بسم الله الرحمن الرحیم




ديدار را به صبح قيامت حواله كرد




مارا دچار ماتم هفتاد ساله كرد


محمد خدا نيست آينه اوست


كه گنجينه عشق در سينه اوست


يا محمد منبري آماده كن ابلاغ را


دين ما كامل نخواهد شد الا در غدير


هركس به ولايت علي شك دارد


با مادر خوش در ميان بگذارد


هرگز نبرم دست طلب سوي كسي


غير از سر سفره ي علي نان نخورم


چرا بهر روزي شوم مضطرب


و يرزقنو من حيث لا يحتسب


در رهگذر زمان دويدم


مظلوم تر از علي نديدم


ديده ام از فرق دو تاي علي


وقت نماز است ولاي علي


پدر وقتي اذان ميگفت غم داشت


صداي دلنشينش زير وبم داشت


هميشه ذكر مولا بر لبش بود


كه مولا مايه تاب وتبش بود


پدر ميرفت سوي جانمازش


كه بالا تر برد دست نيازش


پدر مي گفت با يك حال غمگين


اغثني يا غياس المثتغيثين