به گزارش هنرنیوز، مدت هاست آرامش رامسر با ساخت و ساز و تراکم ۹۰ درصدی مرکز تجاری آرامش به هم ریخته است چرا که سازندگان این برج‌ها به ارتفاع ۵/۸ متر قانع نبودند و پیشنهاد ارتفاع ۱۵ متری به میراث‌ استان مازندران و پذیرش آن‌ها سبب شد که کارشناسان ارشد میراث‌فرهنگی بیش از پیش نگران ساخت و سازهای رامسر باشند.

رامسر حریمی مصوبی مربوط به دهه ۸۰ دارد که این حریم هیچ گونه تغییری نکرده است و همچنان رعایت آن برای همه مسئولان از جمله شهری و میراث فرهنگی لازم الاجرا است. به عبارتی تا زمانی که ضوابط حریم دگرگون نشده و تا حریم ابلاغی اش توسط ریاست سازمان و معاونت میراث فرهنگی تغییر نکند، حریم آن برای همگان قانونی و غیر قابل تغییر است و هرکس در چارچوبی غیر از این، ساخت و ساز کند، طبیعتا کارغیر قانونی انجام داده است. هرچند ممکن است متصدیان امر پیش از این به کسانی که چنین ساخت و سازهایی را کردند، مجوزی داده باشند که آنها هم می توانند مدعی شوند خودشان چنین کاری نکردند و از اداره میراث فرهنگی مجوز گرفته اند اما در نهایت اخذ مجوز باید در چهارچوب قانونی اش یعنی بر اساس حریم مصوب باشد و در اینجا خلاف حریم مصوب مجوز اقدام صادر شده است.

از سویی بازنگری درحرایم درحیطه وظایف دفتر ثبت است.هرچند شاید اگر روزی قرار به تغییر حریم مصوب رامسر باشد،مسوولان حوزه ثبت و محوطه ها و بناها و فعالان میراث فرهنگی احتمالا خواستار حریم بزرگتری شوند نه کوچکتر!

رامسر ویژگی خاص دارد. چرا که این شهر یکی از معدود شهرهایی است که کمترین فاصله بین کوه و دریا در شمال ایران را دارد. بنابراین موقعیت شهر امروز رامسر یک موقعیت خاص است که جنگل و کوه بسیار به دریا نزدیک می شوند. در دوره پهلوی اول از این ویژگی استفاده شد و فضای اقامتی برای هتل در جانب کوه که چشم انداز دریا را هم دارد،ساخته شد و فضای دیگر در رو به رو هتل در سمت دریا احداث شد که این فضای تفریحی از طریق یک بلوار به هتل وصل می شد. بنابراین یک محور حدفاصل یک مکان تفریحی سمت دریا و یک فضای اقامتی درسمت کوه به وجود آمد که معماران پهلوی اول بخش زیادی از آن را با استفاده ازمصالح سیمانی ساختند.

اما اکنون مجتمع آرامش در مکان و حریم‌ بناهایی احداث شده که هتل بنیاد پهلوی در سال ۱/۵/۱۳۵۲ با شماره ۱۵۲۰ به ثبت رسیده، بلوار مقابل هتل‌های رامسر با شماره ثبتی ۱۵۲۱، مورخ ۵/۱۰/۵۲ و باغ رامسر با شماره ۲۳۲۳ در تاریخ ۱۹/۲/۱۳۷۸ و ساختمان فرمانداری با شماره ۳۳۲۶ در تاریخ ۲۵/۱۲/۷۹ درفهرست آثار ملی جای گرفته است.

کارشناسان میراث‌فرهنگی در تاریخ ۶/۱۲/۷۹ با بررسی حریم بناهای فوق طی نامه‌ای به شماره ۱/۱_ ۱۰۰۰۸۷۶ مورخ ۶/۱۲/۱۳۸۰ رعایت ضوابط این منطقه را به نهادهای مختلف ابلاغ می‌کنند. چنانچه در یکی از بندهای حریم بناهای رامسر آمده است، ارتفاع ساخت و ساز در بلوارها تنها، با ارتفاع ۵/۸ متر و ۴۰ درصد سطح اشغال زمین مجاز است.

از سویی در این محور، طبیعی است که عناصر معماری پهلوی اول مثل نرده ها، پایه ها، چراغ ها، پل های کوچک و البته نوع خاصی از درختکاری و فضای سبز مشهود است. بین این محور یک باغ هم قرار دارد که از الگوی معماری ایران پیروی نمی کند، و بیشتر الگوی باغ سازی اروپایی را دارد که فرآیند تغییر و استحاله معماری ایران را به خوبی نشان می دهد و بنابراین در سیر مطالعه معماری ایران یکی از نقاط ممتاز است.

اما به فاصله یک پرده و یک لایه درجوانب این خیابان و این بلوار، اجازه ساخت ویلاها و فضای مسکونی داده شده است.بنابراین آنچه بیش از همه حایز اهمیت است آن که، تنها هتل رامسر به عنوان یک اثر ثبتی مطرح نیست بلکه ما با محوری رو به رو هستیم که این محور واجد ارزش تاریخی است و حریمی دارد که این محور را مورد حفاظت قرارداده و ضوابط ساخت و ساز را برایش مطرح کرده است.

طرح حریم این محور در سال 79- 80 تهیه و درطرح بالا دست یعنی طرح جامع تفصیلی شهر رامسر هم مورد تایید قرارگرفته است و پس از تعیین حریم ساخت و سازهای بعدی هم صورت گرفته است.البته پیش از این طرح هم ساختمانهای نامتوازنی درسطح شهر بالا آمده است، هرچند این خود یکی از ضعف های حرایم است که در فاصله یک قدمی از حریم ممکن است اتفاقات خیلی بدی بیفتد. اما آنچه اکنون در رامسر بیش از همه دلنگرانی های اهالی میراث فرهنگی را تشدید می کند اعمال حرایم فعلی و شکستن حرمت آثار ثبت ملی به بهانه سوداگری است که فهم شهرسازی رامسر و حریم ۴ اثر تاریخی و باغ ۳۳ هکتاری مقابل آن را به بهانه سود گزاف بلند مرتبه سازی به سخره گرفته است.