محمدرضا محقق


محمد رسول الله(ص) تجلي عبور از حجاب تكنيك و وصول به هنر خدايي است در شريف ترين برهه و نجيب ترين سيطره و لطيف ترين ساحت و عجيب ترين لحظه و دوست داشتني ترين طرفه؛ آنک حضرت خورشيد و آنگاه غيبت قاب تصوير از ظاهر چهره و غرقه در درياي باطن مرد مردستان تمام هستي، مولي الكونين، رسول اعظم، پيامبر اكرم، العبد المويد و الرسول المسدد، المصطفي الامجد، ابوالقاسم محمد(ص).


اكثريت بازيگران اين فيلم، ناشناخته اند و اين بازي هاي خيره كننده و حيرت آور و منقلب كننده از حضور خارق العاده آنها در پيوند با آن موسيقي مسحور كننده و آسماني در تلاقي با اين ميزانسن بي نظير و شگفت آور در ريتم منتظم و ساختار منسجم و روايت متلاطم و در عين حال زيبا و جذاب و باورپذير و روان و خوش بيان و كاركشته و عظيم و اصيل و صريح و دقيق و لطيف و شريف و نجيب و خدايي فيلم الرساله- محمد رسول الله (ص)– باعث وجد و سماع و غم زيباي دلنشيني مي شود كه هنوز پس از سال ها و بعد از ديدن ده ها و صدها باره اين اثر طولاني و بزرگ و باشرف، تماشاگر را در سكانس هاي خيره كننده خود، يكي پس از ديگري مي لرزاند و به سوي خدا و خود فرامي‌خواند.


محمد رسول الله(ص) آبروي ابدي سينماي جهان و شان شريف و شيدايي و شور منبعث از يك تجلي وحياني در قامت سينما و يك تصور عرفاني در هيئت سينماست.


محمد رسول الله(ص) سالار سرسبد سراپرده سرور و سعادت و سيادت است و نشانه اي از خدا در تصوير و تصور ما.


فيلم آن چنان قدرتمند و معصوم و شريف و جدي و حرفه اي و درست و عظيم و دقيق و بااصالت است كه زبان از وصف آن و بيان از  شرح آن احساس خجلت و شرم و ناتواني مي كند.


ميزانسني كه مصطفي عقاد به منصه ظهور و بروز رسانده، بي ترديد مصداق تام و تمام خرق حجاب تكنيك و كشف و شهودي در پس پرده تكنيك و عبور از ساحت ماده براي رسيدن به دريافتي معنوي در تجربه امر قدسي است.


و اينجاست كه تكنيك ساخت و ساختار نه به مثابه يك دير آساي دست نيافتني و موجودي رام نشدني، بلكه به تجلي علم وحياني و مدد از منبع شهود ايماني، تبديل به فضا و زمينه اي براي رهيافت هاي ايماني و ديني شده و زمينه را براي «كشف» فراهم مي آورد و «شهود» مي شود در متن و بطن تصوير سينمايي.


اين بازي هاي خيره كننده، آن موسيقي تكرار ناشدني، آن فيلمنامه شريف و راست و درست و آن كارگرداني بي شائبه و خارق و مادح و واصل، يكسره فراهم آورنده تداركي در تدبير يك امر عظيم است و آن اشارت به زندگي حضرت رسول(ص) در قامت و منظر سينما و از دريچه چشم هاي من و ماست.


محمد رسول الله (ص) آبروي ابدي سينماي جهان و تنها تجلي يكپارچه حسرت امكان در نهايت وصل در خلال انگاره هاي امروزي و انذارهاي ديروزي و اميدهاي فردايي است و متني است كه حاشيه بر آن نه كار من است.


محمد رسول الله (ص) تصوير عظيم و خليق يك امر سهل و ممتنع است؛ ممتنع در پروداكشن و متريال و سخت افزار و نرم افزار سينماورزانه و سهل در نمايايي و نموداري آنچه به تدبير برآمده و آنچه براي مخاطب به تدارك رسيده است از بهر سينما.


محمد رسول الله(ص) تجلي عبور از حجاب تكنيك و وصول به هنر خدايي است در شريف ترين برهه و نجيب ترين سيطره و لطيف ترين ساحت و عجيب ترين لحظه و دوست داشتني ترين طرفه؛ حضرت خورشيد و غيبت چهره مرد مردستان تمام هستي، مولي الكونين، رسول اعظم، پيامبر اكرم، العبد المويد و الرسول المسدد، المصطفي الامجد، ابوالقاسم محمد(ص).


تلاقي موسيقي و بازي و درام و داستان و تاريخ و معرفت و حقيقت و تدارك لوكيشن و لباس و چهره و آسمان و زمين و كوير و خاك و كعبه و مدينه و مردم و عرب و عجم و آب و حيا و شرافت در نمايانگري «ايمان»؛


 يا حضرت مصطفي عقاد! يا جناب آنتوني كوئين! شمايانيد خارقان پرده تكنيك و عابران از خط بي نهايت حجاب تكنولوژيك؟! شما نيوشانندگان از جرعه اي هستيد كه در الست، در صبح الست، هنر را هنر آفريد از بهر هنر كه هنر مردان خدا شهادت است.


و السلام عليك يا حمزه يا سيدالشهداي آل احد!