حالا علت وقوع این رویداد را می‌شود از چند دریچه تبیین کرد. یکی از این موضوعات این است که آقای علی رهبری چراغ سبز دفتر موسیقی را برای تغیر برخی افراد گرفته و با رفتار ویژه‌اش می‌خواهد یا با دلخوری یا هر شکل دیگری عده‌ای را از ارکستر جدا کند. دفتر موسیقی هم ترجیخ می‌دهد خود را همان پدر بزرگوار و دلسوز نشان دهد که پس از کارهایی که خود متولی پنهان آن بوده به عنوان ناجی وسط بیاید و اوضاع را به سامان جلوه بدهد؛ موضوع دیگری ارتباط به این دارد که نوازندگان قدیمی‌تر اسباب اتحاد یک گروه هستند؛ و اگر کسی بخواهد کاری انجام دهد اول باید رضایت آن‌ها جلب شود؛ وقتی آن‌ها از کاری رضایت نداشته باشند بهتر این است که حذف شود. حالا دفتر موسیقی دارد به نوعی هم پیشکسوت ها را خذف می کند و هم ارکستر را یکی کرده! کاری که دولت قبل هم نکرد! در این باره این دو گفتگو را بخوانید:

کامکار می‌رود؟
ارکستر سمفونیک تهران که به تازگی به «ارکستر سمفونیک ملی ایران» تغییر نام داده، زمزمه‌هایی از آن مبنی بر جدایی ارسلان کامکار (مایستر ارکستر)، از این ارکستر ۸۰ ساله شنیده می‌شود.
شنیده‌های خبرگزاری فارس حاکی از این است که ارسلان کامکار نوازنده با سابقه ویلن که مایستر ارکستر سمفنویک است، بعد از این دو اجرا رسما از «ارکستر سمفونیک ملی ایران» خداحافظی می‌کند.
علی رهبری در تاریخ ۱۲ اسفندماه گذشته به عنوان مدیر هنری و رهبر ارکستر سمفونیک تهران معرفی شد و این ارکستر پس از دو سال تعطیلی اسفندماه سال گذشته نخستین اجرای رسمی خود را روی صحنه برده برد.
ارکستر سمفونیک تهران چندی پیش با اعلام علی رهبری به «ارکستر سمفونیک ملی تهران» تغییر نام داد و به این ترتیب ارکستر ملی ایران و ارکستر سمفونیک تهران رسما ادغام شدند.


جعفری‌پویان: از علی رهبری فقط انتظار احترام متقابل داشتم
در همین راستا؛ علی جعفری پویان هم گفت: علی رهبری به گونه‌ای برخورد می‌کند که انگار ما در همه این سالها در حال وقت تلف کردن بودیم! نگاه من به ایشان به عنوان یک موزیسین بین‌المللی این بود که با رفتارهای پخته و پدرانه مشکلات را با فاکتور زمان، صبر، حوصله و آرامش حل کند.
علی جعفری پویان درگفت‌وگو با فارس در پاسخ به این سوال که چرا از مجموعه ارکستر سمفونیک جدا شدید؟ گفت: در این چند سال گذشته من نوازنده مهمان ارکستر سمفونیک بودم و نوازنده ثابت ارکستر نبودم و به صورت پروژه‌ای با ارکستر همکاری می‌کردم. بعد از دوسال تعطیلی ارکستر من به عنوان نوازنده‌ای که در ایران فعالیت می‌کند، وظیفه خودم می‌دانستم که برای احیای دوباره ارکستر، به عنوان نوازنده همکاری کنم و بدون این که شرایط را بسنجم و بی هیچ چشم‌داشتی تصمیم گرفتم در این اجرا حضور داشته باشم.
وی افزود: ما به عنوان نوازنده رفتیم که نگویند مقصر نوازندگان هستند که ارکستر تشکیلی نمی‌شود. امثال من و خیلی‌ها تصمیم گرفتند در آن اجرای اول حضور داشته باشند تا ارکستر که به نوعی لباس فرهنگی کشور است، دوباره فعالیتش را از سر بگیرد. ما می‌خواهیم ارکستر تشکیل شود ولی در عین حال می‌خواهیم که شرایط انسانی کار چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ اخلاقی هم در نظر گرفته شود. من به عنوان یک انسان فقط می‌خواهم، حق و حقوقم هم از لحاظ مالی و هم شخصیتی رعایت شود؛ فقط همین.
این نوازنده در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر این که آیا نوازندگی شما مورد قبول آقای رهبری بود یا خیر؟ گفت: من وارد مجموعه ارکستر شدم تا ببینیم آیا می‌توانم به عنوان نوازنده ثابت ارکستر فعالیت کنم یا خیر. اما نهایتا به این نتیجه رسیدم که فعالیت‌های ارکستر با شرایط من سازگار نیست. با من تماس هم گرفته شد و از نوازندگی من هم ابراز رضایت شد. اما من هم به عنوان یک موزیسین شرایط خودم را برای کار دارم. من برای انجام کار باید از لحاظ روحی و جسمی آرامش داشته باشم.

