در ابتدای این نمایش مسعود رایگان کارگردان نمایش گفت: نمایشنامه «دو مرد در یک اتاق» در سال ۱۹۸۶ توسط دو نویسنده سوئدی فنلاندی به سفارش سازمان ملل نوشته شد، این نمایشنامه به بیماری ایدز می‌پردازد که متاسفانه این بیماری در کشور ما نیز شیوع پیدا کرده و از آن به عنوان طاعون قرن یاد می‌شود.
وی در مورد انتخاب بازیگران این نمایش اظهار داشت: هر دو بازیگر این نمایش افرادی با تجربه چه در حوزه کاریشان و چه در زندگی‌هاشان هستند و همین تجربه آن‌ها به پر انرژی بودن آن‌ها در کار بسیار کمک می‌کند تا نقش‌ها را آنگونه که باید به مرحله اجرا برسانند.
این بازیگر تئاتر افزود: من خودم را از دنیای بازیگران می‌دانم و اعتقاد دارم که بازیگر باید از بانک اطلاعاتی خود و آنچه که در ذهن دارد برای نزدیک شدن به نقشش استفاده کند و تاثیرات بیرونی و درونی است که بازیگر از آن‌ها بهره می‌گیرد، البته کشف شخصیت برای بازیگر سخت است اما بازیگران با داشته‌های شخصی خود می‌توانند آنگونه که باید به کارک‌تر خود نزدیک شده و لحظه‌ای را با آن نقش زندگی کنند که این اتفاق خوشبختانه در این کار افتاده و در حقیقت ما در این نمایش براساس اتفاقات پیش می‌رویم و قصد داریم که به مخاطب بگوییم اگر ما در این موقعیت بودیم چه می‌کردیم.
رایگان ضمن بیان اینکه قصد داشته تا بازیگران را به گونه‌ای هدایت کند که تفاوتی میان اجراهای نمایشنامه‌های خارجی و ایرانی نباشد، خاطرنشان کرد: گمان می‌کنم زبان تئاتر باید کلی باشد و لحن ترجمه را در اجرا باید شکست و از لحن ترجمه خارج شویم اما متاسفانه تصور می‌کنیم به این خاطر نمایشنامه خارجی و از کشور دیگری است باید آن را به گونه‌ای دیگر اجرا کرد و لحن‌ها متفاوت باشد، وظیفه مترجم آن است که متن را عامیانه کند تا تماشاگر احساس نکند شخصیت‌ها غیر قابل دسترس هستند.
این کارگردان ادامه داد: باید به سراغ ادابته و اقتباس برویم و در ترجمه از شاخ و برگ‌های اضافی بپرهیزیم تا حال و هوای نمایش را به خودمان نزدیک کنیم تا مخاطب با تماشای آن احساس بیگانگی نکند.
وی در مورد حمایت دولت و شهرداری از تئاتر گفت: سینما، تئاتر و تلویزیون هزینه بر هستند و شهرداری و مرکز هنرهای نمایشی باید کمک کنند تا این هنر به جایگاه خود برسد قرار نیست ما در تئاتر نزول کنیم، قصد داریم تا سطح آن را بالا ببریم، تئاتر خصوصی از نظر من معنایی ندارد و مسئولان فرهنگی باید کمک کنند تا خوراک فرهنگی شهروندان را تامین کنند.
مسعود رایگان در مورد مکان اجرا تاکید داشت: نمایشنامه «دو مرد در یک اتاق» این پتانسیل را دارد که هر فضایی اجرا برود و به گونه‌ای می‌توان آن را نمایشی پرتابل دانست، ما در روزهای پایانی تمرین هستیم و بسیار خوشحال هستیم که در باروک اجرا می‌رویم فضایی که دغدغه فرهنگی هنری دارد و می‌توان در آن نمایش‌های تک و دو پرسوناژه را به روی صحنه برد.
در ادامه این نشست رویا تیموریان به عنوان مشاور کارگردان گفت: نمایشنامه‌های قوی همیشه کارگردانیشان سخت می‌شود، متاسفانه گاهی در میان بازیگران این تصور به وجود می‌آید که به علت اینکه نمایشنامه‌ای خارجی قرار است به روی صحنه رود باید صدا سازی شود و لحن بازیگران دوبلوری می‌شود اما خوشبختانه در این کار تعادلی بین دو خط یعنی ایرانی و خارجی بازی کردن به وجود آمده است و مخاطب ایرانی آن را به خود نزدیک می‌بیند در حقیقت در این نمایش جغرافیا مهم نیست.
وی در مورد حمایت از تئاتر اظهار داشت: اولویت حمایت از تئاتر‌ها با مرکز هنرهای نمایشی و در کنار آن نهادهای دیگر هم می‌توانند در این موضوع سهم داشته باشند، متاسفانه ما ۳۰ سال است که از کمبود سالن تئاتر صحبت می‌کنیم و بار‌ها گفته‌ایم که فرهنگسرا‌ها سالن‌های چند منظوره دارند نه تئاتر و این نشان می‌دهد که مدیران با ما همگام نیستند و در تمام این سال‌ها مدیران فرهنگی آنگونه که باید به ما کمک نکرده‌اند.
در پایان فرخ نعمتی و همایون ارشادی از حضور در این کار و در همکاری با رویا تیموریان و مسعود رایگان ابراز خشنودی کردند.
