به مناسبت تولد «آل پاچینو»؛
با چشم‌هایش
آل پاچینو را به معنای واقعی کلمه بازیگر می‌دانند، بازیگری که روح سینما بر تک تک سلولهای بدنش نشسته و هرگاه روی پرده به او می‌نگریم از دریچه چشم‌هایش به زیر پوست ما نفوذ می‌کند و شوری در ما می‌آفریند.
تاريخ : جمعه ۵ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۴۲
آل پاچینو در ۲۵ آوریل سال ۱۹۴۰ و در محله هارلم شرقی به دنیا آمد و در برانکس جنوبی بزرگ شد. پدرش «سالواتور پاچینو» کارمند شرکت بیمه و مادرش «رز پاچینو» خانه‌دار بود. والدین او هنگام کودکی‌اش از یکدیگر جدا شدند. پدربزرگ و مادربزرگ او در اصل اهل سیسیل بودند.پاچینو از همان کودکی می‌دانست که باید هنرپیشه شود. در هفده‌سالگی از مدرسه اخراج شد و شغل های مختلفی را تجربه کرد. مدتی را اطراف سالن‌های تئاتر و هنرپیشه‌ها پرسه زد، تا سرانجام در سال ۱۹۶۶برای تحصیل و تمرین در «اکتورز استودیو» پذیرفته شد و پس از کار با «جیمز ارل جونز»، با بازی در «سرخپوست برانکس را می‌خواهد» برنده جایزه «ابی» یا همان جایزه بهترین بازیگر تئاتر را فصل تئاتری ۱۹۶۸-۱۹۶۷شد. یک سال بعد به برادوی می رود و برای بازی در نمایش «آیا ببر هم کراوات می‌زند؟» جایزه «تونی» را هم به دست می‌آورد.
وقتی فرانسیس فورد کاپولا در سال ۱۹۷۱ برای پدرخوانده خود در جستجوی هنرپیشه بود ابتدا نقش مایکل پسر کوچک «دون کورلئونه» را به جک نیکلسون پیشنهاد کرد، اما نیکلسون رد کرد و گفت این نقش را باید یک ایتالیایی بازی کند. کاپولا پس از دیدن بازی پاچینو تصمیم گرفت که نقش مایکل را به او بدهد. پاچینو با این فیلم ستاره شد و نامزدی اسکار بهترین هنرپیشه نقش مکمل را به دست آورد. بعدی از بازی در «مترسک»، آل جوان در «سرپیکو» ظاهر شد و بازی خیره کننده ای را به نمایش گذاشت و باز هم نامزد اسکار شد. قسمت دوم پدر خوانده هم از راه رسید و پاچینو را روی نوار موفقیت نگه داشت. شانس در خانه پاچینو را زده بود، او سومین نامزدی اسکار را هم به دست آورد. «بعدازظهر سگی» موفقیت دیگری برای او بود، پاچینو ظرف مدت کوتاهی پاچینو به غول بازیگری تبدیل شد.
پاچینو سال ۱۹۷۷ پس از فیلم نه چندان موفق «بابی دیرفیلد» باز هم به برادوی برگشت و دومین جایزه «تونی» خود را برای «تمرینات بنیانی پاولا هاول» به دست آورد. با بازی در فیلم «عدالت برای همه» و نامزدی اسکار به «گشت‌زنی» اثر ویلیام فریدکین» رسید بازی ای درخشان در نقش یک پلیس، اما این فیلم با اقبال روبه نشد. ال پاچینو در «صورت زخمی»،که بازسازی از فیلمی به همین نام اثر درخشان هاوارد هاکز بود، دوباره در قالب یک سردسته مافیایی فرو می‌رود و حضور قدرتمندی از خود نشان می دهد. پس از بازی در «انقلاب» که شکست خورد و کارگردانی «Local Stigmatic» مدتی از سینما دور شد و در 1989 با فیلم پرهیجان «دریای عشق» بازگشت موفقی به سینما داشت. در فیلم «دیک تریسی» با بازی در نقش یک گنگستر برای ششمین بار نامزد اسکار می شود. پاچینو بعد از این «پدرخوانده ۳» را پیش روی خود می بیند که به نسبت فیلمهای قبل چندان موفق نیست.
کمدی رمانتیک «فرانکی و جانی» محصول سال ۱۹۹۱یک فیلم موفق بود، پاچینو دو سال بعد در «گلن گری گلن راس» و «بوی خوش زن» بازی می کند. در اولی نامزد دریافت اسکار می شود و در دومی با ایفای نقش افسری نابینا جایزه اسکار بهترین بازیگر سال را به دست می آورد. او در سال ۱۹۹۳ در فیلم «راه کارلتیو» بریا بار دوم با «برایان دی پالما» همکاری می کند. فیلم بعدی او «مخمصه» به کارگردانی «مایکل مان» و مقابل رابرت دنیرو است که به فیلمی درخشان که به معیاری برای بررسی سبک بازیگری دو بازیگر بزرگ دوران تبدیل می شود. پاچینو در سال ۱۹۹۶، نویسندگی، کارگردانی و بازی در فیلم «در جستجوی ریچارد(1996)» را بر عهده داشت که علاقه اش به تئاتر را دوباره عیان کرد. در این سال از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه‌ی «یک عمر فعالیت هنری» را دریافت کرد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین‌المللی فیلم سن‌سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد. او سال بعد «دنی براسکو»را با «جانی دپ» بازی کرد و با «کیانو ریوز» در «وکیل مدافع شیطان» همبازی شد. «نفوذی» و «هر یکشنبه» دو فیلم بعدی او با استقبال زیادی روبرو نشدند. پاچینو در سال ۲۰۰۲ با چهار فیلم «بی‌خوابی»، «سیمون»، «مردمی که می‌شناسم» و «یارگیری» حضور پر رنگی روی پرده داشت.
او با بازی در فرشتگان در آمریکا (۲۰۰۳) برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. تاجر ونیزی(2004)، دو نفر برای پول(2005)، سیزده یار اوشن(2007) از فیلمهای معروف او در سالهای بعد هستند. پاچینو سال 2010 برای فیلم «تو جک را نمی شناسی» برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم تلویزیونی شد. او سال 2011 بازی در «پسر هیچکس» و«ایلد سالومه» و «جک و جیل» را به کارنامه اش اضافه کرد و «پادشاه هیرودیس» را کارگردانی کرد. «گوتی(2013)» آخرین فیلمی است که پاچینو در آن بازی کرده است.
