با انزواي زبان فارسي و يكه تازي انگليسي و ترك تازي عربي شده است... .
وي ادامه داده است: ابنيه تاريخي هند حاصل معماري مغول‌زاده‌هاست كه رفته رفته با معماري شكوهمند عصر صفوي آميخته شده است و در تاج‌محل نمايشي ار اين آميختگي به چشم مي‌آيد.
كاكايي در پايان سفرنامه خود آورده است: روز آخر سفر شد. بار و بنه را بستيم و با قزوه و ضيايي خداحافظي كرديم. ساعتي بعد در فرودگاه دهلي بوديم. درست نيمه شب 23 خرداد 87. گرمارودي در ارتفاع 31 هزار پايي سراسيمه از خواب پريد. سهيل [محمودي]روي كف هواپيما نشسته بود از خستگي و سرش را روي صندلي گذاشته بود. ناصر فيض آخرين جملات قصارش را سرپايي حراج مي‌كرد. رضا اميرخاني خاطراتش را روي لپ‌تاپش مي‌ريخت. هند دور از انتظار موسي بيدج بود. مجتبي رحماندوست خسته و آرام كه هواپيما روي باند فرودگاه نشست... .
به گزارش فارس، جمعي از شاعران انقلاب و دفاع مقدس، به دعوت خانه فرهنگ و مركز تحقيقات زبان فارسي دهلي‌نو، به مناسبت رحلت امام خميني(ره) و براي شركت در سميناري با نام «عرفان امام خميني(ره) و ادبيات انقلاب اسلامي» به هند سفر كردند.