جعفری پویان تصریح کرد: ما برای جناب رهبری به عنوان یک نوازنده بین آلمللی احترام قائلیم و من هنوز هم از ایشان به عنوان یک معلم و موزیسین خوب یاد می‌کنم. اما در هر کاری توقع احترام دوطرفه وجود دارد. ما بدون هیچ چشم‌داشتی به ارکستر آمدیم و کار کردیم اما توقع داشتیم بعد از تعطیلات عید حداقل یک جلسه با ما برای شناخت بیشتر گذاشته شود تا شاید از روحیات یکدیگر آگاه شویم. من فقط انتظار احترام متقابل داشتم.
وی خاطر نشان کرد: متاسفانه نوازنده در کشور ما همیشه مجرم است. اگر آهنگساز قطعه خوبی نسازد، نوازنده مقصر است؛ اگر رهبر خوب وظیفه‌اش را انجام ندهد، باز نوازنده مقصر است. هیچ کس به خود زحمت نمی‌دهد که بفهمد درد نوازنده چیست. ارکستر یک قانون و منشی دارد؛ فکر می‌کنم هرجا کرامت انسانی زیرپا گذاشته شود؛ آن نقطه خط قرمز همه آدم‌هاست. ما موسیقی کار می‌کنم که لذت هم ببریم؛ اگر من از موسیقی لذت نبرم قاعدتا شنونده هم بی‌بهره می‌ماند.
جعفری پویان با اشاره به جو پر استرس ارکستر سمفونیک گفت: توقع من به عنوان یک شاگرد از معلم از آقای رهبری این است که جو دوستانه‌تر و مهربانانه در ارکستر ایجاد کند و پل‌های ارتباطی‌شان با هر کسی که کوچکترین انتقادی از ایشان می‌کنند یا موقتاً امکان همکاری ندارند را نابود نکند. همه جریان‌های موسیقی کشور به ارکستر سمفونیک ختم نمی‌شود سرمایه‌های موسیقی کم تعداد هستند و یادمان باشد که همه ما در بهترین شکل ممکن اگر یادی از ما بشود از تالار وحدت به جایگاه ابدی خواهیم رفت. موسیقی بهانه‌ای است برای متعالی شدن روح و شخصیت ما و جامعه ما.
وی افزود: موسیقی ما زخم‌های متعددی دارد که فقط با همبستگی، صبر و رفاقت بهبود پیدا می‌کند اینکه ایشان به گونه‌ای برخورد می‌کنند که انگار ما در همه این سالها در حال وقت تلف کردن بودیم توجیهی ندارد نگاه من به ایشان به عنوان یک موزیسین بین‌المللی که با رفتارهای پخته و پدرانه مشکلات را با فاکتور زمان، صبر، حوصله و آرامش حل کند.
این نوازنده ویلن در خصوص ادغام ارکستر سمفونیک و ملی گفت: همه ارکسترها نباید به یک ارکستر تبدیل شود ما نیازمند ارکسترهای متعدد در کشور و تک‌تک شهرستان‌ها هستیم و این با تربیت و آموزش همگانی موسیقی امکان پذیر است. ماهیت این دو ارکستر کاملا متفاوت است و چه بهتر ارکسترهای مستقل داشته باشیم.
وی در پایان گفت: امیدوارم بیان این صحبت‌ها، باعث نشود تا به ما انگ باندبازی کردن و از این قبیل مسایل زده شود و امیدوارم که تحمل شنیدن حرف‌های نوازندگان حقیر را هم داشته باشند. در پایان این را هم باید اضافه کنم که من تمایلی درباره صحبت کردن در خصوص مشکلات درون ارکستر نداشتم و برای پرسش به این سوال شما که چرا برخی از نوازندگان در حال جدا شدن از مجموعه ارکستر هستند، حاضر شدم توضیحاتی بدهم.