به گزارش هنرنیوز،در متن این نامه آمده است:
«ریاست محترم سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی وگردشگری
جناب آقای دکتر محمدعلی نجفی
احتراما به استحضار می‌رساند که فرماندار شهرستان تنکابن مازندران جناب آقای هاشمی،با گشودن در به روی گروهی سوداگر در حال نابودسازی یکی از ارزشمندترین و زیباترین جاده‌های گردشگری کشور و جهان بنام جاده دو هزار و به بارآوری زیانی به بزرگی بیش از هزاران میلیارد تومان است که این مبالغ با بررسی‌های اولیه کارشناسی و با احتساب قطع منافعی که از این راه شامل آیندگان می‌شد قابل شناسایی و بررسی است.
پس از تجاوز گسترده به جنگلها، ساخت و سازهای افسار گسیخته در زمین‌های زراعی، سوزاندن زباله‌های چند شهر در این جاده گردشگری و آلوده سازی کلیه منابع آب و به خطر انداختن سلامتی مردم و سایر بی‌تدبیری‌ها، گویا اکنون نوبت به نابودی کامل این منظر بسیار زیبا و ارزشمند فرا رسیده است. البته در این مورد هیچ جای شگفتی نیست،زیرا در کشوری که مسوولانش با نگاه صرفا کاربردی به آب یکی از ارزشمندترین، بزرگترین، خاصترین و زیباترین دریاچه‌های جهان را می‌خشکانند، فرمانداری شهر کم نام و نشانی چون تنکابن نیز،حداقل باید توانایی نابود سازی یکی از زیباترین و خاصترین جاده‌های جهان را داشته باشد.»
در بخش دیگری از این نامه این فعال گردشگری و محیط زیست از فرماندار گلایه کرده که
چرا گروهی از افراد و در رأس آن‌ها شخصی بنام س- خ مجوز ساخت و ساز گرفته‌اند و چرا پس از ساخت و ساز غیر مجاز و تجاوز به حریم راه و پس از عزم جدی اداره راه جهت جلوگیری تخریب و با وجود هشدارهای استانداری و اداره کل راه استان، فرماندار نسبت به این موضوع بی‌توجهی کرده و پاسخگو نبوده است.
وی گواه این بی‌توجهی را به نامه شماره ۲۶۲۹۹/۴۱/۸۶ مورخ ۲۹/۳/۹۲ استانداری جهت اعمال قانون و همچنین نامه شماره۳۱۸۳۶ مورخ ۴/۶/۹۲ اداره راه استان مبنی بر اصلاح اشتباه طرح هادی مربوط می‌داند.
او در این نامه به مجاب نمودن دهیار به صدور پروانه، پس از ساخت و ساز غیر مجاز در فاصله ۱۶ متری از خط مرکزی جاده توسط فرمانداری اشاره دارد، جایی که از دهه ۶۰ به این سو،هیچ بنایی در فاصله کمتر از ۵/۲۲ متر ساخته نشده و این اقدام باعث مشروعیت بخشیدن به فعالیت‌های سوداگران زمین در این بخش از تنکابن شده است.
در ادامه این نامه آمده است:« شهر تنکابن فاقد هر گونه بنای تاریخی و یا شخصیت تاریخی چشمگیر و یا محصول و دستاوردی منحصر به فرد است،جز محور گردشگری دوهزار که به عنوان قطب گردشگری نیز به تصویب رسیده است و سالانه پذیرای هزاران گردشگر است،که همانگونه که امروز ایران را، روزی جهان را نیز با نام خود آشنا خواهد ساخت.
ورودی این جاده که حد واسط دو روستای قلعه گردن و لتاک میباشد،آغازی رویایی را به گردشگران نوید می‌دهد که پس از تماشای همه شهر از بالای قله و گذر از دو رود خانه بسیار زیبا و پستی بلندی‌ها و تپه ماهورهای سرسبز و حاشیه‌های دل انگیز، ما را به مسیری باورنکردنی با کوههای پر درخت و در نهایت به جایی که آسمان و زمین، رود و دره، سنگ و خزه و ابر و درخت به هم آمیخته‌اند پیوند می‌دهد. به جایی که انسان را به ستایش و کرنش واداشته و او را به کمال فرا می‌خواند، به جایی فراتر از آنچه که جز به تماشا به فهم آید.اکنون با بیان اشتباهی عمدی یا سهوی از حریم، گروهی سودجو به این جاده هجوم آورده‌اند که همچون یک اپیدمی، شتابان روبه گسترش است. و
دیری نخواهد پایید که در پی هرج و مرج حاصله و ساخت و سازهای افسار گسیخته، دکانهای تعویض روغن، بلوک سازی، مکانیکی، بخاری سازی و غیره بسیار سریع حاشیه بسیار زیبای این راه رویایی را به کام خود فرو خواهند برد و چیزی از زیباییها و ارزشهای این منظر بسیار زیبا باقی نخواهد ماند».
او در این نامه یادآور شده است:« متولی حفظ منظر و زیبایی در کشور ما کیست؟متولی حفظ راهها و حریم کیست؟چرا گروهی آشکارا،شجاعانه و بدون هراس از کرده خود چپاول می‌نمایند و
اینجانب به عنوان نزدیکترین شاهد عینی و آگاه از این جنایت ملی ،نخست باید مانع چشم پوشی مسئولین اداره راه تنکابن و متوجه ساختن مسئولین استان و وزارتخانه شوم و اکنون نیز موضوع بی‌توجهی و جانبداری فرماندار تنکابن مطرح است .موضوعاتی که باید یکایک حل گردند تا از یک تاراج ملی پیشگیری گردد. واکنش افکار عمومی پس از آگاهی از این موضوع در سایتهای خبری چه خواهد بود؟ دهیار مردی کم دانش است و شاید نداند با صدور پروانه با تاریخ سئوال برانگیز و مشکوک چه کرده است اما پس از انجام ساخت و ساز غیر مجاز در حریم راه، نمی‌توان به این تخلف که با دستور مقامات بالاتر صورت گرفته مشروعیت بخشید و مانع اعمال قانون شد. این پیرمرد نمی‌داند. مسئول محترمی که می‌داند و آگاهی دارد چرا چنین می‌کند؟ سخن از آگاهی است، چیزی فراتر، گسترده‌تر و ارزشمندتر از تخصص.
اینجانب خواستار پاسخگویی هستم،اینجانب خواستار اعمال قانون و پیشگیری فوری از این تاراج ملی هستم. نامه‌های ارسالی و پاسخ‌های دریافتی به پیوست ارسال می‌گردد. اینجانب از آن مقام محترم خواستار بذل دستور مقتضی جهت بررسی فوری موضوع و پایان بخشیدن به کلیه مصالحات،چشم پوشی‌ها و تخلفات در هر سطحی هستم.
محمد ابراهیم هراتی »
به گفته این فعال گردشگری پس از ارسال این نامه به ریاست سازمان میراث فرهنگی از سوی این سازمان نامه مربوطه به وزارت راه، سازمان محیط زیست و وزارت کشور ارسال شد که با وجود تاکید وزارت کشور اقدامات مقتضی در ساری به کندی پیش می‌رود.
