بنابر اطلاعات منتشر شده او از بالکن طبقه سوم خانه خود در رم سقوط کرده و مقامات در حال بررسی هستند که آیا این یک خودکوشی بوده یا نه؟
خبر درگذشت او موجب جوشش احساسات و اظهار تسلیتهای فراوانی شده از جمله رئیس جمهور جورجیو ناپولیتانو که برای چندین دهه با لیزانی دوست بود.
لیزانی به عنوان یک منتقد فیلم کارش را شروع کرد و در مقام نویسنده «آلمان سال صفر(۱۹۴۸)» با «روبرتو روسلینی» و به عنوان فیلمنامه نویس هم با «جوزپه دی سانتیس» در «برنج تلخ(۱۹۹۵)» همکاری کرد که یک نامزدی اسکار برای او به همراه داشت.
او در کارنامه اش سابقه همکاری با «ژان لوک گدار»، «مارکو بلوچی»، «برناردو برتولوچی» و «پیر پائولو پازولینی» را دارد.
آکادمی فیلم ایتالیا در سال ۱۹۶۸ جایزه بهترین فیلم را برای «چهار وحشی» به لیزانی اعطا کرد . او سال ۱۹۹۶ هم جایزه بهترین فیلمنامه‌نویس برای فیلم «سلولوید» دریافت کرد.
لیزانی بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۲ ریاست جشنواره فیلم ونیز را برعهده داشت و سال ۱۹۹۴ به عنوان یکی از اعضای هیات داوران جشنواره فیلم برلین به آلمان سفر کرد.