با شروع فصل تابستان و تعطیلی مدارس و دانشگاهها بازار کلاسهای آموزشی داغ شده و خانوادهها درصدد این هستند تا فرزندانشان آموزشهای لازم در زمینههای مختلف را کسب کنند، آموزشهایی چون یادگیری زبانهای خارجی، کامپیوتر، موسیقی اما در این میان مدتی است که کلاسهای بازیگری که تا پیش از این کمتر رونق داشت این روزها طرفداران بسیاری پیدا کرده است و هنرجویان بسیاری در این کلاسها حضور مییابند.
آموزشگاههای بازیگری کهگاه معتبر هستند و برای خود نامی دارند و در هر فصل سال میتوان به سراغ آنها رفت و از سویی دیگر آموزشگاههایی که تنها برای این فصل سال تشکیل میشوند و هدفشان پیش و بیش از آموزش، پر کردن اوقات فراغت هنرجویان است.
آموزشگاههایی که در برخی از آنها با استفاده از نام اساتیدی مطرح در حوزه تئاتر و سینما هنرجویان را به سمت خود میکشاند، اما آیا واقعا آموزشهایی که در این آموزشگاهها به این هنرجویان جویای نام و شهرت داده میشود برای بازیگری کافی است؟ آیا این آموزشگاهها میتوانند علاقه مندان به این حرفه را به گونهای اصولی و صحیح وارد این حوزه کند؟
مدتی که است که جوانان این سرزمین را تب بازیگری گرفته است و برای رسیدن به خواستههایشان به این آموزشگاههای بازیگری سری میزنند و گاهی برای حضور در این کلاسها هزینههای بسیاری را خرج میکنند تا بازیگری مطرح در عرصه تئاتر و تلویزیون و سینما شوند، فارغ از اینکه برخی از این آموزشگاهها تنها مکانی هستند برای پر کردن اوقات فراغت این جوانان که آموزشهایی که لازمه حضور در فضای حرفهای است را به آنها نمیدهند و اگر فردی هم بتواند به این فضا راه پیدا کند که البته به ندرت شاهد این اتفاق هستیم، در فضای حرفهای تئاتر در برخی شرایط با مشکل رو به رو میشود، چرا که آموزشهای لازم در این کلاسها به این هنرجویان داده نشده است و آنها را برای حضور در فضای حرفهای آماده نشدهاند.
از سویی دیگر تعداد زیادی از این کلاسها نه تنها آنها را به دنیای بازیگری معرفی نمیکند که در پایان این کلاسها اجرایی نیز با این هنرجویان به روی صحنه نخواهد رفت، در کنار این موارد باید به این نکته هم اشاره داشت که این آموزشگاهها گواهینامهای نیز مبنی بر گذراندن این کلاسها به هنرجویان نمیدهند، البته در یکی و دو سال اخیر اتفاق خوبی که شاهد آن هستیم احساس مسئولیت برخی از این اساتید است که برای ایجاد انگیزه در این جوانان و همچنین برایند کلاس اثری را با هنرجویان خود به صحنه میبرند و این هنرجویان بعد از اتمام کلاس و اجرا برای همیشه فراموش میشوند.
اما نکتهای که در پایان باید به آن توجه داشت این است که اغلب جوانان گمان میکنند که استعداد بازیگری دارند و با ورود به این حوزه به زودی ستاره خواهند شد، اما بازیگری نیز همچون مشاغل دیگر نیاز به صبوری دارد و برای رسیدن به مراتب بالاتر باید زحمتهای بسیاری کشید و خاکهای صحنه خورد و تنها حضور در یک کلاس و کمی تمرین کسی را بازیگر نمیکند.
یادداشت: نرگس صادقینیا