احمد رضا گرشاسبی کارگردان با سابقه سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد بایدها و نبایدهای جشنواره فیلم فجر افزود: تا زمانی که سینمای ایران دولتی است و این اراده و اختیار دولت است که تعیین می کند چه فیلمسازانی فیلم بسازند و چه فیلمسازانی فیلم نسازند. تا زمانی که امکان مساوی ، عادلانه و بی قید و شرط برای همه فیلمسازان مهیا نباشد آیا می توان از جشنواره فیلم فجر به عنوان یک جشنواره ملی یاد کرد؟

کارگردان فیلم سینمایی«بانی چاو» بهترین راه برون رفت از این مشکلات را که بتواند نشاط و رقابت درمیان سینماگران را به ارمغان آورد را شرایط مساوی برای فعالیت بدون محدودیت فیلمسازان ذکر کرد و اظهار داشت: در حال حاضر فقط فیلمسازان و نهادهای وابسته به دولت ، نهادهای امنیتی و نظامی قادر به فیلمسازی هستند و بسیاری از کارگردانان پیشکسوت سینمای ایران خانه نشین شدند و کاربرد جشنواره فیلم فجر بیشتر در حد یک شو تبلیغاتی شده است.

این کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه جای بسیاری از فیلمسازان سینمای ایران در جشنواره فیلم فجرخالی است تاکید کرد: متاسفانه جشنواره فیلم فجر، سال به سال در حال فاصله گرفتن از مبانی انقلاب است.

احمد رضا گرشاسبی در پاسخ به این سوال که آیا جشنواره فیلم فجر توانسته طی سه دهه جریان سازی کند گفت: معتقدم چنین اتفاقی نیفتاده است به این دلیل که در هیچ دوره ای، هدف مشخصی ؛ پشت جشنواره وجود نداشته است.

کارگردان فیلم سینمایی« دره هزار فانوس» نبود اتاق فکر مشخص برای جشنواره فیلم فجر را یکی از آسیب های این جشنواره یاد کرد و ادامه داد: به دلیل اینکه سیاست گزاری ، هدف گزاری و اتاق فکر معینی برای جشنواره فیلم فجر وجود ندارد لذا ما هر ساله شاهد تولید یکسری فیلم ها هستیم که با تبلیغات فراوان وارد جشنواره می شوند و بعد از جشنواره هم هیچگونه حمایتی از فیلم ها برای اکران نمی شود. این درحالی است که ما هرگز شاهد آسیب شناسی جشنواره نبودیم و هیچگاه گزارش درون سازمانی برای ارائه به دولت یا گزارش عمومی برای اطلاع رسانی از جشنواره فیلم فجر به مردم ارائه نشده است.