به گزارش هنرنیوز و به نقل از روابط عمومی اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، هم زمان با روز بصیرت، محفل ادبی فیض با موضوع «امین ادب» و با محوریت پرداختن به شخصیت ادبی مقام معظم رهبری و تدقیق در بیانات ایشان در دیدار با شاعران و اهالی ادب، شب گذشته دوشنبه ۸ دی ماه برگزار کرد.

در این محفل ادبی که به صورت مجازی برگزار شد بیش از ۴۰ نفر از شاعران و اعضای محفل ادبی حضور داشتند و به شعر خوانی و صحبت پیرامون جلسات دیدار شاعران با مقام معظم رهبری پرداختند.

در ابتدای محفل علی داوودی نکاتی را پیرامون جلسات دیدار شاعران با مقام معظم رهبری و ویژگی های منحصر به فرد این محافل از جمله صمیمیت ویژه این جلسات و اشراف کامل مقام معظم رهبری نسبت به مباحث ادبی مطرح کرد.

در این نشست محدثی خراسانی در خصوص حضور مقام مقام معظم رهبری در محافل و انجمن های ادبی خراسان و سابقه آشنایی ایشان با چهره های شاخص شعر معاصر و شعر انقلاب گفت: ایشان علاوه بر شناخت کامل از ادبیات معاصر بر متون کهن نیز کاملا مسلط هستند و حافظه و حضور ذهنی بی نظیری در این زمینه دارند.

​وی در ادامه به موضوع مطروحه های پیشنهاد شده از طرف رهبری و تاثیر آن در احیای جریان های اصیل ادبی مطالبی بیان کردند و شعری را که در پاسخ به یکی از این مطروحه ها سروده بود، قرائت کرد.

رضا اسماعیلی از دیگر شاعران متعهد کشور در این نشست به لزوم توجه شاعران به ویژه نسل جوان به نکات مطرح شده در بیانات رهبری و نقطه نظرات کارآمد ایشان در زمینه شعر و ادبیات متعهد اشاره کرد و این امر را یکی از موهبات کم نظیر ادبیات معاصر بر شمردند.

​سپس فریبا یوسفی به ذکر نکاتی پیرامون توجه ویژه مقام معظم رهبری به حمایت از شعر و زبان فارسی پرداخت و این امر را موجب دلگرمی شاعران و اهالی ادب دانست.

وحید زاده مهمان دیگر این برنامه بودند که پژوهش مبسوطی در زمینه بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با شاعران انجام داده و در خصوص نحوه بررسی فیش ها و دسته بندی مباحث مطرح شده در دیدار ها صحبت کرد.

در ادامه این نشست شاعرانی از جمله مریم عربلو، لیلا حضرتی، کاظم رستمی، سمانه رحیمی به شعر خوانی پرداختند.

"سماع سرخ"عنوان غزلی از مصطفی محدثی خراسانی است که در ادامه می خوانید:

اگر همراه بودم با تو در دشت جنون من هم

رها بودم رها از پیله های چند و چون من هم

رها باقدسیان خاک تا سرمنزل خورشید

رها می گشتم از این خاکدان تیره گون من هم

اگرفهمیده بودم راز حجت را به شهرشام

سماعی تازه می کردم میان موج خون من هم

به دل گر می سپردم گوش در جمع شما بودم

درون حلقه ره می یافتم ازاین برون من هم

تو که رفتی طلب کن از خدا در کاروان بعد

نمانم پشت درراهی بیابم تا درون من هم

نخواهم شد وبال کاروان، قدری توانم هست

به کار آیم مگر در خیمه ای جای ستون من هم

سلیمان ای سبکبار سفرتا خانه خورشید

صدایم کن که برخیزم ازاین سنگ و سکون من هم