به گزارش هنرنیوز به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری ، در این جلسه كه با محوریت عكاسی « عشایر » در گالری شماره یك خانه عكاسان ایران برگزار شد ، در ابتدا رسول اولیا زاده – مدیر مركز خانه عكاسان حوزه هنری گفت : عكاسی برای آقای بهار ناز به عنوان یك دوست قدیمی، راهی برای امرار معاش نبوده است و عكاسی برای او چیزی فراتر از كسب درآمد است و می توان به نوعی عشق حقیقی به عكاسی دانست.
وی افزود: از طریق ایشان با تجربه عكاسی در عشایر آشنا شدم، و توانستم از آموخته ها و تجربیات ایشان استفاده كنم.
نسل جدید عكاسان جوان من را امیدوار كرده است
در ادامه این نشست محمد بهارناز – عكاس و برنده چند جایزه ملی و بین المللی با اشاره به نسل جدید عكاسان جدید افزود: من از نسلی هستم كه بعد از انقلاب اسلامی به عكاسی پرداختم و معتقدم كه نسل بعد از ما موفق نبود اما در نسل كنونی انگیزه و استعداد های بسیاری می بینم و بسیار امیدوارم.
وی افزود: دوست دارم از این نسل چیزهای بیشتری بیاموزم و تجربیاتم را به آنها منتقل كنم. بسیار مایلم كه عكاسان جوان دست به كشف روش های عكاسی من بزند. از من بپرسند تو چگونه توانستی از زنان عشایر عكاسی كنی.
وی درباره جوایز كسب كرده گفت : چند سالی كه در جشنواره های خارجی حضور داشتم، فشارهای محل كار خود را تحمل می كردم، درضمن در داخل جامعه عكاسی هم راهكاری برای من وجود نداشت، نمی دانستند مرا داور كنند یا كارشناس و این سردرگمی با توجه به شرایط آن روزهای جامعه عكاسی دور از ذهن نبود.
عكاسی در عشایر
بهار ناز سپس درباره این سوال كه چرا زنان عشایربه عنوان سوژه انتخاب شده اند افزود: این سوال برای بسیاری وجود داشت كه چرا از زنان عكس می گیرید؟ من به راستی خود هم نیز نمی دانستم كه اینقدر به زنان عشایر نزدیك شده ام و سوژه قالب عكس هایم آنها هستند.
وی افزود: شاید این مسله به تفاوت زندگی زنان عشایری و شهری است، در عشایر همیشه مسئولیت های سخت به عهده زنان است و عكاسی پتانسیل به تصویر كشیدن این سختی ها را دارد.
وی همچنین افزود: عكاسی از زنان عشایر بر اساس انتخاب من نبوده است و این جایگاه حضور زنان عشایر است كه در عكس پدیدار می شود.
در همین زمینه اولیا زاده گفت : شاید علت پرداختن به این موضوع به علت وجود فرم، رنگ و زیبایی های هنری در لباس زنان است، و عكاسی از زنان عشایر ثبت هنر ملی است.
اعتماد سازی برای عكاسی از عشایر نیاز است
اولیا زاده در مورد اعتماد سازی برای عكاسی گفت : ما باید برای سوژه اعتمادی درست كنیم كه با پروژه عكاسی ما همكاری كند و این اعتماد سازی فقط كارت شناسایی و صحبت كردن نیست.
بهار ناز درباره این موضوع افزود: عكاسی مانندسرباز در جنگ است، و باید عكس انداخت، عكاسی حق من است و من از حقوق حقه خود دفاع خواهم كرد.
وی افزود: من در بسیاری از زمان ها ابتدا عكس می گرفتم و بعد اجازه می گرفتم، و از خودم می پرسیدم چرا، و بعد می گفتم من باید عكس بگیرم، و اگر سوژه اجازه داد باز هم عكس بهتری می گیرم، و اگر اجازه نداد كه من عكس گرفته ام و خیال ام راحت است.
وی درباره فلسفه عكاسی گفت: عكاسی امری فیزیكی و بدنی است و مثل نقاشی نیست كه در خلوت فكری و جسمی افراد اتفاق بیفتد، كاملا عكس خبری چسبیده به عكس مستند اجتماعی است و در جامعه در حال جریان است.
بهار ناز در پاسخ به سوال یكی از حاضران مبنی بر فصل مناسب برای عكاسی از عشایر گفت: عشایر در زمان و مكان زندگی می كنند، هر زمان و هر مكان مناسب عكاسی از عشایر است، آنها همیشه بهار را تجربه می كنند.
وی افزود: مهم ترین بحث درباره عكاسی از عشایر بحث غیر معمول بودن و جا نیفتادن عكاسی در میان آنها است.
عكاسی و حقوق فردی عشایر
بهار ناز در پاسخ به سوال یكی از حاضرین درباره حقوق فردی عشایر در عكاسی از آنها گفت : ما باید دروبین را به عنوان یك رسانه بشناسیم، دوربین عكاسی از هر چیزی كه به چشم نمی آید و كنجكاوی بر انگیز است را كشف می كند و این تجاوز به حریم شخصی كسی نیست.
وی افزود: من وقتی عكسی می گیرم و می گویند بی اجازه عكس گرفته است، در حال دفاع از ماهیت درونی و فرهنگ دوربین هستم، ماهیت عكس و عكاسی این گونه است. و به این درك رسیده ام، اگر حسایست وجود داشته باشد اصلا عكس نگیرم.
اولیازاده افزود: عكاس به عنوان سرباز مدافع وطن عمل می كند، و او تجاوز نمی كند بلكه در حال ثبت میراث فرهنگی است و او یك سرباز جبهه فرهنگی است.
كارگردهای دوربین دیجیتال و آنالوگ
در ادامه این پاتوق عكاسی، علی آذرنیا كماری به بحث عیب ها و حُسن های دوربین عكاسی دیجیتال پرداخت و گفت : بزرگترین عیب دروبین دیجیتال تنبلی عكاسی است، بهار ناز در این باره افزود : عكاس دیگر به فیلم و نگاتیو فكر نمی كند، و همین آزادی عمل بیش از حد باعث می شود كه عكاس دیگر گزیده عكس نگیرد، و حس اكسپوز در عكاسی را از بین می برد.
وی ادامه داد: اما درمورد حُسن دوربین دیجیتال استقاده از تكنولوژی است، و امكانات آنالوگ كمتر است و گاهی پاسخگوی نیاز های خاص نیست. دوربین دستاورد تكنولوژی است و ما باید با سرعت تكنولوژی جلو برویم.
اولیازاده در رابطه با معایب دوربین دیجیتال گفت: گاهی دوربین دیجیتال حس را از ما می گیرد، عكاسی صاحب اثر است كه كه فرآیند یك عكس توسط عكاس صورت گرفته باشد. چاپ و ظهور و پاسپارته كردن اثر توسط عكاس، تولید واقعی اثر است. عكاسی، توانمند و خالق است كه قدرت پردازش و ویرایش عكس خود را داشته باشد.
