کارگردان فیلم های سینمایی «طبقه یک و نیم» و «پاکول» در گفتگو با هنرنیوز افزود: همه ما وقتی راجع به موضوعی علم نداریم باید در مواجهه با آن موضوع سکوت پیشه کنیم تا متخصصان آن حوزه بتوانند نظرات درست و کارساز خود را ارائه دهند؛ اگر ما هنرمند هستیم قطعاً تخصص مان در امور فرهنگی و هنری است و علم سیاست نداریم و از این رو بهتر است در این مورد سکوت اختیار کنیم.

وی متذکر شد: این روزها بسیاری از اهالی سینما بیمار هستند؛ عده زیادی بیکارند؛ عده ای زندگی های شان به دلیل بی پولی با بحران جدی مواجه شده؛ عده ای اصلاً گم شده اند و کسی یادی از آن ها نمی کند. بدیهی است که خانه سینما ملزم و موظف است در راستای بهبود زندگی این افراد گام اساسی بردارد.

اسماعیلی تصریح کرد: افسوس که ما سال به سال حتی یک تماس به عنوان احوالپرسی از سمت مدیران خانه سینما یا مدیران سازمان سینمایی و وزارت ارشاد نداریم! آن ها حتی به خود زحمت نمی دهند که به صورت رندوم هم که شده شماره سینماگران را بگیرند و به صورت خشک و خالی حالی از آن ها بپرسند. این خانه تنها برای کسانی نفع دارد که به بهانه برگزاری جلسات دور هم جمع می شوند و شیرینی و چای می خورند و حرف می زنند در غیر این صورت برای اهالی سینما منافعی در پی ندارد.

این کارگردان سینما در پایان این گفتگو با بیان اینکه این نهاد هیچ عایدی برای سینماگران نداشته و ندارد متذکر شد: این خانه اسمش خانه سینما است در اصل باید اسمش را خانه برگزاری دورهمی می گذاشتند! این خانه برای ما چه کرده؟ مثلاً عنوان می کنند که با کمک صندوق اعتباری هنر ما را بیمه کرده اند! این بیمه ای که خودمان باید مبلغش را پرداخت کنیم چه فایده ای دارد؟ آیا خودمان بلد نیستیم برویم و همین پول یا کمی بیشتر از این پول را پرداخت کنیم و به صورت آزاد و خویش فرما بیمه شویم؟ خانه سینما زمانی می توانست برای ما موثر باشد که فکری برای امنیت شغلی سینماگران می کرد، تدبیری برای تأسیس صندوق بیمه بیکاری داشت، مشکل مسکن سینماگران را برطرف می کرد اما افسوس و دریغ که این کارها انجام نمی شود و تنها سیاسی کاری است که در این نهاد موج می زند.

تهیه و تنظیم: عباس خزاعی نیا